Odnaleźć siebie

Najprościej byłoby nic nie czuć. Nie czuć tego całego żalu i zawiści, z których zbudowany jest świat. Wszystko co nas otacza jest tak naprawdę zwykłą formą przekazania jakiejś informacji. Patrząc-świat jest piękny. Słońce, kwiaty, śnieg,deszcz.. lecz wiele osób ma w sobie zbyt dużo żalu i nienawiści. Wszyscy chcielibyśmy przejść przez życie jak najlepiej i najprościej, nie borykać się z żadnymi problemi, żyć z dnia na dzień nie martwiąc się o nim. Wszyscy inni ludzie, którzy patrzą na nas z wielką nienawiścią powinni być dla nas nikim. Bynajmniej dla mnie taki CZŁOWIEK jest nikim. Osoby dla których " jedyną zasadą jest brak zasad " nie są dla mnie nic warte.

Znów ten ból. Znów widok pijanego ojca, który użala się nad sobą. Patrzy na Ciebie jakby nic nie czuł, jakby Cię nie znał. Wydaje mi się, że chwilami on chciałoby o mnie zapomnieć. Szuka ucieczki od codzienności i ja to rozumiem. Tylko dlaczego kosztem innych ludzi? Zawsze chciałam i pragnęłam żyć inaczej. Chciałam mieć mnóstwo przyjaciół, kasy patrząc na innych, bo po prostu im tego zazdrościlam. Teraz wiem, że mam coś więcej niż oni wszyscy. Mam szacunek dla świata i dla tego, że mogę tu być.