Unexpectedly

Κεφάλαιο 6

Όλα στην ζωή μου έρχονται στραβά. Όπου και αν πατήσω, όπου και αν σταθώ. Γιατί πάντα να τυχαίνουν τα άσχημα στους αθώους και αυτοί που ζουν με ψέματα και αλητείες, να έχουν μια υπέροχη ζωή? Ποτέ δεν παίρνουμε ότι μας αξίζει, όσο αίμα και να έχουμε φτύσει για να κατακτήσουμε κάτι, πάντα θα υπάρχει κάποιος άλλος να μας το κλέψει.

Κάπως έτσι είμαι. Ήρθα σε αυτό το κολέγιο για να ξεφύγω από την παλιά άχρωμη και μίζερη ζωή μου. Κι όμως όλα έχουν έρθει άνω κάτω.

Σκέψεις από την <<προηγούμενη>> ,όπως λέω εγώ , ζωή μου με έπνιγαν καθώς περπατούσα στον διάδρομο του κολεγίου. Αφού έφτασα στην αίθουσα που μας παραδίδουν μαθηματικά, τις σκέψεις μου έδιωξε ένα χέρι που με τράβηξε απότομα έξω από αυτήν. 

Γύρισα να κοιτάξω ποιος ήταν και προς έκπληξη μου ήταν ο Liam.

"Liam? Τι έγινε?" τον ρώτησα αφού διέκρινα ένα ύφος αναστάτωσης στο πρόσωπό του.

"Zoe δεν πρέπει να μπεις σε εκείνη την τάξη, όχι σήμερα τουλάχιστον" είπε απότομα και χαμηλόφωνα λες και δεν ήθελε να μας ακούσει κάποιος. 

"Μπορείς να μου εξηγήσεις τι..." με διέκοψε. 

"Θα σου εξηγήσω στο αυτοκίνητο, προς το παρόν πρέπει να φύγουμε από εδώ" είπε με τον ίδιο τόνο.

"Μα..." με ξανασταμάτησε τραβώντας με από το χέρι. Μπορώ να πω ότι ήταν πολύ ανήσυχος για κάτι. Συνεχώς κοιτούσε δεξιά και αριστερά κατά την διαδρομή προς την έξοδο του κολεγίου. Τι διάολο γίνετε?

Με έβαλε μέσα σε ένα μαύρο τζιπ και με κλείδωσε. Αυτός έμεινε έξω και μιλούσε στο τηλέφωνο.

"Ναι την φέρνω, είναι ασφαλής...ναι τους είδα...δεν ξέρω ακριβώς, όχι...τα λέμε" ήταν τα μόνα που άκουσα να λέει στην άλλη γραμμή. Ξεκλείδωσε και μπήκε μέσα ρίχνοντας μου μια ματιά.

"Μην φοβάσαι, δεν θα σου κάνω κάτι" είπε με έναν σίγουρο τόνο. Όλοι όσοι έχω γνωρίσει είναι τρελοί αλλά αυτός φαίνεται λιγότερο τρελός.

"Που με πας?" ήταν το μόνο που ρώτησα πρώτο. Όμως δεν είχα καμία απάντηση. Το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει. 

"Ξέρω ότι έχεις πολλές ερωτήσεις και ότι θες να μάθεις πολλά πράγματα αλλά δεν είναι ώρα ακόμα. Γιαυτό κάτσε ήρεμη και περίμενε να φτάσουμε" είπε και έβαλε μπρος. 

Είμαι μπερδεμένη, δεν ξέρω αν θα πρέπει να ανησυχώ ή να φοβάμαι. Δεν ξέρω τι τρέχει και ακόμα χειρότερα τι πρόκειται να μου συμβεί.    

So,αυτό ήταν και για σήμερα. Ξέρω ότι άργησα πολύ και sorryyyy. Αμμμ κάντε vote ή και αφήστε ένα comment, το εκτιμώ περισσότερο από όσο νομίζετε!!! Στο επόμενο κεφάλαιο θα λυθούν μερικά από τα μυστήρια γιαυτό keep reading and also keep smiling and stay beautiful. Love u all <3