What It Takes To Be A Man (GxG)- Editing

CHAPTER 22- Reverse Psychology

INT HOWELL CASTRO HOUSE - LATER

Gabi na ng maihatid ni Andy sina Wena at Junjun sa bahay. Pagkakababa nila sa kotse muli silang nagpaalam sa isat isa.

Niyakap ni Andy si Wena as goodbye hug. Nang biglang tumambad sa kanila ang maliwanag na ilaw na nanggagaling sa kotse ni Dylan, napalingon sila, nasisilawan mo pero saby nilang tiningnana ang pagdating kotse... Agad pintay ni Dylan ang kotse at bumama ito. Lumapit siya sa dalawa...

BIglang napalitan ng mga seryosong mukha ang dalawa, habang si Dylan naman ay tensyonado at kita sa mukha ang galit.

DYLAN: Mukhang ginabihan na kayo? (bungad nito)

ANDY: Ahmm wena, i think i have to go(mahinahong na sambit nito), Dylan nice to see again.

DYLAN: Salamat sa paghatid sa "mag-ina" ko (sambit ni Dylan na parang ineemphasize nito kay andy kung anu sina wena at junjun sa kanya)

Npahinto si Andy at tumingon kay Dylan...

ANDY: Walang anuman.

Wena went inside the house the moment andy left.

CUT TO:

INT MASTER BEDROOM - AFTER

Pumasok si Dylan sa loob ng kwarto at naabutang niyang pahiga na si Wena sa kama upang matulog.
Hindi tinantanan ni Dylan si Wena sa tanong niya kanina. Again she repeated her question.

DYLAN: Mukhang ginabi na kayo ha? Parang Nag-eenjoy na kayong magkasama!

Hindi pinansin ni Wena si Dylan...

DYLAN: Ibang klase din palang tumayming yang andy nay an noh!!! (she said in disbelief)

Hindi napiggilan ni Wena ang di umimik lalo na't binibigyan ng ibang kahulugan ni Dylan ang tulong at trato ni Andy sa kanya at kay Junjun Bumangon ito at umupo sa kama.

WENA: Pwede ba tigil tigilan mo nga yang pagiisip mo ng masama laban sa tao. At para lang sa kaalamn mo, alam kong pinuntahan mo siya sa sa studio niya upang kausapin siya (pahayag nito habang pinandidilatan si Dylan)

DYLAN: Uyyyy... teka lang so ibig sabihin nagsumbong sayo yung Andy na yon?

WENA: Hindi siya katulad mo! (giit ni wena with big eyes)

Napakagat na lamang si Dylna ng labi sa inis at umupos sa tabi ni wena, agad naman umusbong ni wena palayo ngunit kinorner siya nito...

DYLAN: Hindi siya katulad ko (gigil na saad nito na may halong galit), mabuti kung ganon! Dahil sa oras na malaman ko..

WENA: Na ano?! (sabay pinandilatan ulit ni Wena si Dylan)

Ngunit hinawakan ni Dylan ng isang kamay ang magkabilang pisngi ng asawa sabay pisil sa galit

DYLAN: Sa oras na malaman kong (sabay kingat ang labi nito sa gigil ng galit at inis) nagkakamabutihan kaya ilalayo ko si Junjun sayo, (sabay persa sa pagpisil sa pisngi ni Wena), at sisiguraduhin ko sayo hinding hindi mo na kame makikita. (sabay hinampas ang mukha sa pagbita ng kanayng kamay sa pisng)

WENA: Ang kapal talaga ng pagmumukha mo!

Sa inis ni Dylan agad niyang hinatak ang batok ng asawa at sinungaban ng halik. Pilit pumipiglas si Wena ngunit sa tuwing pumipiglas ito ay kasabay ng paghigpit ni dylas sa paghawak sa kanyang batok. Pinunuan siya ni Dylan ng halik sa leeg, kaliwa't kanan, papunta sa pisngi hanggang sa kanyang labi. Pilit umiiwas si Wena sa kanyang mga halik ngunit mas lalong nagiging marahas ang mga galaw ni Dylan.

DYLAN: Bakit ba!!! (she said with high tone voice)

Tiningnan lamang ni Wena si Dylan ng masama, pero sa loob nito ay natatakot siya baka marinig nanamn sila ni Junjun na nagtatalo, natatakot siyang baka maglalayas nanaman ang kanyang anak. Naiiyak na lamang si Wena sa takot at galit. Habang pinagmamasdan siya Dylan.