YAZGI SERİSİ 1 (Kitap Oldu)

alıntı

"Öyle mi laz kızı"deyip Berna'yı omuzladığım gibi odadan çıktım. Son on beş günde iyice zayıfladığı için kuş kadar hafif kalmıştı. "Bırak beni Akın, yardım edin "diye bağırmaya başladığında herkesin meraklı bakışları altında servisten çıkıp hastanenin çıkışına yöneldiğim de beni engellemeye çalışanlara akli dengesinin yerinde olmadığını söyledim. O sıra da Gökmen Gökmen'le karşılaştım. Mesai bittiği için sanırım Berna'yı görmek için geliyordu.

"Akın neler oluyor? Ne yapıyorsun? "

"Karımı ait olduğu yere yani evimize götürüyorum."

"Amca lütfen gitmek istemiyorum. Onunla yalnız kalmak istemiyorum."dediğin de poposuna insanların düşüncelerine aldırmadan birazcık sert bir şaplak attım.

"Rahat dur yoksa eve gittiğim de çok daha fazlasını yersin." Dediğim de Berna benden kurtulmak için var gücüyle çırpınıyordu ama Berna'yı mengene gibi sıkıca tuttuğum için benden kurtulması biraz zordu.

"Akın bunun iyi fikir olduğuna emin misin?"

"Eminim Gökmen, bunu yapmak için geç bile kaldım. Bana bir iyilik yap ve gelen güvenlikçilerle ilgilen, hastanenin çıkış işlemlerini hallet, faturayı da adresime gönder. Meryem teyzeyi de ara Bahar'ı ait olduğu yuvasına getirsin. Son bir şey bizi kimse rahatsız etmesin. Özellikle karına bunu tenbihle...."

"Hay, hay..."

"Amca lütfen yardım et lütfen amca."

"Sevgili yeğenim"deyip Gökmen Berna'nın başına sesli bir öpücük kondurmuştu."Karı koca arasına girilmez ben bunu bilir, bunu söylerim. Savaşmayın da artık ne istiyorsanız onu yapın." imalı bir şekil de deyip Gökmen kıs kıs gülerek yanımızdan ayrılırken Berna hala "bırak beni "diye çemkiriyordu. Sonunda meraklı bakışlar altında hastaneden çıkıp Berna'yı arabanın ön tarafına bindirip kapıyı üzerine kilitlediğim de Berna var gücüyle cama vuruyor çıkar beni diye bağırıyordu. Bende arabaya binip kontağı çalıştırdım.

"Akın bırak beni neden anlamıyorsun istemiyorum. Ben bu gerçeği bile bile o eve dönmek istemiyorum. Kendini bana mecbur hissetme."dedi. Berna iyice sinirlerimi bozmaya başlamıştı ama eve gidene kadar sabredecektim.

"Kapa çeneni Berna eve gidene kadar sus" deyip kızgınlıkla yola koyulduğum da Berna yol boyunca tek kelime etmemişti. Eminim eve gidince benden ayrılmak için beni nasıl ikna edeceğini düşünmekle geçirmiştir. Sonunda eve vardığımızda arabayı garaja parkettim. Arabasının kapısını açıp "İn hadi"dediğinde Berna hiç tereddütsüz söylediklerimi yerine getiriyordu. Evin kapısınına geldiğim de anahtarla kapıyı açıp önce Berna'nın girmesini bekledim. Berna istemeyerekte olsa içeri girince kapıyı kapatıp kilitlemeyi ihmal etmedim. "Berna bana dönmüş sesini kızgın olduğunu belli edercesine çalışarak

"Ne yaptığını zannediyorsun Akın ne bu bad boy havaları."dedi.

"Anladığın dilden konuşuyorum"deyip bir kaç adımda Berna'nın yanına gidip yüzünü sertçe avuçlarımın içine aldım, madem güzellikle anlamıyordu zorbalık yapmaktan başka çarem yoktu. İyi kızlar kötü çocukları severdi değil mi? Berna'nın okuduğu bir çok bad boy hikayelerinde en azından öyle oluyordu. Yaptığım manevra işe yaramıştı Berna'nın gözleri korkuyla açılmıştı.