Yeolတစ္ေယာက္ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနရင္းမွသတိျပန္ဝင္လာၿပီးေသေနေသာငနာနွစ္ေကာင္အားလွမ္းနႈိးလိုက္တယ္...
"ေဟ့ေကာင္ေတြ.. ထ ထ .. "
အိပ္မႈန္စုံမႊားနဲ႔ထထိုင္ၾကၿပီး..
"Good morning...Chanyeol.."
"ေအး Good morning လားဘာလားေတာ့မသိဘူး ေစာက္စိေတေသခ်ာျပဴးၾကစမ္းပါဦးး.."
"အမ္... Yeol..ဘာလို႔အက်ီ ၤခ်ြတ္ထားတာလဲ ေရခ်ိဳးေတာ့မလို႔လား "
"ငါတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး မင္းတို႔နွစ္ေကာင္လဲျပန္ၾကည့္ၾက"
YeolေျပာမွKrisနဲ႔Kaiအျပန္အလွန္ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္..
"ေဟ..ငါတို႔လဲခ်ြတ္ထားတာဘဲ ..မင္းခ်ြတ္ေပးထားတာလား"
"ထီြ..ခ်ြတ္ေပးစရာလား..ငါနႈိးေတာ့ဒီလိုျဖစ္ေနတာဘဲ..ၿပီး..ၿပီးးေတာ့.."
"ၿပီးေတာ့ဘာျဖစ္လဲ.."
အၿငိမ္မေနနိုင္ေသာKrisကျဖတ္ေမးေလသည္။
"ငါ့ခါးေအာက္ပိုင္းကလည္းနာေနတယ္..တစ္မ်ိဳးႀကီးဘဲ"
"ခါးကဘာလို႔နာတာလဲ ကုတင္ေပၚကျပဳတ္က်တာလား"
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ငမဲမKaiကဝင္ေျပာတယ္..
"ဘယ္သိမလဲ ငခ်ိတ္မရဲ႕..ၿပီးေတာ့အက်ီ ၤေတြလဲက်ြတ္ေနတာ သုံးေယာက္လုံးေလ.."
"ပူလို႔ခ်ြတ္ထားတာမ်ားလား?? "
ညဏ္ႀကီးရွင္ကိုယ္ေတာ္Krisရဲ႕ခန္႔မွန္းခ်က္..
"ဒါမွမဟုတ္..."
Kaiရဲ႕စကားသံ
"ငါတို႔ညကမွားမ်ားမွား.."
"ေတာ္စမ္းး Kai..မျဖစ္နိုင္ပါဘူး..ေယာက်ာ္းခ်င္းကို.."
"မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုငါကဘာလို႔ခါးနာေနရတာလဲ.."
Yeolကငိုသံႀကီးနဲ႔ေျပာေနၿပီ။
"ေအး အဲ့ဒါလဲငါစဥ္းစားမရေသးဘူး။ Kai ! မင္းတစ္ခုခုမမွတ္မိဘူးလား"
