◇No Way◇ •Sterek•Steo•

three

-To uszkodzenie rogówki jest dość poważne. Musisz uważać na oko psiaka i zakraplać je co cztery godziny. Musimy się umówić na kolejną wizytę, dobrze? - Mówi Stiles, drapiąc za uchem psiaka - Mam wolny poniedziałek. No, chodź tu do mnie, Dick - Brunet bierze na ręce psiaka i oddaje go jego właścicielowi, podchodząc do biurka w pomieszczeniu. Otwiera terminarz, chwytając pióro leżące obok i patrzy na daty, szukając wolnego pola. Gdy je znajduje, patrzy na chwilę na blondyna i spuszcza głowę, rumieniąc się. Theo działa na niego tak, jak Stiles chciał, ale jednocześnie to sprawia, że czuje się niekomfortowo - A czy tobie odpowiada poniedziałek?

- Yeah, ale po piętnastej.

Stiles bez słowa zapisuje godzinę, imię Theo i chorobę psiaka. Uśmiecha się do blondyna i razem kierują się w stronę poczekalni. Słychać z niej miauczenie kota i dwudziestotrzylatek wie, że to pani Spaurt ze swoim wiecznie chorującym pupilem.

- Masz ładne oczy - mówi Theo, a jego słowa brzmią normalnie i lekko. Stiles rumieni się i uśmiecha delikatnie, zagryzając swój policzek.Przypomina sobie, jak to Derek prawił mu komplementy i smutek chce wtargnąć do jego serca, ale z całych sił nie pozwala na to. Tęskni za mężczyzną, ale wie, że ten nie wróci. Zostały po nim jedynie wspomnienia i koszulka.

Koniec końców, Theo wychodzi kilka minut później z lżejszym portfelem i uśmiechem na ustach. Ma także niepokój w sercu o zwierzaka, ale wie, że Stiles jest dobrym weterynarzem i pomoże mu. W dłoni obraca małe opakowanie kropli, które wręczył mu brunet.

Pani Spaurt mówi o tym, że kot nie chce jeść i zachowuje się dziwnie, bo ciągle miauczy i nie chce nawet spać. Stiles za to myślami jest przy Theo, do którego jego serce się wyrywa. Polubił go, mimo że spędzili ze sobą niecałe pół godziny i nie może się doczekać ich kolejnego spotkania. Naprawdę potrzebuje zobaczyć blondyna jeszcze raz; te szare oczy podniosły go trochę na duszy, która jedynie leżała i umierała. Pierwszy raz, od odejścia Dereka, pomyślał, że może być dobrze.