Owned by a Possessive Billionaire

c h a p t e r 02

"You were that... You were that girl who's dancing like a slut earlier." Malamig na banggit saakin ng lalaking nasa harapan ko ngayon.

Agad na nag init ang ulo ko sa sinabi niya.

"How dare you?" I said glaring at him.

Napairap siya bago magsalita ulit.

"What? It's true, you're dancing like a slut earlier. You're like a woman that we guys doesn't even need to respect. You're like a fuck woman dancing like that earlier."

Once again tinignan niya ako ng buo at para bang pinandirihan. Woah, all my life wala pa'ng tumingin sakin ng ganyan! He's glaring at me as if i'm a disgusting woman!

"Look at you, even how you dress..." Umiling iling pa siya. Nangungunot naman ng bongga ang noo ko ng mahinto siya sa pagsasalita niya.

"Damn, If you were mine i'll never allow you to wear that kind of clothes. You're obviously gaining guys attention just by looking into that fucking little dress of yours."

Ang dami niyang sinabi!

"How dare you say that, Mister?! First of all, I am not a slut nor a fuck woman! I am a decent girl! And second of all, I am not yours, so i'm allowed to wear my clothes without your damn permission! At grabe ka! Hindi mo ako pinapa sweldo para pagsalitaan ng masasakit na bagay! Hindi ako binuhay sa mundong ito para sabihan mo ng masasakit na bagay!" I said without even pausing.

I saw how his jaw clenched. He's mad, so what? I'm even more mad! How dare him insult me?!

Padabog ako na nilayasan siya. Umalis agad ako sa harap niya dahil tunay na naiimbyerna ako sa mukha niya!

Well yes! Let's say na gwapo siya at maganda ang katawan niya, mabango din siya at mukhang malinis. But what's the use of your looks if your attitute sucks right?

And now i'm talking to you? Yeah, i'm drunk!

Sukang suka na ako, pinaghalo halo na dahil sa pagka imbyerna ko sa hunk na iyon! May kumalabit sakin at sa aninag ko, I can see Tyler's complexion but not that much?

"Hey girl, Are you alright?" Rinig kong tanong saakin ni Tyler. God, hilong hilo na ako.

"You're spinning." I said.

"W-What?!" Rinig ko sa boses ni Tyler na naguluhan siya sa sinabi ko.

"I think i'm going to pass out." And before i can even know, naramdaman ko nalang ang biglang pagsalo sakin ng kung sino.

***

"Ang sakit ng ulo ko, damn it!" I said then i sipped on my coffee. Ugh, hangover!

"Gaga ka kasi! Hindi ko naman alam na madami ka na palang nainom, hindi mo naman sinabi." Tyler's into this again.

Ang huli ko nang naaalala ay yung kausap ko si Tyler kagabi, and oh! That guy! Kahit lasing ako kagabi natatandaan ko parin yung pinagsasabi nung lalaking 'yon. Sus, kulang sa respeto sa babae! Gwapo pa naman sana. Tsk.

"Hey, I'm going na Gorgianne. May schedule pa 'ko eh, see you nalang, i'll just give you a beep."

"Huh? Oh sige, ingat." I said before i tossed the bread toast to my mouth.

Nabanggit na din pala sakin ni Tyler na the photoshoot together, with, who ever that billionaire is, will going to be this week.

I need to get ready! Hindi basta basta na photoshoot 'yon, I need to look good on it, ayoko naman na mapahiya kahit papaano.

Tinapos ko na ang breakfast ko at naligo, I decided to hit the gym dahil matagal tagal narin mula nung napunta ako doon. I need to work out my body!

I just decided to wear my sports bra together with my gym shorts, I also buned my hair up para mas maging komportable ako. I don't usually wear makeup when i go to the gym kaya i keep my face to look natural at lip and cheeks stain lang ginamit ko ngayon.

"Gorgianne?" I am currently on the treadmill ng lingunin ko kung sino ang tumawag saakin.

Agad akong kinabahan pero sinubukan ko naman agad na pakalmahin ang sarili ko para naman hindi ako mag mukhang tanga.

"I was right! Anong ginagawa mo dito?" Nakangiting tanong saakin ng isang lalaking kilalang kilala ko.

"Uhhh..." I was left with no words! Bakit kinakabahan pa rin ako? Get a grip of yourself, Gorgianne!

"Ohh! Obviously, you're working out." He said at natawa at napa kamot pa sa ulo na para bang sya yung napahiya.

He's Aisler Rudesworth, my long time crush from highschool to college. Naaalala ko yung mga katangahan at kahihiyan na ginawa ko para sakanya nung highschool. Damn it!

He's a basketball player sa school namin dati, sikat siya obviously pati narin ang mga kaibigan nito. I am his fan back then, I remember joining a fanclub of their group, they're really famous kahit noon pa man. I heard na part na sya ngayon ng PBA together with his friends. Well hindi naman mahirap paniwalaan 'yon since he's really good.

Winala ko sa isip ko ang pagiisip ng nakaraan, sinubukan kong ngitian siya. I just hope na hindi awkward ang ngiti ko.

Nasilayan ko ang pagpungay ng mga maya niya. Omg!

"How are you? It's been really a long time, I miss my cheerleader." Nakangiti nitong banggit.

Aminado akong kinilig ako, para bang may nabuhay saakin na kilig, it's a common feeling na matagal ko ng hindi naramdaman.

"You're blushing..." Natawa siya. Am i? Nakakahiya!

Pinawi ko ang hiya ko at pinilit tumawa pero i failed, ang awkward ng tawa ko.

"I remember back then, ayaw na ayaw mo tuwing nanonood ako ng ballgame niyo... You're always mad at me, you're always yelling at me, you're always walking out pag nandyan na 'ko. I am your miss nobody fan, your nobody cheerleader right?" Awkward at natatawa ko pang sambit.

Yes, it's true. Immune na nga 'ko sa pag irap nito sakin noon, sa pag igting ng bagang niya pag kinakausap ko siya. It's funny pero sobrang kulit ko talaga noon at kahit ganoon ang patungo niya saakin ay mas lalo kong siyang nagustuhan. Siya na ata yung pinaka masungit na nakilala ko... Pero anong nangyari? Where is the cold Aisler na nakilala ko?

"Puro negative pala mga naalala mo sakin." He laughs. "Anyway, i want to say sorry for being so harsh to you back then." He grinned. "It's impressive how you can remember the negatives and not the positive ones..."

Napalunok ako sa pagngiti nito. Seriously, siya na ba talaga 'to? I miss the cold Aisler. I don't know pero parang mas gusto ko talaga 'yon. Yung pagiging masungit at harsh niya talaga ata ang nagustuhan ko.

"We kissed back then, don't you remember?" Sumilay ulit ang kanyang nakakalokong ngiti. "After our game?" Tanong niya pa habang ang kanyang ngiti ay ganoon pa din. Darn it! Bakit kailangan niya pang ipaalala?

"Stop being nosy, Aisler! Nadala ka lang ng emosyon mo noon dahil sa saya at nanalo kayo." I smiled bitterly.

Ofcourse i still remember that day! But it's too late noon na ituloy ang pag-asa ko sakanya, dahil ilang araw lang ay nag dropped out na 'ko... Pinauwi ako ng parents ko sa aming probinsya sa Bataan, I was sad nung una dahil iiwan ko ang nakasanayan ko at ang mga kaibigan ko. Pero after that kiss, parang nawala kabaliwan ko sakanya parang wala hindi naman ako ganoon ka saya but then napansin kong medyo nag improve na siya sakin, palagi na syang nakadikit saakin noon nung mga natitirang araw ko pa dito sa manila. Nabawasan na din noon yung pagsusungit niya, pero now? It's like i am looking and talking to a totally different person. He's lively unlike before.