Kelsey POV
Ik laat mijn armen weer rustig omlaag zakken net zoals hij doet. Ik haal even een hand door mijn haren heen en kijk hem in zijn betraande ogen aan. Ik wacht rustig af tot hij zou vertellen wat er aan de hand was. ''Ik haat het.'' Zucht hij zacht. ''Wat?'' Vraag ik terwijl ik hem aankijk. Het duurde even voordat hij antwoord gaf op mijn vraag die ik hem stelde. ''Dat je bang voor me bent.'' Antwoord hij na een aantal minuten. Ja zo gek was het niet dat ik bang voor hem was, hij probeerde me op elke manier pijn te doen, bang te maken en me dood te maken. ''Vind je het gek dat ik bang voor je ben? Je hebt me behandeld als rot vuil en je doet het nog steeds, er zijn al zoveel dagen voorbij en ik wil gewoon weg. Want ik haat je. Heb je geen gevoelens? Heb je eigenlijk wel in de gaten waar je mee bezig bent en hoeveel pijn je mij doet, niet alleen mij maar je hebt ook genoeg andere pijn gedaan. Kun jij jezelf dit ooit vergeven? Als ik jou was had ik dat nooit kunnen doen. Ik zou mezelf neersteken, of neerschieten want daar ben jij goed in. Think about it.'' Zeg ik zacht en sta op. Ik loop naar de woonkamer en plof neer op het bed. Ik kijk op als ik Justin zo ongeveer 5 minuten later via de woonkamer gelijk verder naar de keuken hoor lopen waar hij wat gerommel maakt. Ik trek een wenkbrauw op en sla mijn armen over elkaar heen en richt dan mijn blik weer op het zwart beeld van de tv. Het was niet hard wat ik Justin net vertelde. Het was de waarheid wat misschien harder aan kwam dan de bedoeling was. Maar hey, als je niet tegen de waarheid kan is het toch echt niet mijn schuld. Ik zucht diep bij de gedachte en sta op aangezien ik dorst had en ik daarvoor naar de keuken moest. Ik loop naar de keuken en kijk naar Justin die daar onderuitgezakt op de grond zit en tegen de muur aanleunt. Met een vleesmes in zijn handen en diepe sneeen in zijn arm. Ik kniel gelijk bij hem neer en kijk naar zijn arm. ''JUSTIN?!'' Roep ik verward en kijk hem aan. ''Waar ben je mee bezig? Wat doe je?'' Zucht ik en sta snel op. Ik trek de laatjes ruw open en haal er een schaar uit. Ik pak het verband doos en verzorg zijn diepe sneeën waarna ik er verband omheen doe. ''Dit gaat niet werken, we moeten naar het ziekenhuis.'' Zeg ik en kijk hem aan. Ik zucht diep als hij zijn hoofd schud. ''Jij zei het toch, waarom help je me nu. Ik ga niet naar het ziekenhuis, dat kan niet, daar krijgen ze al mijn informatie binnen en die kunnen ze binnen no time verder sturen en dan zit ik over 10 minuten in de gevangenis oke?'' Zucht hij. ''Ik bedoelde het niet zo, doe dit echt niet meer, nooit meer.'' Zeg ik en kijk naar het verband waar opnieuw het bloed doorheen komt.
-----------------------------------------------------
Sorry dat het zo laat is.
Self harm is serieus. Het is dus niet zo maar iets, voor de mensen die het lezen en zich misschien gekwetst voelen nu, het spijt me. Het is ook niet de bedoeling om dit maar zomaar als een grap op te vatten. Zelf wil ik best mensen helpen hoor, nou ja nevermind. Het is dus niet de bedoeling om het vervelend over te laten komen.
