Lachend zitten we op de groengele loungebank. De uitgenodigden en de 'uitverkorene', ik. Ik zeg dat het tijd wordt om naar de plaats, waar alles gaat gebeuren, te gaan. Pernilla proest het uit, Evy en Peet wisselen een blik, Kai kijkt verveeld voor zich uit en de rest is stil. Dan sta ik op. Eigenlijk ben ik er nu al klaar mee, maar ik moet gaan. Ik moet doorzetten, en stiekem, heb ik er toch wel een beetje zin in. Als ik naar de deur loop volgen ze allemaal mijn voorbeeld. Ze hebben er niet veel zin in, zie ik. Het is niet dichtbij, we moeten naar een afgelegen schuur. Dat heb ik duidelijk gestuurd gekregen via een envelop, met nog steeds de naam 'nu nog onbekend'. Vreemd. We lopen een tijdje zonder wat tegen elkaar te zeggen langs de weilanden van Esch. Het begint al aardig donker te worden. Pernilla slaakt een gil. Onrust verstoort de groep. "Wat is er?" vraagt Peet, met zijn zware stem. Ze geniet duidelijk van de paniek die ze heeft gezaaid. "Niks, grapje," antwoord ze geniepig. Verder op brandt een lichtje. "Kom op, ik zie een lichtje, laten we er heen rennen!" stelt Linde enthousiast voor. We horen wat gemompel van 'ja' en 'oke'. Als het doodstil is, telt ze fluisterend af: "3..2..1..GO!" Ik ren er zo snel ik kan heen, de anderen volgen. We komen bij het lichtje aan, het blijkt een draagbare lantaarn te zijn. Tot mijn grote schrik ligt er een envelop, een envelop met erop geschreven: 'nu nog onbekend' en 'DE ROUTE'. Ik open de envelop, een briefje en een doosje.
Op het briefje staat:
"Ga naar het schuurtje, daar zal je de plaats van bestemming bereiken." Ik zucht. Ha ha, humor. Vervolgens open ik het doosje. Een bedeltje. Schattig! Ik bekijk het wat beter. Een bedeltje, in de vorm van een mes...
YOU ARE READING
Bingo (Deel 1)
RandomVandaag, een zonnige dag in Augustus, gaat het onmogelijke gebeuren. Ik ga naar een bingoclub. Oersaai. Mijn vriendengroepje en ik doen het voor Sydney. Ze kreeg gisteren een brief. Blijkbaar een speciale brief ofzo. Er stond in dat ze een uitverkor...
