Deadly melodies

Κεφάλαιο πέμπτο

Δεύτερη επίθεση. Το άγχος είχε ξεκινήσει ήδη. Ήξερα τι θα συνέβαινε αν έκανα καμία χαζομάρα πάλι και με έπαιρνε είδηση η Τάρα. Και πιστέψτε με, η εξορία δεν είναι και η καλύτερη ιδέα. Ξεροκατάπια και μόνο στην σκέψη. Η Ντάρια πρέπει να με διαισθάνθηκε.<<Νέρις, δεν έχεις περιθώριο να παραβιάσεις τους κανόνες ξανά. Ξέρεις τις συνέπειες...>>ψιθύρισε και για πολλοστή φορά μέσα σε δυο μέρες μόνο με κοίταξε με ένα βλέμμα συνδυασμού ανησυχίας και οίκτου. Την αγκάλιασα. <<Μην ανησυχείς Ντάρια. Πραγματικά, όλα είναι εντάξει. Ηρέμισε.>>
Οι βάρκες πλησίαζαν. Δεν υπήρχε αιφνιδιάστρια εκείνη τη φορά, πράγμα χειρότερο. Έπρεπε να ξεκινήσει η επίθεση. Όχι πάλι.Δεν θα το αντέξω για πολύ. Πριν καλά καλά το καταλάβω, ήμουν κατακλυσμένη από γοργόνες που ούρλιαζαν παθιασμένα και έπνιγαν ναύτες. Απλά προσπέρασα το πλήθος. Ήθελα να δω αν ήταν εκείνος εκει. Ήταν σαν μια δύναμη να με τραβούσε προς την επιφάνεια, να δω καλύτερα το καράβι. Έβγαλα το κεφάλι μου από το νερό. Ένας παγωμένος αέρας με τρομοκράτησε, κάνοντάς με να ξαναβουτήξω μέσα. Νέρις, ξεκόλλα. Πρέπει να δεις αν είναι εκεί. Σταμάτα να τρέμεις. Είχα πλέον απομακρυνθεί πολύ από το σμήνος των Σειρήνων. Η Τάρα σίγουρα δεν με έβλεπε. Κολύμπησα με ελιγμούς προς την επιφάνεια. Τα μάτια μου εντόπισαν ένα καΐκι , όπου οι ναύτες που είχαν απομείνει και που προσπαθούσαν να ξεφύγουν απο εμάς για να μην εχουν την ίδια τύχη με τους υπολοίπους , αναστατωμένοι έκαναν κουπί μανιακά. Τούτη τη βάρκα δεν την είχα ξαναδεί. Δεν είναι εκεί, σκέφτηκα. Αυτό που ένιωσα ήταν κάτι μεταξύ απογοήτευσης, ανακούφισης και στενοχώριας. Θλιμμένη βουτάω πάλι μέσα. Νιώθω ένα βλέμμα καρφωμένο στον ώμο μου. Γυρνάω απότομα. Όχι μόνο ένα.
Η Τάρα και όλες οι σειρήνες, ανάμεσα τους και η Ντάρια. Χμ. Σπουδαία. Νιώθω τα μάγουλά μου να φλέγονται, όσο γίνεται, κάτω από το νερό. <<Δεν μου αφήνεις επιλογή, Νέρις.Επειτα από τα χθεσινά, ξέρεις πολύ καλά τις συνέπειες των πράξεών σου.>> Είπε η Ταρα ψύχραιμα. Ουάου. Μιλάει χωρίς να γκαρίζει. Πρόοδος. Η σκέψη μου διακόπηκε όταν κατέφτασαν δύο Σειρήνες μεγάλης ηλικίας. Τις αναγνώρισα από το χαρακτηριστικό σημάδι που είχαν πίσω απο το μάτι. Ήταν οι Υπεύθυνες από τις Αρμόδιες Αρχές.
<<Αυτή η Σειρήνα παραβίασε κάποιους από τους ιερούς μας Κανόνες σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Η ποινή είναι απόφαση σας>> είπε η Τάρα στις Υπεύθυνες με σεβασμό. Οι δύο Σειρήνες κοιταχτήκαν και κούνησαν το κεφάλι τους καταφατικά. Έπειτα κοίταξαν έμενα. Τον λόγο τον πήρε η μία απο τις δύο, που έμοιαζε λίγο τρομαχτική.
<<Από τώρα, νεαρά Σειρήνα, είσαι στην εξορία >> αντήχησαν σαν καμπάνες τα λόγια της στα αυτιά μου. Κοίταξα την Ντάρια. Ήταν έντρομη. Η Τάρα είχε ένα υπεροπτικό ύφος στο πρόσωπο της. Οι υπολοιπες Σειρήνες με κοιτούσαν ανέκφραστες.
Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους για εμένα.