Emerald Hotel {TYS_GR}

Λίγο πριν από τις δυο το πρωί

Η Εκατερίνα ήρθε στο δωμάτιο του το βράδυ .

-Πως είσαι; Βολεύτηκες;

-Ναι, είναι πολύ ωραία εδώ.

-Χαίρομαι που σ'αρέσει. Που να δεις και το Μπάνσκο, θα ξετρελαθείς λέμε!

-Ξέρω, ότι τα Χριστούγεννα είναι ιδανικός προορισμός κυρίως για το χιονοδρομικό του κέντρο, όμως να ξέρεις από τώρα δεν πρόκειται να με πείσεις να κάνω σκι! Δεν έχω καμία όρεξη να σπάσω κανένα ποδάρι. Μου φτάνει που θα ξεποδαριαστώ μαζί με την κυρία Στεπάνοβα αύριο.

-Γιατί;

-Θέλει λέει, να κάνουμε μια περιήγηση στην πόλη.

-Τυχερέ! Καλά να περάσεις λοιπόν. Και ξέρεις τώρα... θα σε γυρίζει από μαγαζί σε μαγαζί. Άντε σε βλέπω να γυρνάς στο ξενοδοχείο και να μην βγαίνεις από το δωμάτιο σου για μια εβδομάδα.

-Ωχ! Λες να αρνηθώ;

-Σε παρακαλώ Νικολάκη! Δεν λέμε όχι σε μια κυρία. Έλα πάμε κάτω, το βραδινό πρέπει να σερβίρεται ήδη.

Κατέβηκαν και έφαγαν με όρεξη τα πλούσια εδέσματα του ξενοδοχείου. Η Ελένα Στεπάνοβα ήταν στις καλές τις. Τους κάλεσε στο τραπέζι της και άρχισε τη φλυαρία, για την περιήγηση της πόλης. Ο Νίκος πρώτη φόρα έβλεπε έναν άνθρωπο τόσο κεφάτο, τόσο ζωντανό. Η παρέα των δύο γυναικών τον βοήθησε να ξεχαστεί λίγο απ' τη δουλειά. Ήταν ζαλισμένος απ' το κρασί, όταν επέστρεψε στο δωμάτιο του, αλλά ένιωθε ευτυχισμένος. Αυτές οι δυο εβδομάδες σίγουρα θα κυλούσαν υπέροχα. Αχ, πόσο λίγο κρατάει η ευτυχία...