Chapter 31

47.7K 339 28
                                    

Chapter 31

Lhee’s POV

We’re on our way to a restaurant where our parents are waiting for us.

After my last class, nakita ko agad si Aaron sa labas ng room ko na naghihintay. Nang makalapit ako sa kanya, he said na naghihintay daw sila mommy samin for a dinner sa isang resto. So, dumiretso na kami. Kami-kami lang naman daw kaya hindi na kailangang magbihis ng pormal.

Ewan ko lang kung anong meron at may family dinner kami ngayon.

When we arrived at the resto, a staff ushered us to where our parents are. At nang makita na namin sila, mukhang nagkakatuwaan sila.

And I guessed, it’s really something.

“Oh… they’re here,” wika ni tita Alice, Aarong’s mom, nang makita kami. (If I can still remember, wala pa ding names yung parents nila, right? Correct me if I’m wrong. Thanks!)

“Hi, everyone,” bati ko naman sa kanila at humalik ako sa kanila isa-isa.

Aaron did the same at naupo na kami sa designated chair for us.

“The food will be served in a while,” my dad announced.

“So, what’s with the family dinner?” I asked them.

Hindi na ako makapaghintay. I already wanted to know what important matter we’ll be discussing tonight.

Parang kakaiba kasi.

“Oh… that?” sabat naman ng mom ko. “It can wait, hija. Let’s eat first.”

Pagkasabi ni mommy niyon, dumating na ang mga pagkain in-order nila. And as my mom said, kumain na nga kami at habang kumakain ay nagkukwnetuhan sila. While me and Aaron were exchanging questioned look.

Napakibit-balikat na lang ako. Ano naman kayang trip nila mommy?

“Hay, naku… kumare.” My mom, talking to tita Alice. “Hindi ko din talaga expected na itong mga anak natin ang magkakatuluyan.”

“Oo nga, 'mare…” sang-ayon naman ni tita Alice. “May pa-best friend-best friend pa kasing nalalaman ‘yang dalawa na ‘yan.”

And they both laughed. Habang sila daddy naman, napapangiti lang sa pinag-uusapan ng dalawang tandang babae.

Nagkatinginan na naman kami ni Aaron. He smiled lope-sidedly na nagpataas ng kilay ko.

“What?” I asked, whispering.

“Nothing,” he answered and I noticed na kaunti na lang ay matatawa na siya.

“Nothing?!” I repeated with stress, still whispering.

Napailing na lang siya habang lalong napapangiti.

Hay, naku… ano naman kayang nakakatawa?

Pinabayaan ko na lang siya at nagpatuloy ulit ako sa pagkain. Then after sometime, narinig kong tumikhim si tito Raf, Aaron’s dad.

Napatingin kaming lahat sa kanya.

He smiled on us. “It’s getting late. I guess, we should talk about the real thing here, now.”

“I agree,” sabi naman ni daddy.

Nagkatinginan ulit kami ni Aaron at parehong nakakunot ang mga noo namin.

“Yeah.” Tumingin sa amin si mommy. “So, kids… when’s the wedding?”

Napahinto ako dahil sa tanong ni mommy. We haven’t talked about wedding yet. Dahil hindi ko naman alam kung ano ang isasagot ko, tumingin ako kay Aaron.

At nakita kong nagulat din siya, but after seconds, nakabawi din siya at nagsalubong ang mga kilay niya.

“Ahm… tita Liz,” Aaron started.

“The sooner, the better,” singit naman ni tito Raf.

“Tama ka, dad,” tita Alice agreed to her husband.

“Maybe, a month or two from now, would do,” my dad suggested.

Nagsitanguan naman yung tatlo pang matatanda.

“Aaron?” baling naman ni tita Alice sa anak niya.

“Uhm… y-yeah, maybe that would be ideal,” sagot naman ni Aaron. He tried to smile and then looked down on his plate.

Hindi nakaligtas sa akin na parang pilit lang yung pagsagok niya ng oo at parang pagkadismaya niya. And it made me doubt a bit. No… not only a bit. But, doubt totally!

What’s wrong with him?

Bestfriends in Bed (on-going)Where stories live. Discover now