Short Story [5SOS]

คุณครูหล่อ ไม่บอกต่อหรอก [Cake] 2/2

     หลังจากเสาร์นั้น กิจวัติประจำวันเสาร์ของผมมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ผมต้องตื่นเช้าขึ้น ไปซ้อมบอลไวขึ้น เเล้วก็รีบไปร้านก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง

     ที่ผมไปไวเนี่ย เพราะกันไม่ให้ไมเคิลกินหัวลูคหรอกนะ ไม่ใช่เพราะผมอยากไปเจอลูคไวๆ เอ๊ะเดี๋ยวนี้ใครถามผม ไม่มีหรอ เเล้วผมพูดทำไม

     หลังจากเรียนเสร็จก็แยกย้ายไปที่ชอบที่ชอบ บางวันลูคก็พาพวกผมไปกินข้าวที่ร้านใกล้ๆ บางวันก็ไปไหนก็ไม่รู้กับไมเคิลสองคนเพราะผมเหนื่อยเกินกว่าที่จะไปไหนเเล้ว

     วันเสาร์นี้ก็เช่นกัน โชคดีที่วันนี้โค้ชของผมมีธุระ ผมเลยมีเวลานอนมากขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย เเล้วก็ไปเสนอหน้ารอตั้งเเต่บ่ายสามทั้งๆที่ปกติผมจะไปถึงบ่ายสามครึ่ง เรียกได้ว่าเสนอหน้านานกว่าเดิมชั่วโมงนึงเลยทีเดียว

     ไม่นานไมเคิลก็โพล่หน้ามาที่โต๊ะที่ผมนั่งอยู่

      "ฝนตกมาเป็นลูกเเมวเเน่ๆเลยวะคาลัมโดดซ้อมบอล นึกไงของมึงเนี่ย" ไมเคิลเอ่ยทักทายผม

     "โดดห่าไรละ โค้ชไม่อยู่โว้ย" ผมพูดเเล้วตักเค้กที่สั่งมาเข้าปาก "นี่มึงนัดลูคมากี่โมงเนี่ย"

     "แหม่มึงทำเป็นด่ากูเเรดเเต่ตัวเองถามหาผู้ชายก่อนเลยนะ เพื่อนมาเหนื่อยๆไม่ถามหรอกว่าเหนื่อยมั๊ย กินอะไรมั๊ย ถามเเต่ผู้ชาย" ไมเคิลวางกระเป๋าของตัวเองลงด้านข้างเเล้วนั่งลง "อีกสักพักก็มาเเล้วมั้ง"

     "นี้ถ้ากูซ้อมบอลกูก็สายอีกดิ เลื่อนเวลาไม่บอกกู" ผมพูดเเล้วตีมือไมเคิลที่กำลังตักเค้กของผม "ของกูอยากแดกสั่งใหม่เอา"

     "ไอ้เห--- เห้ เเค่นี้เเบ่งเราหน่อยไม่ได้หรอคาลัม เสียใจเลยอ่ะทำไมนายไม่ยอมเเบ่งเรา" โอ้ไอ้ไมค์นี้มันจริงๆเลย นี้ผมไม่ต้องหันหลังไปดูก็รับรู้ถึงการมาของลูคเลย 

     "น้องมานานกันยังครับ พี่มาสายหรอ" ลูคพูดเเล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆผมเหมือนทุกครั้ง "วันนี้คาลัมไม่ได้ไปซ้อมบอลหรอ"