Kidnapped & broken

chapter 4

Herschreven op 22/05/16

Dit is trouwens hoe ik me Vera voorstel❤️
-------------------------------------------------------------------

Ik ren zo snel als ik kan naar de deur toe, maar die zit op slot. Ik draai m'n hoofd snel om en zie dat Jake nu verrassend dichtbij staat. Achter Jake, staan de jongens toe te kijken alsof het een film is. Hij komt op me af lopen, en ik loop langzaam achteruit. Al veel te snel voel ik dat ik tegen de muur aan knal. Hij kijkt me met een blik vol woede aan. Ik word er bang van. Hij staat nu zo dichtbij, dat ik zijn adem kan voelen. Hij heft zijn hand op, maar op dat moment..

~

Komt er een jongen de kamer inlopen, met een meisje. Het meisje heeft duidelijk gehuild. Ze heeft rode ogen en ziet er nogal moe uit. "Gast, hoelaat gaan we naar de markt?" vraagt de zwart-harige jongen. Welke markt? Wat voor een markt? Jake kijkt geërgerd om. "Ik ben even bezig, Brad." antwoordt hij. Brad, zo heet die jongen dus. "Oh sorry, gast." verontschuldigt Brad zich. Met een diepe zucht pakt Jake mijn arm vast en sleurt me de gang op. "W-waar gaan w-we heen?" Vraag ik stotterend. "Dat zie je vanzelf wel.". Na een tijdje lopen staan we voor de deur van een kamer. Hij gooit me naar binnen en komt vervolgens zelf ook de kamer binnen. De doet doet hij dubbel op slot. Ik kruip bang naar een hoekje van deze belachelijk kleine kamer. Hij kijkt me dreigend aan en loopt op me af. Ik probeer nog meer het hoekje in te gaan, maar er is geen ruimte meer. "Doe me alsjeblieft geen pijn.." smeek ik hem. "Je laat me geen keus, schooonheid." krijg ik als antwoord. Hij trekt me ruw omhoog en geeft me een pijnlijke klap op mijn slaap. Er volgen er nog een paar. Ik ben duizelig en het doet zo veel pijn, dat ik het liefst in huilen uit wil barsten. Daarna laat hij me los en duwt me hard tegen de muur. Ik val neer op de grond en kijk hem bang aan. "Niet zo zelfverzekerd meer he?" Grinnikt hij Ik kijk hem met een blik vol woede aan. Zo boos heeft niemand me ooit gekregen. Ik wil net opstaan om hem terug te meppen, maar hij pakt mijn arm vast en zet me weer terug. "Als je nog een keer probeert, dan volgen er nog meer klappen begrepen?" Ik geef geen antwoord en voel nog een klap. "Ik vroeg je wat!" schreeuwt hij. Ik knik tegen mijn zin in. Want weet je, ik zou mijn wraak nog wel nemen. Hij loopt weg en ik hoor hem de deur nog dichtdoen. En weér op slot.. Waar ben ik toch beland?! Ik bekijk de kamer eens goed. Er zijn geen ramen. Ik sta op en loop naar de deur toe om het te openen maar het lukt niet. Opeens schiet me iets te binnen. Op televisie zie je altijd dat mensen met een haarspeld de deur open krijgen, dus waarom probeer ik het niet gewoon?

Ik pak de enige haarspeld die in mijn haar zit en doe hem in het slot. Ik frummel er een beetje mee maar helaas.. Waarom gaat het in films altijd zo makkelijk? Ik kijk nog eens goed om me heen. De kamer is ontzettend klein. Het is waarschijnlijk even groot als de kamer van mijn zusje, thui-.. Ik kan het woord niet eens uitspreken. Tranen rollen over mijn wangen. Kan ik ooit nog eens thuis komen?

Zal ik ooit weer in mijn eigen bed liggen? Zouden mijn ouders me al missen? En hoe is het met Jay? Mijn broer. Ik ga tegen de muur aan liggen, en sluit mijn ogen. Binnen de kortste keren worden mijn ogen te zwak en val ik in een diepe, onrustige slaap.

~

Ik word wakker door geschreeuw uit de kamer naast me. Ik wrijf de moeheid uit mijn ogen. die stem komt me zo bekend voor. Ohlord, het is Eva. Meteen voel ik weer een brok in mijn keel. Maar ik vecht tegen de tranen. "Big girl don't cry.." herhaal ik een paar keer fluisterend. "Eva!" schreeuw ik dan met al mijn kracht. Misschien kan ze me horen. "Vera, help!" schreeuwt ze terug. Mijn hart breekt in duizend stukjes. Ik kan haar niet helpen. De brok in mijn keel wordt steeds groter. Wat zijn ze die vieze klootzakken aan het doen met haar? Ze zouden haar toch ni- Nee, nee. Dat kan niet. Ik wil net iets terug schreeuwen als de deur wordt geopend. Één van de jongens van gisteren, staat in de deuropening. Hoe heet 'ie ook alweer? Dave? David? Ik staar hem emotieloos aan. "Ga je nog mee of wat?" Zegt hij vrij geïrriteerd. Ik sta met opzet héél langzaam op. Gewoon om hem te irriteren. Ik loop langzaam naar de deur toe. Ik ben zo ontzettend moe. "Waar is jake? Vraag ik met een schorre, krakende stem. Hij geeft me een zacht duwtje in de rug, zodat ik de kamer uitstap. We gaan richting de woonkamer. "Die is even weg." antwoordt hij. "Waarheen? Hij grinnikt even. "Niet zo nieuwsgrierig, kleintje". Noemde hij mij nou klein? "Ik ben helemaal niet klein, ik ben al zestien hoor." zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol.

We lopen de woonkamer in. Daar staan Brad, Dennis en nog twee meisjes. Eva en Aisha.Ik ren naar ze toe en knuffel eerst Eva. Ze huilt en ik merk dat ook bij mij de tranen naar beneden rollen. Oh my god, ze ziet er vreselijk uit.  Waarom hebben ze mij zo gespaard? De andere meiden zitten onder de blauwe plekken. Ik loop naar Aisha toe en knuffel haar ook. Aisha is mijn beste vriendin. Ik hou ontzettend van haar. Ik werp een blik op de jongens. Ik zou zo graag hun hoofden eraf willen slaan met een groot keukenmes. Ja.. Dat zou awesome zijn. "Je mag gaan douchen, er liggen kleren klaar in de badkamer" zegt Adam eentonig. Eindelijk, een douche. Hij begeleidt me erheen en ik loop de badkamer binnen."Ik blijf buiten wachten." zegt hij. Ik knik. Rustig kleed ik me uit en laat de warme stralen over me heen vallen. Heerlijk.

~

Ik loop aangekleed naar buiten en daar staat Adam inderdaad nog steeds te wachten. We lopen weer naar de woonkamer. Terwijl de jongens wat bespreken, praat ik wat met de meiden. Niemand weet namelijk waar we heen gaan. Op dat moment kom Jake de kamer binnen. Hij kijkt me verbaasd aan. "Wie heeft haar eruit gehaald?" vraagt hij op een serieuze toon. "Ik, ze moest douchen en eten. we gaan zo weg" antwoordt David. "Aha thanks mate." zegt Jake terwijl hij David een bro-hug geeft. David knikt als teken dat het goed is. Jake loopt op me af en trekt me dicht tegen zich aan. Hij knuffelt me alsof hij... Van me houdt?. Ik moet hem nu eigenlijk slaan, maar omdat ik zo moe en energieloos ben, sta ik het voor deze keer toe. "Vera, eet wat." zegt Brad opeens uit het niets. Hij zet een bord eten op tafel. Ik wil net zeggen dat ik niets hoef, maar bedenk me dan dat het handig is als ik energie heb om straks te ontsnappen. Ik pak de lepel en eet héél traag mijn bord leeg. De jongens zijn allemaal aan tafel gaan zitten, en ik merk nu pas dat ze me allemaal aanstaren. "Kunnen jullie daar mee stoppen?" Vraag ik zacht. Aisha en Amy zijn ook in stilte aan het eten. Ze kijken abrupt op als ik iets zeg. Ik hoor wat gegrinnik van de jongens. "Laten we maar gaan." zegt Adam opeens. Iedereen staat op en Jake trekt mij omhoog en houdt me stevig vast. Aisha en Eva worden ook meegetrokken en we krijgen handboeien om. Waar gaan we heen?

Hoiii mensenn :)) Nog een hoofdstuk. Morgen laatste dag school en dan heb ik 1 week paasvakantie! Ik ga vanavond nog een stuk uploaden😀 Een vraagje, wat vinden jullie ervan tot nu toe? Xxx shewa