Pumangalumbaba ito sa kaniyang magkapatong na hita. Kumikislap nanaman ang mga mata nito at sa tuwing gagawin niya iyon ay pumupula ang aking mga pisngi.
Stupid pisngi!
"Good girl..." kumento nito nang mainom ko na ang gamot.
Mas lalong pumula ang aking pisngi. Hirap ko itong pinigil nang iharap na niya sa akin ang first-aid kit. Dinuro nito ang aking labi at braso.
"Sinong gumawa niyan, Chrissy? If that was that boy again, I swear---"
"Hindi! Hindi si Jerard ito, okay? Maliit na...cat fight lang," mabilis kong putol.
Kumunot ang noo ni Sir Ram nang banggitin ko ang pangalan ni Jerard. Gusto kong sapakin ang sarili. Napailing naman ito na tila ba mayroong pinipigilan.
"And why were you on a cat fight? Para kanino ka lumalaban, huh?"
"Para sa sarili ko. Syempre." Namayagpag ang pagmamalaki sa akin. Ngumisi ako rito.
Matagal ako nitong tiningnan upang alamin kung nagsisinungaling ako o hindi. Confident ako sa mga unang segundo ngunit masyadong intense ang kaniyang mga mata. Ngunit hindi ko iniwas ang tingin. Nag-smirk lamang ito at nilahad ang first-aid kit.
"Ako na, sir. Nurse ako. Madali lang ito," pigil ko sa kaniya.
Nag-tap ang kaniyang daliri sa kaniyang desk. Mayroon nanaman siyang pinipigilan ngunit tumango rin sa akin.
Una kong ginamot ang aking siko. Maliit lang naman ang karmot ni Clarisse doon kaya band aid lamang ang katapat. Nang sinusuri ko na ang aking labi ay nagnakaw ako ng tingin kay Sir Ram.
Kahit nakaupo ay matipuno pa rin ang kaniyang hitsura. Nakatingin ito sa aking ginagawa at napapatingin sa aking mga labi. Napalunok ako at napabasa ng mga labi.
Umaawang ang bibig ni Sir Ram. Dinig ko ang mahina niyang mga mura.
Binilisan ko na lamang ang paggamot. Ang aking tuhod ay sa bahay ko na lang gagamutin. Nang matapos ako ay nawalan na ako ng rason dito kaya naman tumayo na ako at nagpasalamat.
"You will have the rest of the night at home. Get yourself some sleep and I expect you to be healthy as ever the next time I see you..." saad nito habang inayos ang gusot sa kaniyang collar. Nag-flex ang kaniyang mga muscles sa balikat at braso.
"Thank you, sir." Hindi ko na napigilan ang pagngiti ng malaki. Sa wakas! Off ko na!
Hindi ko alam kung ano ang kaniyang nakain ngunit sana ay kainin niya ito ng madalas para madaming off!
Nagtungo na akong kaniyang pinto habang nakatanaw ito sa akin. Nawala ang ngiti sa aking mga labi nang hawakan na ang handle. Pinagdikit ko ang mga labi.
"Hey..."
Mabilis ko itong nilingon. Tumaas ang aking mga kilay at kumalabog ang aking dibdib.
"You deserve better, Chrissy..." malamig niyang sabi at umiling.
"Nagkataon lang na ganoon ang naabutan mo, sir. Pero sa mga normal na okasyon, siya na ang pinakamatinong lalaking nakilala ko," paliwanag ko rito.
"He's just a boy, Chrissy. No matter how decent he looks or how expensive he dresses, he's just a boy. And boys like him usually gets under situations that are far beyond his control..." kalkulado niyang saad.
Napaiwas ako ng tingin. Sobrang swerte ko kay Jerard ngunit...napailing ako.
"Hindi mo naman alam iyon," sabi ko.
"Of course, I do. The most decent guys are the most dangerous ones..."
Matipid akong tumango rito at tuluyan nang umalis. Hindi ko alam kung anong ibig sabihin niya roon ngunit ipinagsawalang bahala ko na lamang. Nagpaalam lang ako kay Mirna atsaka umuwi na.
Ang Pang Labing-Anim
Start from the beginning
