"Ik voel me geen meisje, ik heb alleen een meisjeslichaam maar ik voel me een jongen."
"Nee!" riep mijn moeder en ze sloeg een hand voor haar gezicht.
"Ik wil er niks over horen." zei mijn vader kwaad.
Gek genoeg, voelde ik me niet meer bang, maar juist sterk. Ik kon ze aan! Ik moet voor mezelf opkomen.
"Als ik achtien ben, over een jaar dan wil ik hormonen slikken en daarna wil ik me laten openreren." zei ik.
Mijn vader keek me woedend aan, zo woedend dat ik zijn ogen rood zag worden.
"De duivel is in je." Zei hij op een sissende toon.
"Je bent mijn dochter niet meer. Ik wil je niet meer kennen." zei hij op met een ijzig koude stem.
"Ik, ik kan er niks aan doen" stamelde ik maar mijn vader leek zich er niks van aan te trekken.
"Eruit!" schreeuwde hij weer. "Ons huis uit! We willen je nooit meer zien!"
Ik rende de trap op en pakte mijn belangrijkste spullen met me mee. Ik hoopte dat mijn moeder naar boven kwam en me in haar armen zou sluiten, zoals ze vroeger deed. Me kalm krijgen met geruststellende woorden, maar dat gebeurde niet. Ik liep het huis uit en sprong op mijn fiets. Elke meter die ik verder van huis vandaan was, gaf me het gevoel dat ik alles achterliet, alleen mezelf nam ik mee.
YOU ARE READING
Boy
RandomLisa is een doodnormaal meisje, denkt iedereen. Niemand weet in feite dat ze een groot geheim met zich mee draagt. Lisa voelt zich namelijk geen meisje, maar een jongen.
