Never Undercover Again

4 - Calum

Ik word veel te vroeg wakker door mijn ringtoon die afspeelt. Helaas heb ik pas na drie gemiste oproepen door dat het mijn telefoon was en dan pas pak hem. Het was Luke die twee keer had gebeld, en Ashton drie keer. Kennelijk was hij toch vaker over gegaan dan ik had gedacht. Ik bel Ashton terug en na twee keer overgaan wordt er opgenomen.

'Calum! Eindelijk!'

'Wat is er?' vraag ik vermoeit.

'Michael is terug.' Michael.

'Oh.' Ik wist niet goed hoe ik hier op moest reageren. Michael, Michael, Michael.

'Wij komen wel naar jou toe, oké.' Ik bromde wat en hing toen op. Ik viel weer achterover op mijn bed en staarde naar boven, wat ik al dagen lang deed. En gelukkig vond niemand het erg dat ik een hotelkamer had gehuurd om enkel naar boven te staren.

Inmiddels kende ik alle vlekken op het plafond. Ik wist ook met welke vlekken je Michaels naam kon vormen. Als er lijntjes tussen zouden staan dan. Het plafond zat ook vol met spinnenwebben, waardoor je kon merken dat het niet echt een duur hotel was. Hoe duurder het hotel, hoe sneller de media me daar zou zoeken. Dat is wel het laatste waar ik op zat te wachten. Elke keer als Luke en Ashton naar mij toe kwamen of ik naar hun toe ging, liepen we door de achteringang. Tot nu toe was nog niemand er gelukkig achtergekomen.

Nadat ik een half uur naar het plafond heb gestaard, komen Ashton en Luke binnen. Ashton zucht zachtjes als hij mij ziet liggen.

'Heb je je nog niet eens omgekleed Cal?'

'Hmm.'

'Calum,' zei Luke zachtjes. 'Michael is voor je geweest. Bij uh- ons thuis.' Ik bijt op mijn lip. Hij was zo dichtbij. Misschien had ik hem wel kunnen zien. Maar waarom zou hij mij willen zien?

'Britt en Lana hebben hem gesproken.' Ik ga iets rechter op zitten zodat ik er wat meer geïnteresseerd uit zie. 'Hij scheen geen idee te hebben dat hij het uitgemaakt met je.'

'Oh.' Ik vraag me af of ze überhaupt gehoord hebben dat ik wat zei, zo zacht was het.

'Hij- ze hebben hem weer uit het huis gezet,' zegt Luke daarna. Ik knik zachtjes maar krijg amper binnen wat ze zeggen. Ik kan alleen maar Michael voor me zien. Waarom doet hij mij dit aan? Ik hield- nee wacht, ik hou zo veel van hem.

'Calum, we moeten het nog even ergens met je over hebben,' zegt Ashton dan. Ze gaan beide op het bed zitten. Ik kijk ze bang en nieuwsgierig tegelijk aan.

'We moeten wel verder met de band,' zegt Luke dan. 'En zonder..' Hij zucht even.

'Zonder Michael,' zeg ik. Het blijf stil. Zonder Michael. Helemaal zonder iemand die altijd maar gek doet. 'Dat kan toch niet?' zucht ik.

'We kunnen onze fans niet in de steek laten Cal.'

'Maar-' Ik snif en haal een traan onder mijn ogen vandaan. 'Oké,' zucht ik dan. Luke gaat naast me zitten en omhelst me.

'Je komt over hem heen Cal, I promise.' Ik zucht en glimlach dan.

'Weet ik.'

'Nou kom op Cal, ga je omkleden dan kunnen we gaan repeteren.' Ik knik en sta dan op. Het moet maar.

~

'Kom op Calum, nog heel eventjes concentraties.' Ik knik en kijk dan nog één keer naar Michaels gitaar die in de hoek staat.

'En, hoe staat het er voor?' Lana komt binnen lopen en kijkt ons aan.

'We hebben één liedje die af is en sowieso op het album komt.' Luke kijkt haar blij aan en ze omhelst hem lachend. Ik kijk glimlachend toe maar van binnen doet het pijn. Zo veel pijn.