ခါတိုင္းလိုပဲ ေတြ႕ကရာ ဖန္ခြက္နဲ႕ေကာက္ထုမလား...
ဒါမွမဟုတ္ ဓားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ေသြးထြက္ေအာင္ အျပစ္ေပးေလမလား ...
အရင္လို .. စိတ္ထဲရွိသေလာက္ ကန္ေက်ာက္ပစ္မွာလား....
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ရႈိက္ျပီး ... ေအးစက္စက္ေစာင့္ေနမယ့္သူဆီကို ...
" ေခ်ာက္ ... ကီြ်... "
လွပါသည္... သူ အရမ္းကို လွတာေပါ့ ..
ထိုင္ခံုေပၚမွာ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ျပီး ေႀကာ့ေမာ့ေနတဲ႕ ဒီဇိုင္းက မိန္းမေတြေတာင္ မယွဥ္ႏုိင္ေလာက္..
ရွည္ေကာ့ေနတဲ႕ မ်က္ေတာင္နဲ႕ ေတာက္ပေနတဲဲ႕ မ်က္ဝန္းနက္ေတြက...
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေသေလာက္တယ္...
"ကိုယ္ .. ေရာက္ျပီ . . lu.."
ကြ်န္ေတာ္ အသံေပးလိုက္ေတာ့ ထိုင္ေနတဲ႕ luhan ဆီက အႀကည့္စူးစူးတစ္ခ်က္ရလိုက္တယ္
နာက်ည္းမုန္းတီးေနတဲ႕ အႀကည့္မ်ိဳး...
ေျမနိမ့္ရာ လွံစိုက္တဲ႕ အႀကည့္မိ်ဳး.....
သူ႕ ႏႈတ္ခမ္းက ခပ္မဲ႕မဲ႕ အျပံဳးက ကြ်န္ေတာ့္ျဖစ္တည္မႈကို ေလွာင္ရယ္ေနသေယာင္....
ခါတိုင္းလို ေသာင္းက်န္းတဲ႕ luhan မဟုတ္ေတာ့ အနည္းငယ္ ေက်ာခ်မ္းမိသား...
ျငိမ္ေနရင္ ပိုေႀကာက္ဖို႕ေကာင္းတဲ႕ လူစားက luhan ပဲမလား...
" ငါ့ကို ဖိနပ္စီးေပးစမ္း ... "
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ႏူးညံ႕တဲ႕အမိန္႕ေတာ္ ရယ္ပါ . . .
အဲဲ႕က်မွ ကြ်န္ေတာ္ သူ႕ေျခေထာက္ကို ေငးႀကည့္မိတယ္...
ေျခအိပ္ေတာင္ စြပ္မထားတဲ႕ ေျခေထာက္ေတြ..နီရဲလို႕ ျဖဴေဖ်ာ့ေနတယ္...
သူေအးစက္ေနမွာပဲ ...
ကြ်န္ေတာ့္ကို ခိုင္းေစဖို႕ ဘယ္ႏွစ္နာရီေလာက္အေအးခံျပီးေစာင့္ေနတာလဲမသိ...
သူ. . .
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အနာက်င္ခံျပီးကို . . .
ကြ်န္ေတာ့္ကို မုန္းတီးေနခဲ႕တာလား. . .
ကြ်န္ေတာ္ သူ႕ေျခဖဝါးႏုႏုေလးေရွ႕ကို ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ..
" One side too much "
Start from the beginning