BHS#1: Better that we Break

Chapter 7

Chapter 7
Mila Amaris Albarasin

February 8, 2012:

Nagising ako dahil sa may kumakatok sa pinto. I stare at it for a minute bago bumuntong hininga at bumangon. Hindi ko naman pwedeng iwasan si Cato. Sa kanya nakasalalay ang pagbalik ko sa amin. I opened the door and greet him good morning with a fake smile plastered on my face. Ngumiwi siya when he saw me.

"Nandito na ang breakfast," Walang emosyon niyang sabi sa kin at tinalikuran ako. I went to the bathroom here in my room, naghilamos at nagmumog muna ako bago lumabas. He's sitting sa bar stool doon at kumakain ng croissant. May strawberry jam sa lamesa. I sat in front of him at kumuha ng croissant, pinalamanan ko ng strawberry jam iyon. Nilapag ko muna sa platito ang croissant at nagtimpla ng chocolate milk. Nakayuko lang ako habang kumakain ng croissants, inaaliw ang sarili sa pagtitig sa usok na nanggagaling sa tasa. "Are you mad?"

"H-huh?" I looked at him. "Hindi."

"Why are you quiet?" He asked.

"Wala lang akong masabi. Anong oras tayo pupunta ng Mines View?" Pagbabago ko ng usapan.

"Mga alas-onse." Tumingin ako sa relo na nasa kusina. Quarter to nine na pala. Humikab ako. I was not able to sleep well last night. I was so busy weighing my feelings and trying my hardest to get rid of what I'm feeling for Cato... Like that's possible in just one night. It's kind of unfair, liking him only took a few days, but I don't think getting rid of what I'm feeling for him can be done in a few days also. "Are you sure, you're not mad?"

"Hindi. I'm just tired from all the walking yesterday, and medyo sore ang body ko."

"Want me to massage you? I'm re--" he stopped talking and look like he realised something then he blush and look away. "I'll buy salonpas." He stand up and leave the room.

Hindi ko na lang inintindi pa ang pag-alis niya. Niligpit ko ang mga pinagkainan namin when I'm done at naghanda sa pag-alis namin. Nagbabad ako sa shower dahil sobrang lamig, I enjoyed the warm water muna. I also blow dry my hair after dressing up. Nagpulbo na lang ako at lip balm, and mga ten-thirty ay naka-set na ako. Lumabas ako sa kwarto, rinig ko mula sa may sala ang pag-agos ng tubig mula sa bathroom -- iyong kwarto ko lang kasi ang may sariling bathroom, kaya ang common bathroom ang ginagamit ni Cato. I turn on the television, kasabay non ay ang pagtigil ng running water sa bathroom at ang paglabas ng naka-topless na si Cato. I tried not to look pero kahit i-steady ko ang ulo ko sa harap ay nakikita ko sa peripheral vision ko, I saw his chiseled chest, his eight pack abs... And his v-line. He went to his rom and I can't help but admire his broad shoulders and back muscles na nag-flex ng bahagya.

I shrug the thoughts away at pinilit mag-concentrate sa cartoons na nasa TV -- kahit wala talagang puma-process sa utak ko. This is new to me. I've seen Simon in that state, dahil once ay rumampa siya sa buong bahay na naka-pantalon lang because he was fixing something -- but I never felt this awkward with him. Siguro dahil kaming dalawa lang ni Cato ngayon dito that's why it's awkward... Or maybe I feel awkward about this because of the fact that I like him.

Pinatay ko ang TV at tinitigan ang pader habang hinihintay siya. Naupo ako sa bar stool at nilabas ang mga litrato na kinuhaan ko kahapon sa Burnham, pati sa Cafe by the Ruins. I have Cato's solo picture. I smiled while looking at it. Kahit seryoso at hindi siya nakatingin ay gwapo pa rin siya. Kinuha ko sa bag ang origami paper at ang pencil ko. I tried drawing his face, but I couldn't get it right kaya sumuko rin ako. Nag-scribble na lang ako ng kung ano ano sa papel, wasting the origami papers. I wrote my name and Cato inside a heart. I laughed at how childish I am.