Never Undercover Again

Proloog

-zes jaar geleden-

Het was inmiddels al donker toen Ashton aanbelde. De regendruppeltjes zaten overal op zijn kleding, haren en gezicht. Hij was dan ook ongelofelijk blij toen hij onder het afdak van Calums huis kon staan. Het plensde, en Ashton had liever even gewacht tot de regenbui voorbij was. Helaas had Calum gezegd dat hij echt nu meteen moest komen omdat Michael vroeg naar huis moest en daarom moest Ashton wel gelijk gaan. Hij had zijn jas aangetrokken en zijn meest waterdichte schoenen aangedaan. Dit betekende overigens niet dat zijn sokken droog waren gebleven. Die waren net als de rest van zijn kleding helemaal doorweekt geworden.
De deur werd geopend en Ashton sprong naar binnen. Daar schudde hij zijn haren als een hond en keek hij omhoog. Calum keek hem blij aan.

'Je bent er eindelijk!' Ashton glimlachte en deed zijn jas uit. Het ging langzaam want de jas kleefde aan hem. Daarna deed hij zijn schoenen uit en zijn sokken propte hij daarin. Op blote voeten achtervolgde hij Calum, die naar een plek op de bank wees naast Luke. Ashton en Luke groette elkaar en Ashton ging op de bank naast hem zitten.

Terwijl Ashton en Luke met elkaar praatten, liep Calum naar de keuken toe. Daar zag hij de jongen staan die hij sinds kort zijn vriendje noemde. Hij zag er doodsbang uit, als een klein vogeltje. Calum liep naar hem toe en sloeg een arm om hem heen.

'Het komt wel goed Mikey.' Michael zuchtte diep en roerde in het steelpannetje die op het gasfornuis stond. De chocolademelk werd gloeiend heet, precies zoals Michael het als liefste had. Hij hield nou eenmaal verschrikkelijk veel van chocolademelk, en al helemaal van warme.

'Maar, wat als ze het niet accepteren.'

'Tuurlijk wel.' Ze hoorde allebei hoe Calums stem verschoot van de spanning, hoe zelfverzekerd hij ook probeerde te klinken. Michael stopte met roeren en draaide het gas uit. Hij draaide zich om naar Calum en keek hem aan. Een minuut lang zeiden ze helemaal niks en staarden ze alleen naar elkaar.
'De- de chocolademelk wordt zo weer k-koud,' zei Calum zacht. Dat was precies het moment dat Michael zijn beide armen om hem heen sloeg.

'Ik hou zo veel van je Cal, het maakt me niet uit wat ze er van vinden.' Hij wist gewoon dat Calum nu een van zijn schattige glimlachjes liet zien.

'Ik hou ook van jou Mikey.' Michael plaatste een kusje op Calums wang, waardoor die zacht giechelde. Daarna draaide hij zich weer om naar de chocolademelk en goot deze in de vier mokken die hij had klaar gezet. Calum zette ze op het dienblad en kneep toen in Michaels hand.
'Het gaat goed komen.' Michael knikte en samen liepen ze naar de woonkamer waar Luke en Ashton midden in hun gesprek zaten. Ashton keek verlangend naar de chocolademelk terwijl Michael het op een tafeltje neer zette en zelf één van de mokken pakte. Calum ging naast Luke zitten en Michael naast Ashton. Ashton en Luke praatten door en Michael probeerde te snappen waar het over ging, maar dit lukte hem niet. Hij keek naar Calum en zag dat hij het ook niet snapte. Hij glimlachte naar hem en keek toen naar buiten. De regen was al minder geworden maar hij kon zien aan de plassen dat het nog steeds zacht regende. Hij schrok op uit zijn gedachten toen Luke zijn naam noemde. Michael keek hem vragend aan.

'Wat jullie ons wilde vertellen,' herhaalde hij. Opeens voelde Michael de spanning weer. Hij was gelijk vergeten hoe Calum en hij hadden afgesproken dat ze het gingen vertellen. Daarom ging hij maar opstaan en naast Calum zitten.

Calum keek hem verbaasd aan toen hij dit deed en schrok toen hij Michaels hand tegen die van hem aanvoelde. Michael pakte zijn hand vast. Omdat Luke naast Calum zat zag hij niks, maar Ashton daarentegen zat recht over hun en zijn mond viel open.

'Wacht wat?' Ashton riep het bijna. Luke keek verbaasd achter zich om te kijken of daar iets was gebeurd, maar hij zag niks. Hij keek Ashton hopeloos aan, omdat hij zo ontzettend nieuwsgierig was geweest.

'We-we..' Calum kwam niet uit zijn woorden waardoor Luke nog meer verward werd.

'Dit is zo geweldig!' gilde Ashton daarna. Hij sprong op en omhelsde de twee jongens. Luke keek enkel toe, hij snapte er ten slotte niks van. Hij brandde van nieuwsgierigheid maar wilde de pret niet bederven door het te vragen. Ashton leek hem op te merken want hij keek Luke vragend aan.

'Waarom ben je niet blij?' Michaels hoofd schoot naar de richting van Luke en ook Calum keek hem bang aan.

'V-vind je-e het niet oke-e?' stotterde Calum.

'Sorry, wat? Ik snap er helemaal niks meer van.' Luke schudde verward zijn hoofd.

'Wat valt er niet aan te snappen, Luke? We hebben twee gay friends! En ze zijn nog een stel ook!' Ashton juichte en Luke sloeg zijn hand voor zijn mond. Daarna keek hij naar Michael en Calum.

'Serieus?' Natuurlijk had Luke wel opgemerkt dat Michael en Calum ontzettend veel met elkaar om gingen, maar alsnog was dit wel een van de laatste dingen die hij had verwacht.
'Ik ben zo blij voor jullie!' Luke riep omdat hij opgelucht was dat hij het ook eindelijk wist. Hij sprong op en omhelsde de jongens.
Calum ademde langzaam uit.

'Vinden jullie het echt niet erg?' vroeg Michael voor de zekerheid. Luke en Ashton schudde beide snel hun hoofd.

'Natuurlijk niet.' Calum pakte Michaels hand vast.

'Ik zei het toch.' Trots keek Michael naar Calum, waarna hij achter hem ging staan en hem omhelsde. Hij sloot even zijn ogen om te genieten van een moment met de jongen waarvan hij zo verschrikkelijk veel hield, Calum Hood.