Hani gitmeyecektin Chanyeol? Hani beni yalnız bırakmayacaktın? Sensizliğe mahkum etmeyecektin? Yaralarıma merhem olacaktın? Sende gittin. Senden öncekiler gibi, tek bir not ile her şeyi bıraktın ve gittin. 'Biz' demiştin. 'Biz' diye bir şey varsa tabi. 'Bizi sevdim demiştin' demeseymişsin. Yapmasaymışsın. o kadar boşum ki sen yokken. O kadar yalnız. Kimse dolduramıyor senin boşluğunu. Tamam kabul ediyorum, affedeceğim seni. Ama yeter ki şu lanet olasıca kapıyı çal ve 'geldim Bacon surat' de. Söz veriyorum seni affedeceğim. Ama yeter ki gel. Sensizlik yeteri kadar zor..
-*-
Yine yoksun. Yine kapımı çalan sen değilsin. Yine bana gelmedin. Özlüyorum Chanyeol. Seni olduğundan, tahmin edemeyeceğin kadar çok özlüyorum hem de. Hadi gel. Oyun bu de. Sana oyun yaptım de. Ama yeter ki gel. Neden gittiğin önemli değil. Sen gel yeter ki.
-*-
Çok soğuk Channie... yatağım soğuk, kalbim soğuk. Sensizlik... o daha çok soğuk. Zaman kum taneleri misali akıp gidiyor. Zaman akıyor akmasına ama sen hala yoksun. Tamam artık gelme istemiyorum. Gelme lanet olsun. Varlığını, nefesini, gülüşünü istemiyorum. Sadece.. hayatta olduğunu bileyim. O yeter bana. Sadece 'yaşıyorum' kelimesini duyayım. Yeter bana. Bana bunu çok görme Chanyeol. Yalvarırım. Yokluğunla beni yeteri kadar cezalandırıyorsun zaten. Ama yaşadığını bilecek kadar değer ver bana. Seni çok özledim. Tamam özlemiyorum seni. Ondan da vazgeçtim. Her şeyden. Ama 'yaşıyorum' demeni istiyorum. Sen söylemene. Nefes alışını bilsem yeter bana. Kiminle, nerede olursan ol. Nefes alıyorsan o yeter bana. Yemin ediyorum başka bir şey istemeyeceğim senden.
-*-
O' nsuz bir gün daha başlamıştı. O olmadan güneş ufukta gözükmüştü. O olmadan saatler akıp gidiyordu. Yatakta cenin pozisyonu alırken , onu düşündüm. Yaşıyor muydu? Mutlu muydu? Huzurlu muydu? Sorularımın cevabını alsam yeterdi bana. Yorgun gözlerimi kapıya diktim. Gelmesini, açmasını beklediğim kapıya. Yoktu. 3 yıl boyunca yoktu. 3 yıl boyunca aynı acılarla boğuştum. 3 yıl boyunca silmeye çalıştım. Taşındım. Taşındıktan 1 hafta sonra eski evime onun anılarıyla beslediğim yuvama geri döndüm telefon olacak aletin vızıltısını duyduğumda yüzümü buruşturdum. Bu sesi hiç sevmezdim. Ama Chanyeol' in en sevdiği şarkıydı zil sesim. Telefonu elime alıp arayana bakmadan açtım
"Baek lanet kıçını yataktan kaldırmadın mı"?
" kaldırmış gibi mi duruyor" diyorum. Alışkanlık. Ne zaman arasalar yataktayım. Çıkmıyorum ki yataktan. Uyuduğumuz, sarıldığımız yataktan. Yatağımızdı bir zamanlar. Ama şimdi yatak oldu. Soğuk ve eski.
" Baek... Biliyorsun bugün Kyungsoo 'un doğum günü ve sen-"
" ah.. tamam geliyorum" dedim. Diğer hattan cevap gelmesini beklemeden de kalktım. Kyungsoo. Her daim yanımda olan çok sevgili arkadaşım. Yüzümdeki hafif tebessümün sebebi olacak kadar değerli arkadaşım. Dolabın önünde durduğumda dişlerimi sıktım. Kapağı açtığımda onun kokusu dolduracaktı her yeri. Oda boş, zayıf acınası oda. O olacaktı. Tamamen 'O'na bulanmış bir oda. Kapağı açtım ve odanın ona bulanmasına izin verdim. Bu kadar aptaldım ite. 3 yıl bekleyip, hala seven bir aptal. Kot pantolonumun üzerine beyaz bir tişört aldım. Sıradan gereksinimleri yaptıktan sonra , sevgili arkadaşımın evine gitmek için çıktım. Ağlamak istiyordum. Haykırmak istiyordum. İstiyordum ama yapamıyordum. Arkadaşlarımdan, tek ailemden uzaklaşmıştım. Lanet olsun. Arabama atlayıp Kyungsoo 'nun evine sürdüm. Gitmem pek uzun sürmemişti. Kapıyı çaldığımda beni bekleyen bir Kyungsoo ile karşılaştım. Hemen sarıldı bana.
" gelmene çok sevindim Baek. Çok teşekkürler" dediğinde gözyaşlarım akmaya başlamıştı bile.
" özür dilerim Kyunnie.. çok özür dilerim.. " dedim hıçkırıklarımın arasından...
