Oorlog

Tanks

Hasna zit opgepropt op haar bed.  Ze is zo bang.  Ze hoort tanks en geweren. Geschreeuw.  O ja, bijna vergeten: het is 11 maart 1953. Was die stomme oorlog maar afgelopen! Zachtjes huilt Hasna. Ze weet dat hun ook binnenkort zullen opgepakt worden- zij is immers ook een Jood. Ze heeft ook al een jodenster. Ze was eerder altijd een heel gelukkig en vrolijk meisje geweest. Elke dag skeelerde ze in het park. Ze speelde veel buiten met haar vriendinnen. Sindsdien mag je als jood nergens meer in. Het park is afgesloten voor joden- net als de bioscoop, het zwembad en de bibliotheek. Ze hoort haar tweelingbroer ook een beetje snikken. Hij heet Fynn en slapen bij elkaar op de kamer. Hasna fluistert zacht: 'Was de oorlog maar afgelopen, hè.' Fynn knikt. Ze horen soldaten: 'Pak ze op! Laat ze niet lopen!' Hasna fluistert: 'Ik heb medelijden met al die arme soldaten. Zij werken hier ook niet voor hun plezier! Zien hoe mensen dood gaan- fijn baantje, hoor! Dat wil niemand!' Fynn blijft stil. Plots horen ze hard gebonk op de deur. Nee, denkt Hasna. Nee, asjeblíéft niet! Spaar ons! Ze weet hoe het afloopt met mensen die opgepakt worden. Haar grote zus Mirte, haar broertje Kay, zij, Fynn, haar ouders...ze dragen allemaal een jodenster. Ze houdt haar adem in. Ze hoort aan Fynn dat hij dat ook doet. Dan horen ze mensen binnenstormen. Hasna kruipt snel in de kast. Ze wíl niet mee! Het is doodstil. Asjeblieft, ga weg, we zijn er niet, denkt Hasna. Net op het moment dat de soldaten denken dat er niemand meer is, barst Kay  in huilen uit.
 Néééé! Hij heeft de familie verraden. Kay begint alleen nog maar harder te janken. Hasna mompelt: 'Bah, rotmoffen. Laat ons gewoon met rust.' Maar dat hoort niemand, ze zit immers nog in die kast. Mannen stormen het huis binnen met veel lawaai.

____________________________________________________________________________________

Hoi! Dat was het eerste hoofdstuk alweer! 

xx keska