Three days gone too fast. And that three days was hell to her. If she has the gut, she would probably stayed at her room all day long. Yes, possible. But Gen, looking at the other side of the coin, thought it as being rude. . . In that three days, she spent most of her time reading wattpad stories. And she sucked at it. She knows it very much. After reading one or two chapters, she stop then start another one, will read few chapters and stop. She tried to draw but after half is finish, the output will be crampled and displayed on the trash.
Walang masyadong ginawa si Gen the whole Tuesday morning. Tsaka lang siya lalabas ng bahay kapag gusto niyang maligo sa dagat. But all of sudden, nagdadalawang isip siyang lumabas ng bahay dahil nasa labas ang mga kamag-anak ni Kit. And she was afraid sa mga tanong ng mga ito. Ang daling uminit ng ulo niya kapag naalala niya ang mga tanong nito last Sunday evening, the time na pinakilala siya ni Kit sa mga ito.
"Ate Gen, ilang buwan na kayo ni Kuya Kit.?" Tanong ng isang 14 years old sa kanya habang nilalagyan ng kahoy ang ginawa nilang bonfire.
It was a little bit awkward. Sasagot na sana siya, but Kit suddenly answer the question. "Di namin binibilang iyan, kapag kasi kami ang magkasama, di namin namamalayan ang oras. " And that earned 'ayee!' from the crowds. Di na rin siya nag react dahil sa mistulang napipi siya sa sinagot ni Kit. Dumami pa tuloy ang tanong na binato sa kanila.
"Kuya, how did you court her?" A boy asked. At nasamid pa ni Gen ang dila niya.
"Itanong mo sa kanya, di kasi ako ang nanligaw." At agad itong tumawa. Tumingin naman sa kay Gen ang nagtanong. But thanks, biglaan itong tinawag ng ina niya para pumasok at matulog na. Since then, gusto na niyang magkulong sa kwarto. Minsan, naisip niyang umuwi na lang. Pero wala siyang pera pamasahe.
Isang kalabog sa pinto ang nagpagising kay Gen, tuesday afternoon. Wala pa ngang isang oras ang tulog niya pero wala siyang magawa dahil mas lalong lumalakas ang kalabog nito.
Marahas niyang binuksan ang pinto at greeted with a scowl ang taong kanina pa katok ng katok. It was Kit.
"What now?!" She asked irritatedly, almost a shout. Mas lalo siyang nairita ng hindi ito nagsalita at nanatili lang. Nakangiti. "Look! Kit, if you have something to say, say it now. Wala akong panaho--''
It was all of a sudden. Di na niya natapos ang kanyang sasabihin when Kit's lips . . . touches hers. A very good strategy to keep her mouth shut.
She wanted to push him away. But she can't. Not that, her force was not good enough to push him away but she can't resist to respond. Everything gone to slow motion. At ngayon lang niya naramdaman ang kakaibang sensation. Kakaiba. Sobrang kakaiba.
This is not good.
Agad niyang tinulak si Kit palayo sa kanya.
"I want to go home." Tumalikod sya agad at pinagsarhan ang lalaki. But deep inside, there is a monster in her, kept on screaming. Isang halimaw para sa kanya, kaya ikinulong niya ito. Pero ngayon, unti-unti ng nasisira ang kulungan. May nakapasok at gustong gustong palabasin ang halimaw. At kapag nakalaya, alam niya, alam na alam niya sa sarili, mahirap na itong ikulong muli. Gen dont want that to happen. And she's scared. . . very scared.
Wala sa sarili niyang hinawakan ang mga labi niya. Ramdam parin niya ang pagdampi na mga labi ni Kit at ang mainit nitong hininga. Nabibingi siya sa sobrang bilis ng tibok ng puso niya. At halos gusto na niyang punitin ang mukha niya sa sobrang pula. What have you done to yourself, Gen Santiago? You let him destroy the wall.
---
After that four days out-of-town escapade ni Gen, na hindi naman talaga niya ginusto, balik normal na ulit ang buhay niya. Gen was thankful, dahil di naman inusisa ang kanyang biglaang absent. Well, except Joana. Dahil halos di ito tumigil sa katatanong hanggang di niya nakukuha ang lahat ng information.
"What!? He kissed you?!" Tinakpan agad ni Gen ang bibig ni Joana dahil biglaan itong sumigaw sa kalagitnaan ng kanyang pagkekwento. Di na sana niya ito sasabihin pero na sense ni Joana na may kulang at tanong ng tanong. Gen sipped the last remaining coffe in her cup at tumayo na.
"Hoy! Saan ka pupunta?! Di pa tapos yung kwento mo! Hoy Gen! " Di niya ito sinagot at tuloy tuloy lang sa kanyang cubicle. She just stared blankly at the monitor. Para siyang tinakasan ng kaluluwa ngayong araw na ito. Kahit tatlong araw na ang lumipas after that kissing incident, but the feeling, still inside of her. Breaking the wall, piece by piece.
Napabuntung hininga siya ng malalim. Maraming tanong ang bumabagabag sa utak niya. Anong nangyayari? Bakit ako naapektuhan? Bakit ako nagkakaganito? May mali ba akong nagawa? Or Did i let my guard down? Gen, its a trap. Gen composed herself. She breath in and breath out. Yes! Its a trap Gen. Beware.
