Ah be deli kız !
Beni kendine bağladın sarmaşık misali ama bilir misin ki sarmaşığın hikayesini ?
Sarmaşık benim aşkım gibidir, ilk başlarda hiç bir şey hissetmezsin seni sımsıkı koruduğunu kolladığını zannedersin ama...
Sabah müthiş bir mutluluk duygusuyla uyandım. Asim sonunda bana dönmüştü ufaklık beni bırakmamıştı .
hızlıca yatağımdan kalktım ve mutfağa indim kahvaltıyı hazırlamak için tam kollarımı sıvamıştım ki Poyrazı gördüm. öylece camdan dışarı bakıyordu.
ne sesi ne de soluğu çıkıyordu.
"Poyraz"dedim yanına yaklaşırken duymamıştı bile.
"Poyraz"dedim tekrardan ve omuzuna dokundum destek olurcasına.
"hı ? ne oldu Ecmer ? bi şey mi istedin ?"
"yok abicim de senin bu halin ne ?"
"ne varmış halimde "dedi kaşlarını çatarcasına.
"ne yok ki "dedim ve yüz ifadesini işaret ettim.
"bi şey yok ya" dedi ve yerinden kalkıp yüzü bana dönük bir vaziyette pencerenin pervazına yaslandı.
"neden böylesin Poyraz kaç gündür ? ne sıkıntın var oğlum senin ?"
"boşver abicim ya"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"nesini boşvereyim Poyraz. ölü gibisin ne konuşuyosun ne yemek yiyosun ne derdin var senin ?"
"seni ilgilendirmez Ecmer" dedi ve mutfağın çıkışına yöneldi.
"sen bilirsin Poyraz "dedim ve işimin başına koyuldum.
bunun günlerdir bir derdi vardı ama belli etmiyordu.
(1 SAAT SONRA)
sonunda kahvaltıyı hazırlamıştım. her şey tamamdı.
yavaş yavaş uyanmaya da başlamışlardı.
arkamı döndüğüm sırada bir adet aç Berke ile karşılaştım. açlıktan gözü dönmüş bir vaziyette hazırladığım kahvaltıya bakıyordu.
"hiç öyle bakma Berke herkes gelsin öyle başlanacak kahvaltıya"
"ama enişte ben çok açım lütfen azcık atıştırayım ya. söz bak fazla yemeyecem "
"biz biliyoruz o fazla yemeyecemleri . burayı silip süpürürsün bize de senin çöplerin kalır . bak artıkların bile demiyorum çünkü sen onları bile yersin "
"he enişte he ya"dedi Berke ve televizyonun karşısındaki koltuğa kuruldu.
o ara kahkaha atarak inen Asi ve Özgeye kaydı gözüm gülerken o kadar tatlıydı ki.
"günaydın hanımlar"dedim sempatikçe.
ortamdaki herkes bana "sana ne oldu ?"dermişcesine bakmaya başladılar.
"günaydın"dediler garip bir şekilde.
"ne oldu ?"
"hiç bi şey yok da sen normalde hiç böyle davranmazdın gayet de uyandığında hayata bir sıfır yenik başlardın. nur yerlitaş misali yüz şeklin olurdu. ne bok vardı da uyandırdınız beni bu saatte derdin ve eklerdin kargalar daha bokunu bile yemedi"dediler hep bir ağızdan.
