~~Havin~~ #TAMAMLANDI!

Bölüm 14: Doğum Günün Kutlu Olsun ~~

Selamlar canlarım!

Umarım beni özlemişsinizdir. Zira ben sizleri çok özledim!!
Çok da aşklı bir bölümle geldim.
Multimedia'da bölüm şarkımız var. Bay Gizemlinin sesinden olduğunu hayal etsenize!😍😍

Keyifli okumalar!

***

14. Bölüm: Doğum Günün Kutlu Olsun ~

3 Ay Sonra ~~

Çalan zille istemeden de olsa çıktı yatağından. O günden sonra işe gittiği günler hariç yataktan çıkmamak gibi bir huyun edinmişti, Havin. Kimseyle konuşmuyor, arkadaşlarının yaptıkları tüm teklifleri mümkün olan en kibar şekilde reddediyordu. Mavi, beyaz tonlarının hâkim olduğu küçük evinin mahremine sığınıyor, gözyaşları süzülürken yanaklarından, hıçkırıklarını yüzünü gömdüğü yastıkları ile paylaşıyordu yalnızca... İnsanların içerisinde yapayalnız olmak çok zordu, baktığın her köşe başından onun çıka geleceğini umarak, kalabalıkların içerisinde yalnızlığa mahkûm olmak çok zor...
Yaşadığı bu çıkmaza daha fazla dayanamayacağını fark edince bir cuma akşamı işten çıkmadan önce patronları ile görüşüp ameliyattan sonra bir türlü eskisi gibi olamadığını, bir süre daha dinlenmeye ihtiyacı olduğunu söyleyerek izin talebinde bulundu. Hemen ardından da onlara isterlerse kendisinin yerine birini de bulabileceklerini, onları anlayacağını da uygun bir şekilde ifade etti. Patronları her ne kadar genç kızı seviyor ve başarılı bir elemanı kaybetmek istemiyor olsalar da bir süredir genç kızın üzerinde dolanan kara bulutların elbette farkındalardı. İyileştikten sonra kendisine her daim kapılarının açık olacağını ama uzun süreli bir durum söz konusu olduğundan uygun olanın yeni bir eleman almaları olacağını belirterek yollarını ayırdılar.  Bu konuşmanın hemen ardından tüm çalışma arkadaşları ile vedalaşıp Defne'ye doğru yola koyuldu, genç kız. Gideceğinden o kadar emindi ki sabah evden çıkmadan yanında götürmek istediği her şeyi arabasına doldurmuştu.

Her hafta sonu Defne'ye gittiğinden annesi bunu elbette yadırgamamıştı ama arabanın bagajından çıkan valizlerle hem şoka uğramış hem de anne yüreğinde güller açmıştı. Her ne olursa olsun evladı öyle üzgünken kendisinden uzak olmasına dayanamıyordu çünkü. Yine de daha iyi olacağını söylediği için itiraz etmiyor, kızın dönüş yoluna çıktığı pazar akşamları onu dualarla uğurluyor her gün mutlaka arıyordu.

Yüzünde tatlı bir tebessümle "Havin'im, hoş geldin kuzum," dedi, sevdiğinin yadigârının gözlerinin içine bakarak.

"Hoş buldum annem. Artık her akşam koynunda bana yer açar mısın?" diye karşılık verdi genç kız. Gazel Hanım sımsıkı sardı yine yavrusunu. Herkesten her şeyden korumak istercesine, canının içine sokarcasına...

~~

Annesiyle yaşadığı anları düşünürken merdivenlerin başındaki duvarda bulunan kameranın karşısına geçmişti. Kameradan bakıp tanımadığı birini görünce biraz endişeli bir ses ile sordu "Kimsiniz?"

"Merhaba, Havin Soydaş adına kargo vardı, onu teslim edecektim efendim. Kendisine haber verebilir misiniz?"

Kargo mu? Sabahın bu saatinde mi? O..ondan olabilir miydi? Hayır, o günün üzerinden bu kadar zaman geçmişken... Üç ay, dedi içinden bir ses, neredeyse üç ay. O seni terk edeli neredeyse üç ay oluyor Havin. İçindeki sesi duymazdan gelmeye çalışarak görevli çocuğa ikinci ve en önemli sorusunu sordu. "Kimden olduğunu öğrenebilir miyim acaba?"

"Efendim, paketi yalnızca Havin Hanım'a teslim etme yetkim var onun dışında kimseye bir şey söylememem tembihlendi," deyip hafifçe tebessüm etmişti, genç çocuk.