The Ultimate Battle

20 - I know...

Chiro's POV

Ilang days narin kaming palakad lakad ni Shera. Hindi parin namin mahanap si Lyndle. Ano kayang ginagawa ng gagung yun?

Ang dami naming napag usapan ni Shera yung mga time na parang bored kami. Nag tatanungan lang kaming dalawa about our selves.

And it got the point that I ask who does she like...

And then she said that that guy will never likw her... Tapos biglang lumungkot yung muka niya.

Kung alam mo lang Shera...

May iba pa namang lalaki jan na gustong gusto ka since bata pa...

Baka hindi mo lang talaga napapansin.

Anyways, andito ako sa taas ng puno, dito ako mahilig matulog eh, si Shera naman, nasa kabilang sanga.

Mag ka harap kaming dalawa. Alam mo ba, pag ngumingiti siya, parang nag spark agad yung mata ko..

Hindi ko alam, naranasan naba yun ni Lyndle? Hay, alam ko kasi sa full demon lang yun eh.

"Goodnight.." I saw her mouthed while smiling.

"Goodnight... Sweet dreams... My Human..." I mouthed back.

Halatang nag taka naman siya sa sinabi ko dahil nag sign siya sa parang ano.

Umiling nalang ako at dahan dahan kong isinara ang mga mata ko.

Sometimes, nag tatanong ako sa sarili ko kung sino talaga ang magulang ko.

Madaming nagsasabi na kahawig ko si Lyndle, pero hindi naman.

Dihamak na mas gwapo ako dun nuh.

Back when I was 8 years old, medyo may utak narin ako nun.

Alam kong gwapo ang tatay ko at maganda naman ang nanay ko.

Kahawig nga ni Lian yung mama ko eh. Parehas silang maputi, makapal ang buhok at itim, maganda ang mga pilik mata, at mapula ang labi.

Whenever I saw Lyndle's face, it reminds me of my Dad. I mean talagang mag kamukang mag kamuka sila. Pero ako? Ang layo kaya.

Sabi ni Papa sakin dati, may maghahanap daw sakin... Kailangan ko lang daw mag hintay..

Pero bakit ngayon?

Wala naman, pinatakbo nila Mama't Papa ako.. Sabi nila, tumakbo daw ako ng mabilis, mabilis na mabilis so they would'nt find me.

Hindi ko alam ang pinag sasabi nilang dalawa.

Until my Mom shouted at me...

"Hindi kita anak! Tumakbo kana!!" I remember her shouting...

I ran with my tears falling in my eyes.. Nasaktan ako sa sinabi niya..

Then suddenly, I heard a cry...

It was raining that time so akala ko mga witches..

I followed that cry and then suddenly, I saw a girl.

Maliit siya sa akin, naka upo siya malapit sa sapa habang ang ulo niya ay nakapatong sa mga binti siya..

And then I heard a sniff, that girl is crying..

So I went by her..

Nung una, natakot siya sa akin, pero inamo ko siya. And then I gained her trust.

Habang umuulan, buhat buhat ko siya sa likod ko.

Naka punta kami sa isang lugar na hindi pamilyar sa aming dalawa..

I remember na may wolves na sumalubong saming dalawa ni Jamie, and then sinagip kami ni Nanay..

She's a wizard so she know what to do.

Inamo niya kaming dalawa ni Jamie, tapos ayun, sinundan namin siya at pinatuloy niya kami sa bahay niya.

I wanna go back to our old house..

Alam mo ba yung feeling na madaming nananakit sayo...

Madaming ayaw sayo..

Madaming nandidiri sayo..

Madaming nangbubully sayo..

Madaming...

Madaming...

Madaming nag sasabi na dapat daw mamatay nalang ako.

Pero bakit ganito? Sa tuwing nakaka ramdam ako ng mga ganitong pangyayari, nag papakita si Lian sa panaginip ko.

Is she there to tell me that I'm not alone? Or talagang may kailangan lang siya?

I'm not sure.

Sa tuwing mag kikita kaming dalawa sa panaginip ko, parang alam niya ang nararamdaman ko..

Yung pasakit ko..

Sa muka niya, kahit ngumingiti siya, I can feel that she's sad inside because of me..

But I don't know what it meant.

Why would The Lost Hero be talking to a half demon like me?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Author's Note: Sorry po dahil hindi ako naka pag UD kagahapon, sobrang busy po kasi ako eh. Anyways, may bago akong ginawa. Special 7 yung title, paki basa naman po tsaka vote and leave a comment so that I know. XD hihihi! Love you guys! -LeanB.)