In the Arms of an Angel

Chaper VI

(JEFFREY’S POV)

Ako si Jeffrey Buenaventura, 25 years old at nagiisang anak ni Deborah Buenaventura. 5’11 ang height ko, maputi chinito at higit sa lahat ubod ng gwapo. Lumaki ako sa piling ng aking Mommy, Lola at Lolo. Wala ako nakagisnang ama. Walang makapagsabi sakin kung sino at nasaan ang aking ama kaya masama ang loob ko sa kanila except sa aking Lola. Im currently in training sa company na pagmamayaari ng aking Lolo. One of the leading pharamaceutical companies in the world, ang Altas Pharmaceutical. Si mommy ang Presidente nito. Kaya naman kahit hindi ko hilig ang pagpapatakbo ng company ay napipilitan ako dahil sa ako daw ang magmamana nito sabi ni Lolo.

A Few days ago…

I was in Tagaytay doing what I do best… which is nothing. Nang tumawa

“Kayo nga ang Mommy ko pero meron bang n g sakin si Mommy.

“Ano na namam ba Mom? Kukulitin niyo na naman kaong pumunta sa opisina? How many times have I told you na ayoko manahin ang kompanyang iyan. Inyong inyo na yan.” Sabi ko.

“Jeffrey, hanggang kelan ka ba magagalit sakin? Mommy mo pa rin ako kahit baliktarin mo man ang mundo ako pa rin ang nanay mo.” Sabi niya. anay na itatago sa anak nya ang katotohanan tungkol sa ama nito?” sabi ko.

Narinig ko ang buntong hininga sa kabilang linya.

“Pareho na lang kayo ni Lolo, ayaw ninyong sabihin sakin ang totoo. Huwag mo na akong hintayin mom. Im not going home tonight.” Sabi ko sabay putol ko sa linya.

Habang nagkakape ako at tinatanaw ang Taal Volcano, may nakita akong isang pamilya na nagpipicture taking. Inggit na inggit ako sa bata dahil buhat  buhat ito sa balikat ng kanyang ama. Kahit kalian ay hindi ko naranasan or mararanasan ang saya na dulot ng pagkakaroon ng isang ama. Simula nung ipinanganak ako ay wala akong nakagisnang ama. Inggit na inggit ako sa mga kaibigan ko na kumpleto ang pamilya. Parati kong tinatanong noon si Mommy at si Lolo kung nasaan ang Daddy ko ngunit hindi nila ako sinasagot. Lagi pa akong pinapagalitan ni Lolo sa tuwing magtatanong ako tungkol sa aking ama. Si Lola lang talaga ang kakampi ko. Walang alam ang Lola tungkol sa ama ko dahil nung mga panahon daw na iyon ay nasa US sya.

Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko.

“Peste namang buhay talaga ito oh.” Sabi ko sa sobrang galit ko.

Nagdecide akong magpakalasing sa isang bar. Marami rami na rin akong nainom na alak. Magsasara na pala ang bar ng magpasya na akong bumalik sa hotel. Pasuray suray akong naglalakad palabas ng bar. Sa sobrang kalasingan ko ay natumba ako. Akala ko ay babagsak na ako sa lupa ngunit naramdaman ko na may umaalalay sa akin. Tiningnan ko kung sino ito ngunit tanging mga ngiti nya ang naaaninag ko dahil sa sobrang lango ako sa alak. Pagkatapos nun ay wala na akong maalala.

Nagising na lang ako kinabukasan sa sikat ng araw. Nagtataka ako kung paano ako nakabalik ng hotel. Naalala ko bigla yung tumulong sa akin. Pero blurred na ang aking memory dahil sa hangover. I decided to take a swim sa pool area ng hotel. Pababa na sana ako nang magring ang phone ko.

Dona Matilde calling…..

“Lola how are you?” malambing kong bati sa aking pinakmamahal na lola.

“Jeffrey Buenaventura you’re making your lola worry. Ilang araw ka ng hindi umuuwi. Let me remind you na may lakad tayo bukas.” Sabi ni lola.

“I know Lola and Im sorry I made you worry. Ill be coming home tonight.” Sabi ko.

“Just make sure young man. Dahil miss na miss  na kita.” Sabi ni lola,

“I miss you too Lola. Ill see you tonight.”sabi ko.