Emerald Hotel {TYS_GR}

Ποιος είναι νεκρός τελικά;

  -Κατέβασε το όπλο κάτω, συλλαμβάνεσαι!, φώναξε ο Ρόσεν, όμως η Άννα έμοιαζε σαν να μην άκουγε κανένα. Κατέβασε το χέρι της και πλησίασε σταθερά προς τη μεριά που βρισκόταν ο Νίκος.

-Ξέρεις κάτι Παυλόπουλε; Δεν θα έχεις ποτέ την χαρά να με δεις στη φυλακή. Ποτέ! Όχι τουλάχιστον όσο ζω!

-Κάνε ότι σου λέει η αστυνομία για το καλό σου Άννα, της απάντησε εκείνος.

-Τι νομίζεις δηλαδή; Ότι θ' αφήσω να με συλλάβουν έτσι εύκολα; Ναι, εγώ το έκανα! Αλλά στην φυλακή δεν πρόκειται να μπω. Ούτε και εσύ θα έχεις την χαρά να με δεις με χειροπέδες! Στο υπόσχομαι αυτό. Και ξέρεις γιατί; ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ! 

Όλα έγιναν σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Αν ρωτούσαμε τότε τον Νίκο τι ακριβώς έγινε κι εκείνος δεν θα μπορούσε να μας απαντήσει με ακρίβεια. Ίσως φταίει το ότι όλα έγιναν χωρίς καν να το καταλάβει.

Η Άννα με τα τελευταία της λόγια σήκωσε ξανά το χέρι της και σημάδεψε ακριβώς την καρδιά του.

-Μη!, φώναξε ο Ρόσεν κι όμως το περίστροφο πρόλαβε και εκπυρσοκρότησε. Τότε... μόνο τότε του φάνηκαν όλα σαν να γινόντουσαν σε αργή κίνηση. Δεν ήξερε γιατί. Το μόνο που είδε καθαρά ήταν ένα σώμα να μπαίνει μπροστά του και... κόπηκε η πορεία της σφαίρας. Η Εκατερίνα έπεσε στα πόδια του, αιμόφυρτη.

Πριν προλάβει να κάνει κάτι άκουσε και έναν δεύτερο εκκωφαντικό ήχο. Από το υπηρεσιακό όπλο του Ρόσεν. Μια σφαίρα. Κατευθείαν στο κεφάλι της Άννας...