THE PHOTOGRAPH // MICHAEL CLIFFORD

25. Just me

'Under the lamppost'

"Hebben jullie al seks gehad?" Is het eerste wat Eline vraagt als ze mijn kamer in komt lopen. Wat heeft iedereen toch met die vraag? Mijn ogen dwalen langst boeken in de overvolle boekenkast. Het is alsof mijn liefdesleven wordt bepaald door de seks. Het is toch niet erg als je daar de tijd voor neemt. We moeten gewoon weer gewend worden aan het feit dat we van elkaar houden. Hij houdt echt van me. Een warm gevoel raast door mijn aderen en ik kan een glimlach niet onderdrukken. "Neen, dat heeft tijd nodig meid." Een stralende lach vormt zich om haar lippen en ze klapt enthousiast in haar handen. "Jij hebt geluk dat ik zo'n geweldige vriendin ben." Verbaasd kijk ik haar aan, maar zonder nog een woord te zeggen verdwijnt ze naar de keuken. Ik zucht diep en kijk haar bedenkelijk na. Met Eline en haar plannetjes weet je nooit. En na dit korte gesprek lijkt het alsof ze mijn seksleven gaat regelen.

Een zuchtje wind strijkt langst de bladeren van mijn boek en ik leg mijn hand op de pagina's om te voorkomen dat ik niet meer weet waar ik zit. Ik kijk om me heen en geniet van de rust. Het is lang geleden dat ik dit gedaan heb. Een boek nemen en gewoon gaan lezen in het park. Ik steek een losse haarlok achter mijn oren. Ik hou van de natuur. Soms heb ik gewoon een prettig gevoel hier. Het is vrijer en minder druk. Ik sla mijn boek toe en steek het in mijn tas. Terwijl ik naar huis wandel probeer ik zoveel als ik kan te genieten van dat moment. Alleen, op mijn gemak, in de zon, vrolijk, wandelend naar huis. Het duurt even voor ik de sleutel goed in het slot heb gestoken. Wanneer ik uiteindelijk boven kom staar ik vol verbazing naar Eline.

Daar staat ze dan. Super trots met een valies of twee en een blinddoek. Ik wil het niet eens weten... "Jij gaat mee op reis meid. Het is een verassing voor je verjaardag." Vertwijfeld staar ik haar aan. "Dat was twee maanden geleden." Ze zucht. Komt zonder aarzelen op me af en doet me de blinddoek om. "Waarom moet je ook zo logisch nadenken. Doe hem gewoon om en niet spieken." Een beetje tegen mijn zin houd ik hem op en laat me door haar begeleiden naar een auto. Ik heb geen idee waar we heen gaan en ik heb geen idee of ik het wel wil weten. Onderweg stel ik constant vragen, maar Eline zingt gewoon kei luid mee met de Radio en antwoord alleen op de vragen die ze wil met een extreem vaag antwoord. Na een tijdje geef ik het op en begin gewoon mee te zingen met haar.

Na wat een paar dagen lijkt, maar in werkelijkheid pas twee uur is stopt ze. Ik hoor haar de koffer openen en mijn valies uithalen. Dan doet ze de deur open en mag ik naar buiten. "Tel tot 10 en dan mag je je blinddoek af doen." Het ruikt hier lekker en een zacht briesje streelt mij huis. Ik begin luidop te tellen, maar nog voor ik zeven zeg hoor ik een auto wegrijden. Ik ruk de blinddoek af en kijk haar ongelovig na. Maar dan zie ik pas waar ik ben. Ik sta op een open plek, maar voor me ligt een pad dat tussen bomen en bloemen. Nieuwsgierig loop ik het pad op. Ik neem de omgeving goed in me op. Ik hoor bladeren ritselen door de wind. De zonnestraken vallen door het bladerdak en ik hoor vogels fluiten. Eerlijk gezegd vind ik het niet zo erg dat Eline me hier gedropt heeft. Allen heb ik geen idee wat ik hier nu moet gaan doen.

Ik voel hoe mijn ogen groter worden bij het zien van het huisje. Voor me staat een soort bungalow, maar door de bungalow zit een boom. De meeste wanden zijn van glas en je kan van hier een enorm bed zien en een knusse woonkamer. Buiten staat een dubbele schommelstoel voor een openhaard en een jacuzzi op het terras. Ik ga met mijn hand over de leuning van de verhoging. Een gelukzalige glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik loop naar binnen. Het is zo prachtig. Geluk stroomt door mijn aderen en hoewel ik het nut hier nog steeds niet van inzie ben ik Eline enorm dankbaar. Ik plaats mijn valies in de slaapkamer en ren naar buiten.

Zonder na te denken smijt ik mijn schoenen af en steek mijn tenen in het warme water van de jacuzzi. Dan loop ik naar de boom. Met mijn hand ga ik over de schors. Ik weet niet waarom maar ik voel me plots heel vrolijk en gelukkig. Ik plof me neer en er is geen tv te zien. Ik merk ook dat Eline mijn gsm afgepakt heeft, maar om een of andere reden vind ik het niet zo erg. Gelukkig zie ik wel dat er een radio is. Ik druk op de power knop en herken meteen de klanken die uit het apparaat komen.

Ik begin meteen te dansen en mee te zingen met de woorden die ik ondertussen al honderden keren heb gezongen.

'You are the Dancing Queen, young and sweet, only seventeen
Dancing Queen, feel the beat from the tambourine
You can dance, you can jive, having the time of your life
See that girl, watch that scene, dig in the Dancing Queen'

Zeventien. De leeftijd waarop je jong en zorgeloos bent. Op dit moment voel ik me weer zeventien. Terwijl ik ronddans en zing probeer ik te bedenken waar ik ben en waarom maar ik geef het al snel op. Het is zo'n zonde om over mooie dingen te piekeren. Er is maar één iets dat ik hier mis... Ik schrik wanneer ik plots een stem achter me hoor.

"Het is lang geleden dat ik jou zo gelukkig heb gezien. Ik heb die lach gemist."

Ik ren in zijn armen en hij kust me zacht. Ik hou van Eline.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik hou zo hard van dit hoofdstuk. geen idee waarom. Zeg me wat je vind!