[ Love Story III ] หลุมรักอำพราง พิฆาตใจนายกะล่อน

ตอนที่10..ทีมบาสที่ล่มสลาย

Telo's story.

บทเรียนของการหกล้ม มันไม่ได้สอนเราว่า 'ต้องทำแผลยังไง' แต่มันสอนเราว่า 'ต้องเดินยังไงถึงจะไม่หกล้มอีก'

แล้วผมควรทำยังไงดี ถึงจะไม่ต้องล้มเป็นครั้งที่สอง !!

"นี่นาย! ตื่นได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนห๊ะ!!!!! "

เสียงแหลมๆของใครบางคนดังขึ้นข้างหูพร้อมกับหมอนที่ฟาดมาบนตัวผมไม่ยั้ง โอ้ยย!!ใครว่ะ

"ขออีก5นาทีนะ "

ผมว่าทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ กำลังฝันดีอยู่เลย!

"ไม่ได้!!!! ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะเทลโอ "

มือเล็กๆกระหน่ำทุบตีผมไม่ยั้ง เห้ย!ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง หรือต้องให้พูดภาษามนุษย์ต่างดาวห๊ะ!!

"หยุดสักทีได้มั้ย มันเจ็บนะเว้ย!!"
ผมรีบลุกขึ้นด้วยความรำคาญใช้มือรวบมือเล็กๆนั้นด้วยมือข้างเดียวแล้วฉุดยัยบ้าซาดิสซ์นั่นเข้าหาตัว

ลมหายใจอุ่นเปารดหน้าของผมด้วยระยะห่างไม่ถึงคืบ ผมกระพริบตาปริบๆไล่ความง่วงออกไปเพ่งมองใบหน้าเล็กที่ถูกย้อมเป็นสีแดง

"ส..สายขิม !! "

"ใช่!ฉันเองไม่ใช่อันนาของนายหรอก ทีนี้จะปล่อยได้รึยัง "

เธอตวาดด้วยความโกรธจัด ผมรีบปล่อยมือออก แล้วล้มตัวลงนอนต่อ

"เธอเข้ามาในห้องฉันทำไมเนี่ย "
ผมถาม เปลือกตาปิดลงอีกครั้ง
ก็คนมันง่วงหนิ

"ไอ้บ้า!! แหกตาดูให้ดีสิว่านี่มันห้องใครกันแน่ "

สายขิมขึ้นเสียงอย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ผมลืมตาอีกครั้ง กวาดสายตาไปรอบๆ หมีบราวน์ตัวใหญ่ยักษ์ อ่อ!ก็น่ารักดีนะ ไหนจะโคนี่กับมูนตรงหัวเตียงนั่นอีกล่ะ นึกว่าอยู่ในห้องไลน์ !! เดี๋ยว..!! ห้องไลน์หรอ เอ้ยย!!นี่มันไม่ใช่ห้องผม ห้องผมต้องมีเทนมะกับจินโดเท่านั่น แต่แล้วไงใครสนล่ะ ^_^