Κεφάλαιο 4: Μια Φωτογραφία , μια σκηνή

63 12 0
                                    

Δεν μπορούσα να αντισταθώ . Το ήθελα τώρα . Άρπαξα το χέρι του και το έφερα κοντά στο στώμα μου . Αυτός είχε ένα πολύ παράξενο χαμογελο στο πρόσωπο του . Το πλησίασα πιο κοντά στο στώμα μου καιι τώρα μερικά εκατοστά χώριζαν τους κυνόδοντες μου απο το χέρι του απο το οποίο έτρεχε αιμα . Πριν προλάβω να το γευτώ ο Άντριου άρπαξε το χέρι του Μαρκ απότομα και έιπε " Δεν είναι αναγκαίο .Θα το κάνει όταν έρθει η ώρα και απο άνθρωπο "

Οι δύοτους για πρώτη φορά κοιτάζονταν παράξενα για μεγάλο χρονικό διάστημα και έτσι είπα να σπάσω τον πάγο και είπα " Είμαι λίγο πεινασμένη . Παραγγέλνουμε μια πίτσα;" είμαι σίγουρη ο Άντριου θα παραξενευτηκε διότι ποτέ δεν ζητάω να φάω .

"Εντάξει ο Μααρκ θα πάει να την φέρει . Έτσι δεν είναι ;" είπε καικοίταξε προς τον Μαρκ. Κρατησαν την οπτικη επαφη για λιγο και ακολούθως βγηκε απο την πορτα. Οταν βγηκε ο Άντριου με πλησιασε και ειπε
''Θελω να μεινεις μακρια απο τον Μαρκ. Τον ξερω καλυτερα. '' ειπε και γυρισα παραξενεμενη να τον κοιταζω
''Χελοουυ μενει και αυτος εδω. Πως θα μεινω μακρια απο αυτον? ''
'' Θα μεινω και εγω εδω ''
''Τι; ''
''Υπάρχει κάποιο πρόβλημα; '' ειπε και εμεινα να τον κοιταζω. Του ενεψα οχι και καθησαμε στον καναπε.
'' Τι ταινια θέλεις να δούμε; ''
'' Οχι θριλερ. Τα βαριεμαι. Χμμ τι λες για το Enchanted? Μην πεις οχι.  Ειναι πολυ ωραιο θα σου αρεσει "
"Οοοοχιιιι εγω δεν βλεπω πριγκιπες και ερωτες. Τελος θα δουμε το The boy" 
"Οχιιιιι.  Σε παρακαλωβκανε μου την χαρη. Δεν θα βαλεις χορορ το ξερεις οτι την νυχτα τρομάζω 😱." 
"Τοσο το καλυτερο θα κοιμηθουμε αγγαλιτσα ετσι δεν θα φοβασαι"  ειπε. Αμεσως γυρισα το κεφαλι μου και τον ειδα με γουρλομενα ματια, αρπαξα το μαξιλαρι απο διπλα μου και του το έριξα στο κεφαλι
" Εισαι παλαβος " του ειπα και σταυρωσα τα χερια μου
"Σε αστειευω. Θα βαλω αυτο που θελεις ενταξει ενταξει"  ειπε και μου 'εριξε πίσω το μαξιλάρι . Ο Μαρκ είχε επιστρέψει με δύο κουτιά των πίτσων στο ένα χερι και δύο κομμάτια στο άλλο . Πώς κατάφερνε αυτό το αγόρι να μείνει τόσο fit δεν μπορώ να καταλάβω . 

"Ήρθααα " είπε και έβαλε τα κουτιά στο τραπεζάκι μπροστά στον καναπέ . Ποιός θα έτρωγε ; Ελπίζω να πεινάνε πάρα πολύ διότι δεν σκοπεύω να φάω. Για να σπάσω τον πάγο . Σηκώθηκα και έφερα τρία πιατα και το κετσαπ . 

" Άντριου έβαλες την ταινία ;  Οχχιιιιι ." ο Άντριου όχι μόνο δεν έβαλε την ταινία μου αλλα εβαλε αυτο το θριλερ που ηθελε. Ορμηξα πανω του και προσπαθησα να αρπαξω το τηλεκοντρολ . Αυτος ως πιο ψηλος μου καθως ηταν καθησμενος ψηλωσε το χερι του ψηλα και γω προσπαθούσα να του το παρω αλλα αυτος τιποτα.
"Ελααααα δωσε μου το"  ειπα
"Οχι,  θα καθησεις εδω διπλα μου σαν καλό κοριτσάκι και δεν θα φοβηθεις."  ειπε ο Αντριου και με αρπαξε απο την μεση και με εκατσε διπλα του αγγαλιαζωντας με.
" Εισαι πολυ..... πολύ ηλιθιος " ειπα και σταυρωσα τα χερια μου. Αυτός με αγνοησε και πηρε το ενα κουτι της πιτσας και το εβαλε στα ποδια του. Το ίδιο έκανε και ο Μαρκ. Ευτυχως διοτι δεν θα αντεχα να φαω,  σκεφτειται ποσες θερμιδες ειναι σε αυτο το κομματι πιτσας και ομως αυτοι οι δυο οι ξεροκεφαλοι τις καταναλωνουν και δεν εχουν λίπος παραπάνω από οτι πρέπει. Μετα απο λίγη ωρα μου λεει
"Ελα πάρε ενα κομματι"  και μου εδωσε ενα κομματι
"Οχι ευχαριστώ δεν πειναω"  ειπα και του χαμογελασα
"Φυσικα και θα φας παρτο."  ειπε και μου το εδωσε στο χερι. Πηρα ενα πιατο και την εβαλα μεσα και επαιζα λιγο μαζι της μεχρι που αφησα το πιατο στο τραπεζι. Το θριλερ οπως παντα ηταν πολυ τρομακτικο και ετσι εβαλα τα ποδια μου στο στηθος μου και εβαλα ενα μαξιλαρακι μπροστα στα μάτια μου για να μην βλεπω.  Αυτο διερκησε για λιγο αφου ο Μαρκ ως ο παλαβος της παρεας ηρθε απο πισω μου ενω δεν προσεχα και με αρπαξε και με σηκωσε ψηλα φωναζωντας  μεσα στο σκοτάδι. Εγω φυσικα ουρλιαξα οσο πιο δυνατα μπορουσα και γυρισανε και οι δυο και με κοιτουσανε. Εγω πανικοβλητη σηκωθηκα ορθια παμω στον καναπε και κρατουσα σφιχτα στην αγγαλια μου το μαξιλαρι.
"Παιδια σας παρακαλω βγαλτε το, βγαλτε το"  ειπα καθως πηδουσα απελπισμενη στον καναπε  "Σκιαζομαι δεν καταλαβαίνετε ? Σκιαζομαι σας λεω" 
Ο Μαρκους ηρθε και με εβαλε πανω στους ωμους του μπρουμητα και μετεφερε στο δωματιο μου. Με εβαλε πανω στο κρεβατι και πηγε ανοιξε την τηλεοραση  
"Τι θες να δεις?"  Τι ηθελέ 
" Το Enchanted  " είπα και αμέσως έβαλε την ταινία να παίζει στην τηλεόραση . Έπεσε και αυτός δίπλα μου και άρχισε να βλέπει την ταινια . Μετά απο κανένα τέταρτο ο Άντριου εμφανιστηκε στην πόρτα 
"Ει πιτσουνάκια τι κάνετε εκεί " είπε
"Ο Μαρκ μου έβαλε την ταινία που ήθελα αντιθετα με σενα . Νομίζω αρχίζω να συμπαθώ περισσότερο τον Μάρκ " τον πείραζα . Φάνηκε να μην το παίρνει και πολύ στα αστεία και όρμησε πάνω μου . Με γύρισε ανάποδα και στρίμωξε στο κρεβάτι βάζοντας  όλο το βάρος του πάνω μου και ωωω θεέ μου ηταν πολύ βαρύς .
"Ξαναπες το αυτο και θα σε γαργαλισω μεχρι θανατου" ειπε.
"Ο Μαρκ ειναι καλυτερος" ειπα
"Τωρα εισαι τελειωμένη" και αρχισε να με γαργαλαει. Εγω πηδπυσα δεξια αριστερα για να με αφησει αλλα χωρις επιτυχια. 
"Έι , Έι σε παρακαλώ σταμάτα " δεν μπορούσα να μιλήσω απο τα γέλια . Ήξερε το αδύνατο μου σημεί και πάντα το χρησιμοποιούσε εναντίον μου . "Θα κάνω ότι θές . Θα σου χρωστάω χαρη ότι θες σε παρακαλώ"  
" Ότι θέλω;" ούπς δεν το σέφτηκα και πολύ καλα πριν το πώ αυτο . Ευτυχώς σταμάτησε και έτσι μπόρεσα να ξεφύγω απο την λαβή του και σηκώθηκα απο το κρεβατι και έτρεξα έξω απο το δωμάτιο . Έτρεξα προς της σκάλες ενω τα γέλια μου αντιχούσαν σε όλο το σπίτι . Κάποια στιγμή ένιωσα μια ζαλάδα και έτσι σταμάτησα . Έπιασα με το δεξί μου το χέρι το κεφάλι μου αλλά η ζαλάδα γινότανε εντονότερη . Τα γόνατα μου δεν μπορούσαν να με κρατήσουν πλέον και έπεσα στο πάτωμα αλλα το παράξενο της όλης υπόθεσης είναι οτι η όραση μου είχε αρχίσει να γίνεται θολή και να μαυρίζει όλο και περισσότερο και διάφορες είκόνες ή καλυτερα σκηνές σαν φωτογραφίες περνούσαν μπροστά απο τα μάτια μου . Σκηνές με ανθρώπους με τους ίδους κυνόδοντες με εμένα , άσπρους , πάλευαν κυριολεκτηκά για ένα στέμμα και γύρω λύκοι περικύκλωναν το πεδίο μάχης άλλωτε βοηθώντας και αυτοί . Αυτή ήταν η μόνη σκηνή που μπορόυσα να αναλύσω και ακριβώς να καταλάβω τι συνέβαινε . Και τότε το σώμα μου ένιωσε σαν να οι μπαταρίες του εξαντλήθηκαν και δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο . Ξάπλωσα στο έδαφος και τα μάτια μου έκλεισαν και τότε σκοτάδι . Τιποτα αλλό παρά σκοτάδι 


Φιου , αυτό το κεφάλαιο μου πήρε πολλή καιρο . Είχα στερέψει απο έμπνευση αλλά τελικά τα κατάφερα και το τελείωσα . Αν πραγματικά σας άρεσε ψηφίστε για το βιβλίο μου και προσθεστε το στην βιβλιοθήκη σας . Θενκ γιου!!


Bad FAM Место, где живут истории. Откройте их для себя