[ Love Story III ] หลุมรักอำพราง พิฆาตใจนายกะล่อน

ตอนที่19.. ความรู้สึกกับเรื่องไร้สาระ

Saikhim's story.

ทำไมปีนี้มันถึงได้วุ่นวายนักนะ เดี๋ยวเรื่องโน่น เรื่องนี่ มากมายสารพัด ฉันนั่งขยี้ตามองไปรอบๆ ความง่วงเข้าโจมตีอย่างหนัก แบบว่ามันน่าเบื่ออ่ะ

การแข่งขันรอบชิงที่ผ่านเข้ารอบไปได้อย่างหวุดหวิด ไม่สิต้องเรียกว่าเกือบเอาตัวไม่รอดกำลังจะเริ่มขึ้น ณ..บัดนาว!!

ฉันได้แต่ส่องตามองอย่างหดหู่ใจ
รอบตัดเชือกชิงแชมป์ประจำปี เซนเกรนตี้ Vs เวนเทียร์
เห้อออ!! บ่งตง..มืดมนว่ะ

"ทำไมถอนหายใจอย่างนั้นล่ะ "

"อ้าว! ฉันถอนหายใจหรอ " ฉันตีหน้าซื่อ

"ก็เห็นอยู่ว่าแกถอนหายใจ แกกลัวว่าพวกเขาจะแพ้ใช่มั้ยล่ะสายขิม "

หึ! ฉันอยากบอกแกจังแชมเปญ ว่าฉันรู้ผลตั้งแต่ยังไม่เริ่มแข่งแล้ว!!.
(คือแบบไม่ได้ตั้งความหวังอะไรเลย)

"ฉันอยากได้แชมป์ปีนี้มากเลยแกรู้มั้ย " แชมเปญว่าแล้วทำตาเลื่อนลอย

"บัตเตอร์เขาบอกฉันว่า นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่เขาได้ยืนอยู่ในฐานะหัวหน้าทีม เขาอยากชนะมากเลยล่ะ เพราะฉะนั้นเขาถึงได้พยายามมากยังไงล่ะ "

แชมเปญบอกเล่าด้วยรอยยิ้มประดับใบหน้า อย่างนี้นี่เอง ฉันอยากให้เจ้าตัวปัญหาสองคนนั่นมาได้ยินจริงๆ เผื่อสมองจะได้มีรอยหยักขึ้นมาบ้าง

ปี๊ดดดดดด!!

สัญญาณนกหวีดบอกสัญญาณการแข่งขันได้เริ่มขึ้น

ความง่วงหายไปเหมือนไม่เคยเป็นมาก่อน ตาสว่างเหมือนไฟติด เสียงกรี้ดกราดคึกคักขึ้นอีกครั้ง

แต่การแข่งขันเริ่มขึ้นไม่ถึง5นาที
เสียงนกหวีดปรับฟาวล์จากกรรมการก็ดังขึ้น

"บัตเตอร์!!" แชมเปญหลุดโพล่งอย่างตกใจ ไม่แพ้คนอื่นๆ

ชายผมทองทรุดลงกับพื้น จากแรงกระแทกอย่างรุนแรงเมื่อตระกี้  จนต้องนำตัวออกจากการแข่งขัน ขอเวลานอกชั่วคราว