THE PHOTOGRAPH // MICHAEL CLIFFORD

15. groepsdate

'Inside these pages you just hold me
And I won't ever let you go'

Oh geweldig. Het universum is tegen me. Hoe komen ze er ook op. Luke en Celien hebben een groepsdate geregeld. Dat betekent dat iedereen maar echt iedereen hier mega lovey dovey zit te doen terwijl ik het liefst zo ver mogelijk uit Zeno's buurt ben nu. Luke en Celien, Michael en Olivia, Moira en Scott, Ashton en Aaron, Eline en Alexander, Calum gaat met Eliana, Finn en Charlie en zelfs Margot gaat met Luca, die vriend van Eliana. Samen gaan we gewoon allemaal films kijken en gezellig doen. Zie je het voor je. Ik zie dingen mislopen.

Met een grote zucht wandel ik de kamer binnen met schalen vol chips en snoep en alles wat je dan ook maar wil eten bij een film. Als ik mezelf niet zo zou inhouden zou ik me zo volsteken dat ik op een mammoet begin te lijken en ze me in een museum zetten. Ik wil me neerploffen in de zetel, maar alle plekken zijn bezet dus ik zucht en zet me neer op de grond met een kussen onder mijn gat. Vanuit mijn ooghoek zie ik Michael naar me kijken dus ik draai mijn hoofd en glimlach naar hem, maar in plaats van terug te lachen staart hij kwaad naar een punt achter me. Ik volg zijn blik, maar weet al lang wie daar zit. Zeno.

Ik weet wat hij gezien heeft en ik weet al helemaal dat hij Zeno niet mag, maar toch heeft hij er sinds het concert geen woord meer over gerept tegen me. Ik weet ook zeker dat hij het aan niemand anders heeft gezegd, want anders zouden ze me komen uitschelden dat ik zo dom ben dat het nog niet uit is en zo van die dingen. Ik ken mijn vrienden veel te goed daarvoor. Ik geef echt veel om Zeno. Ik kan niet zomaar...

Oh help, drie keer raden wie de eerste film heeft uitgekozen. Celien en Luke. We kijken dus naar happy feet om te vieren dat ze samen een pinguïn hebben geadopteerd. Ik vind het te grappig. Die twee zijn allebei zo gek van pinguïns dat het me niet zou verbazen als ze eerder een pinguïn in huis namen dan samen een kind kregen. Hoewel, de hoeveelheid seks die ze hebben zou dat wel eens kunnen tegenspreken. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik die twee zie. Het is niet te geloven dat ik het zeg, maar hun relatie is gewoon goals. Als iedereen op de wereld zo'n relatie zou hebben zou er wereldvrede zijn denk ik. En kijk dan naar Calum die zo hopeloos zijn best doet om Eliana aan het lachen te maken, wat hem nog redelijk lukt. Hij wilde graag een heel heel heel mooi meisje hebben omdat hij zou kunnen opscheppen tegen de andere jongens dus ik stelde voor dat we Eliana zouden kunnen uitnodigen. Ik denk dat ik hem nog nooit zo hard ja heb zien knikken als toen. Aaron en Ashton zijn natuurlijk weer twee schattigaards. Niet te geloven. Ik hou ervan om hen twee samen te zien. Aaron is gewoon het bewijs dat mensen kunnen veranderen. In de positieve zin dan. Ook Charlie en Finn zijn te gek. Ik ben zo gelukkig voor Finn. Hij heeft haar niet zo heel lang geleden ontmoet. Rond de tijd dat ik Zeno ontmoette en kijk hem nu. Het is alsof ik die gelukzalige grijns nooit meer van z'n gezicht krijg. Margot is bevriend geraakt met Luca, de jongen die me het interview kwam bezorgen, en ze heeft hem uitgenodigd omdat ze niemand anders kende die ze mee zou willen brengen. Eline zit op onze éénpersoonszetel op de schoot van haar perfecte lief die haar zoveel cadeaus geeft en haar om de zoveel tijd meeneemt op date en haar verrast met bloemen... Zelfs mijn zus lijkt gelukkig met Scott die met zijn arm rond haar schouder iets in haar oor fluistert waar ze om moet lachen.

Door al die liefde om me heen word ik gewoon zo verdrietig. Ik denk aan de blauwe plekken rond mijn polsen en aan hoe ik me voel als Zeno me slaat. Alsof ik niets waard ben en alsof niemand van me houd. Zonder na te denken excuseer ik me en sta op. De klink van mijn kamer voelt koud als ik hem naar beneden duw en ik loop meteen naar het raam. Ik ga zoals ieder meisje die zich depressief voelt op de vensterbank zitten en ik staar naar buiten. Ik grom zacht omdat het prachtig weer is buiten en dat stemt helemaal niet overeen met hoe ik me voel. Waarom is het toch zo moeilijk? Waarom blijf ik bij hem? Hij maakt me niet meer gelukkig. Oké, ik voel me goed bij hem en zie hem graag, maar wat heb je daaraan als hij je ook pijn doet de helft van de tijd?

"Je lief is echt een rotzak." Geschrokken kijk ik op van mijn treurige plekje. Michael loopt door mijn kamer en laat zijn hand over alles gaan. Hij pakt het boek op dat op mijn bureau ligt en begint erin te bladeren. Niet dat hij erom geeft, want zijn ogen zijn strak op mij gericht. Ik slaak een zucht voor ik begin te spreken. "Jij hebt makkelijk praten. Jij mag hem gewoon niet omdat je weet wat hij deed, maar je kent hem niet. Hij is een fantastisch persoon."

"Ga je hem serieus verdedigen? Na alles wat hij je heeft aangedaan?"

"Jij moet niet veel zeggen. Jij en Olivia zijn oh zo gelukkig. Perfect droomkoppel en voorbeeld voor alle koppels over de hele wereld. Model en rockster." Ik besef dat er veel meer wrok in mijn stem zit dan nodig is. De haat voor Olivia stroomt via mijn woorden naar buiten. Michael richt zijn blik op de grond.

"Ik ga het uitmaken met Olivia en dat zou jij ook moeten doen. Je verdient beter en dat weet je zelf ook wel."

"Wat? Waarom? En het is uitgerekend jij die mij zo'n preek moet geven." Ik ben verbaasd door het feit dat hij me verteld dat hij het uit wil maken met Olivia. Ik dacht dat ze het goed hadden.

"Ik weet wat je over me denkt en ik vind nog altijd dat ik alle recht had om het uit te maken, maar nadat jullie die stunt met de dode kakkerlakken hebben uitgehaald, heeft Olivia me gezegd dat ik mijn vriendschap me je moest verbreken en liefst niet meer met Calum moet praten en ik vind dat zij helemaal geen recht heeft om daarover re oordelen. Ik heb er proberen over te praten, maar ze weigert te luisteren. En jullie zijn me veel meer waard dan haar."

Ik ben diep geraakt door zijn woorden en ik weet even niet meer wat te zeggen. "Van wie heb je dit gekregen? Je had dit een half jaar geleden nog niet." Sprakeloos kijk ik hem aan en dan gaat mijn blik naar het boek in zijn handen. Looking for alaska. Mijn lievelingsboek. Verward geef ik hem antwoord. "Eh van Zeno. Hij heeft mijn favoriete zin gefluoresceerd." Met opgetrokken wenkbrauw bladert hij door het boekt en stopt bij het blad met een gele streep fluo stift. Een grijns verschijnt op zijn gezicht. "Ik ga mezelf niet voorliegen door met een meisje te gaan die niets om mijn vriendschappen geeft. Ik geef je alleen als raad dar je niet met een jongen zou gaan die je helemaal niet kent en je pijn doet." Een frons verschijnt op mijn gezicht en onzeker kijk ik hem aan. "Wat bedoel je? Zeno kent me echt wel. Hij heeft mijn favoriete boek voor me gekocht. Michael legt het boek neer, loopt weer naar de deur en grinnikt zacht. "Ja, maar iemand die echt om je geeft zou weten dat je favoriet zin 'We need never be hopeless, because we can never be irreparably broken. We think that we are invincible because we are.' is. Omdat je dat vind. Je kan onoverwinnelijk zij Luna, maar dan mag je niet toegeven aan hetgeen wat je neerhaalt en vernietigd." Met open mond blijf ik staren naar de open deur waar Michael door verdwijnt. Terug naar de ambiance terwijl ik mijn hersenen op volle toeren laat werken.