Τελείωσα με τα μαλλιά μου και δείχνουν αρκετά καλά μπορώ να πω.
Απλώνω λίγο ρούζ στα μάγουλα μου και λίγη μάσκαρα στις βλεφαρίδες. Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι στα χείλη μου γιατί είναι ήδη ρόζ από μόνα τους.
Θα τελειώσω το πρωινό μου και αργότερα θα βουρτσίσω τα δόντια μου.
Θα πρέπει να βιαστώ αν θέλω να προλάβω.
[…]
Κάθομαι στην αίθουσα αναμονής περιμένοντας να ακούσω το όνομα μου. Υπάρχουν άλλες δύο κυρίες στην αίθουσα που συζητούν για την μόδα.
Σοβαρό θέμα συζήτησης. Για την ακρίβεια δεν με ενοχλεί απλά ο τρόπος που συζητούν με κάνει να αηδιάζω.
Ψωνάρες.
"Δεσποινίς Anna περάστε." μου λέει η γραμματέας.
Γνέφω και κατευθύνομαι πρός το γραφείο.
"Γειά σου δεσποινίς Anna,είστε καλά;" μου λέει η ψυχίατρος Gabriella.
Την κοιτάζω σαν να της λέω όχι.
Κάθομαι στην καρέκλα και εκείνη βγάζει έναν φάκελο με χαρτιά.
"Λοιπόν πάνε εφτά μήνες που έχετε να έρθετε." μου λέει μετά από κάποια λεπτά ησυχίας.
"Ποτέ δεν ήμουν καλά στην πραγματικότητα. Τα ψυχοφάρμακα που παίρνω δεν με βοηθούν." λέω κοιτάζοντας το πάτωμα.
"Μίλησε μου." λέει και βγάζει τα γυαλιά από το πρόσωπο της.
"Ξαναγυρίζουν όλα. Οτι νόμιζα πώς είχα θάψει έρχεται και με χαστουκίζει όπως τότε στα 17 μου.
"Δεσποινίς Anna καταλαβαίνω πώς έχετε περάσει δύσκολες καταστάσεις αλλά αν δεν σας βοηθούν ούτε τα χάπια θα πρέπει να πάρουμε άλλα μέτρα." λέει και εγώ την κοιτάω αδιάφορα.
"Δηλαδή;" τελικά λέω.
"Χρειάζεστε ψυχιατρική κλινική. Είστε επικίνδυνη για όλους αλλά και για τον εαυτό σας!"
"Δεν υπάρχει τίποτα άλλο δηλαδή; αυτό μου λέτε; τι σόϊ ψυχίατρος είστε;" λέω και σηκώνομαι αμέσως από την καρέκλα μου.
"Λυπάμαι θα πρέπει να το αναφέρω σε μια κλινική. Μπορεί να μην έχετε φτάσει στο τελευταίο στάδιο τρέλας αλλά πρέπει να κατανοήσετε πώς οποίος είναι δίπλα σας κάποια στιγμή θα κινδυνέψει."
"Τελείωσε εδώ η κουβέντα,δεν έχω να συζητήσω τίποτα άλλο μαζί σας!"
Είμαι έξαλλη.
Βάζω γρήγορα το μαύρο μπουφάν και παίρνω την τσάντα μου.
"Δεσποινίς Anna σας παρακαλώ"
Chapter 6
Começar do início
