Sen Ve Ben İhtimali

Gerçeklerden Sarhoş Olmak

                Partinin yapılacağı ortama girip gözlerimi çevremde gezdirdim. Bu tarz şeyler bana göre değillerdi aslında, o yüzden bunun altından nasıl kalktığımı bilmiyordum. Tüm bunların kendimi affettirmek için olduğunu düşündüğüm zaman, sonuçta böyle bir şey yapmak zorunda kalacağımı da biliyorum.

Cep telefonumun melodisini duyduğumda zaten elimde tuttuğum telefonu açtım.

Emre'nin doğum günü organizasyonunu tamamen üzerime almış, ona gerçekten değer verdiğimi göstermek istemiştim. Bu, gecenin sonunda yapmak zorunda olduğum konuşmayı yumuşatmak için tek şansımdı.

Çevremde dolanan garsonların taşıdıkları içkilerden birini kaptım. Masalara dağıtılmasını dahi bekleyememiştim çünkü gerginlik iyice midemi bulandırmaya başlamıştı. Tüm bu çabam ve tabi ki gerginliğimin sebebi aslında Emre değil, tüm gruptu. Bu tepkime verecekleri sevmiyordun neden sevgili olmanıza izin verdinleri, sürüklenişimi ve istemediğim bir konuma geldiğimi anlamayacak olduklarını tahmin ettiğimden, hepsini bana karşı bir araya getirebilirdi. Bu durum da Ali'yle olan yakınlığımı yıkabilir ve bizi eskisinden beter bir konuma sokabilirdi. Daha önceden hep böyle olmuştu. Yine böyle olacaktı. En azından umudum buydu

Şimdiyse yapabileceğim bir şey vardı. Onlara her birini ne kadar önemsediğimi, onları kaybetmekten korktuğum için Emre'yle olduğum izlenimini vermek. Aslında bir açıdan yalan değildi. Onlar için değil, Ali için göz yummuştum bu duruma belki ama sonuçta kaybetmekten korktuğum biri vardı. Ben sadece bu durumu büsbütün başka bir şeymiş gibi gösterecektim. Ve lanet olası durum düşündüğüm kadar masum değildi.

"Alo, Nazlı. Geliyorsunuz değil mi?"

"Yani." Dedi Nazlı'nın tereddütlü sesi.

"Bir sorun mu var?" dedim gerilerek. Tabi ki bu gece hayatımı ona göre organize ettiğim geceydi. Bu gece Emre'den ayrılırken Ali'yle olmamı sağlayan ortamımı yıkmamam için tek çaremdi. Ve sorun çıkamazdı. Çıkmamalıydı!

"Halledilebilir bir sorun ama." Dedi Nazlı sesimdeki gerginliği sezerek. Onun için ben tüm bu organizasyonun yükünü üzerime almış ve hatta organizasyonu Emre'nin ailesine ufak bir sunumla anlatmıştım. Nazlı da beni onlara Emre'nin kız arkadaşı olarak tanıtarak başıma ayrıca bir iş açmıştı ama bunu görmezden gelmiştim. Sonuçta ortada ciddi bir emek vardı, ki bu beni affedilir ve sevilir şey yapacaktı, ve aynı zamanda Nazlı bunun mahvolmasını hiç istemediğimi de anlayabiliyordu.

"Ne oldu ki?" diye sordum merakla. Müdahale gerekiyorsa, edecektim.

"Çok ciddi bir şey değil." Dedi Nazlı bu defa. "Ama biraz gecikebiliriz. Emre'nin daha hazırlanması lazım." Dedi fısıldayarak.

"Peki." Dedim kapıdan giren insanlara bakarak. "Ne kadar geç kalırsınız? İnsanlar gelmeye başladılar."

"Siz partiyi başlatın." Dedi Nazlı bunun üzerine kaşlarımın çatılmasına neden olarak. Emre gelmeden partiyi başlatmak? Yani ortam ve çoğu şey zaten hazırdı ve aslında partiyi başlatmak insanlar geldikten sonra sadece şu değişik ışıkları yakıp müziği açmak demekti. Ama sonuçta doğum günü Emre'nindi. Söz konusu olan sadece müzik olsa bile açılmasını uygun bulmuyordum.

"Olur mu ya?" dedim. "Emre gelmeden başlamaz parti."

"Ben gelmeye yakın ararım sizi. Parti başlamamış gibi yaparsınız. O kadar insanı bekletemeyiz."

Derin bir nefes aldım. Nazlı'nın teklifi bir yana, Melisa, Tuğçe, Savaş ve Ali de bir şey söylemeyi hak ediyordu. Hatta belki oylamaya sunar ve benimle aynı fikirde olanların oylarını geçerli sayar ve beklerdim. İçimde bir huzursuzluk vardı. Her şey onu beklemek üzere planlanmıştı. O gelmeden başlayacak partiden korkuyordum. Alenen hem de.