Romancing The CEO

Chapter 3

"Anthon,para San ba kasi itong mga inorder mo napakarami nito ah"tanong pagtataka ko sakanya.maaga pa kasi siyang pumunta rito para umorder nang spag.macaroni.lumpia and last is manggo float.mabuti nga lang at may nagawa ako kagibing manggo float.

"Ereregalo ko sa kaibigayan ko"sagot niyang nakangiti na ikinagulat ko.
"Regalo?"takang tanong ko tumagno lamang siya.
"Eh pwedi ka namang mag regalo nang gamit Anthony ah"pagsusuhisyon ko.
"Mabuti na iyong pagkain mas unique" nakangiti niyang sagot.

Katulad ko ay wala rin siyang Alam kung saan si clent.naiiyak ako dahil lahat na inorder ni Anthon ay paborito niya lalo na kapag ako ang nag luto.
I sigh.

I really miss him.

"Si clent ba?"basag niya saaking katahimikan .tumango na lamang ako para ipagpatuloy ang aking ginagawa sapagkat bigo ako.

"Anu ba talagang totoong nangyari Mae Louise five years ago?"seryuso niyang tanong babaliwalain ko na lang sana ang sinabi niya pero hindi siya tumigil.
"Where's Alexander? Bakit di mo siya kasama"patuloy niyang pagtatanong na naging reason para manghina ang aking kalamnam.

"No more excuses for now Mae Louis"maauthoridad niyang sabi.
Hindi paman ako nakakapag Simula mag kwento sapagkat ramdam ko na ang luhang nag babadyang lumabas saaking mga mata.

"M-may mga bagay rin tayong pangangailangan anthon.
M-may mga pangarap din tayong gustong tuparin"pag uumpisa ko.
"Si c-clent ang tipong ama at asawa na kayang isakripisyo ang lahat para sa pamilya niya."naalala ko pa noon gusting gusto niyang bumili nang touch screen na cellphone.pero imbis na ibili niya nang cellphone,idinagdag niya na lamang sa pagkain namin.

"Alam ko Anthony k-kapag may gusto siyang b-bilhin".garalgal Kong kwento.

"Tinatanong ko siya Anthony pero iling lamang ang sinasagot niya."naalala ko pa noon ilang beses ko siyang nahuli na nakatingin lamang sa mga kasamahan niya na nag lalaro nang sarili nilang cellphone.nasasaktan ako noon dahil ni gun man lang ay di ko maibigay.
"Nahihirapan ako anthon para sakanya at nasasaktan din lalo nang sabihin niyang pangarap niyang imaging kapitan nang barko"ilang beses niya yung sinasabi saakin habang naglalakbay kami sa tabi nang dagat at turo turo pa ang isang super ferry.
"P--pero Anthon paano niya makakamit ang mga pangarap niya k-kung pabigat lang kami nang anak niya.sagabal kami Anthon"patuloy Kong pag kwekwento sakanya habang siya ay pinagmamassan akong umiiyak.

"Napaisip ako na b-baka pwedi naman naming pag ipunan ang pag aaral niya.pero ni paano ay wala akong Alam"subrang sakit.sakit na hanggang ngayon at buhay parin walang ni isang magulang ang gumagabay saamin noon dahil mahirap lang din kami.

"K-kaya napaisip akong lumayo nalang ako Anthon kahit Alam Kong kakamuhian niya ako sa oras nang pagkikita namin."patuloy kung kwento habang umiiyak wala akong pakialam kung puro hikbi ko ang naririnig sa loob nang kusina ko gusto Kong ilabas lahat nang sakit na nararamdaman ko.

"P-pero Anthon ang sakit lang nang malaman kung buntis ako sa pangalawang anak namin"patuloy kung kwento.itinago ko ito sakanya.pero di ako nagsisi dahil Alam Kong makakamit niya ang mga pangarap niya.

"G-ginamit ko si Alexander anthon.dalawang lalaki ang nasaktan ko at napaka sama Kong babae"iyak Kong sabi.
Naalala ko pa noon noong pagpunta rito ni Alexandre sinabi niyang tanggap niya parin kahit na mag dadalawa na ang anak ko pero umiiling ako.hindi ako young babaeng karapat dapat sakanya subra siyang mabait.
Nirespeto niya ako inalagaan at inunawa hanggang dumating sa punto na kailangan niya nang bumalik sa ibang bansa.at itong shop na to ang ranging iniregalo niya sa birthday ko para may pangpuhunan ako.

"-Anthon napakahirap sa part ko ang ilihim ko ang tungkol sa pangalawang anak namin.kahit paano at mag kunsensya ako doon.pangarap niyang bigyan ko siya nang anak na babae.a-at ganun nga Anthon nangyari nga!"hagulhol kung sabi.

"Kaya ba v-viatrish Mae Louise"pati si Anthon ay naluluha narin.napatango na lamang ako sa sinagot niya.

"Oo Anthon.ang pangalang gusto niya kapag may anak kaming babae,Viatrish renae"

ANTHONS POV:

Hindi ko na nalaman kung paano pa ako naka tungtong dito sa kumpanya ni clent pagkatapos nang lahat nang ikinwento niya saakin.
Para akong preskong gulay na bigla lamang naging tantang gulay dahil sa sobrang init.
At iyon ang nararamdaman ko.

Ang gagong clent naka bata pala nang Babae ang kanyang tite!gusto Kong matuwa sa isipin Kong iyon pero wala along mood ngayon.
Bitbit ko ang lahat na inorder ko sakanya kanina.

Nang tumunog na ang elevator at diri diritso na akong pumasok sa oposina ni clent ni hindi ko na pinansin ang sekretarya niya.
At ang lagi Kong ngang inaasahan clent is always doing his chors."puppy works"

Agad akong naglakad papunta sa kaharap niyang swevil chair umupo ako kasunod nang paglapag ko nang pagkain sa center table niya.

"What the-?!!!
"Hell bro?"dugtong Kong sabi.
"Yeah!anu to?"gulat niyang tanong.
"Pagkain malamang"sagot Kong paminilosopa sakanya.
"Alam ko para San to?"batukan ko kaya to.grasyang grasya marami pang satsat.
"Taste it"sabi ko na ikinunot nang noo niya.

"What!"aba inuuboa talaga niya ang pasensya ko ah.naiintindohan ko naman Kong bakit siya nagkakaganyan.

Namimiss niya ang luto ni Louise

"Tikaman mo,siguro naman maiintindihan mo na dahil tinagalog ko na."pang aasar ko na halata na mang gusto niya na along suntukin pero si clent ang tipong lalaki na di mahilig mag basag ulo.
"Inordee ko yan don sa enerecomend ko saiyo for your Catterer.kaylangan ko kasing malaman kung qualified ba o over qualified"

Di na lamang siya nag salita at agad kinuha ang plastic fork na nakalagay doon .agad niya namang binuksan ang box na may laman na Spaghetti at ipinaikot doon ang plastic fork.

Umiwas ako nang tingin dahil hanggat maaari ayokong magtama ang mga mata namin.
I see him froze in my peripheral vision.

Di ko na kaylangan tanongin kung bakit dahil yan ang lutong hinahanap niya five years ago hanggang ngayon.

"W-who cook this?"nauutal niyang tanong.
"Si neni"gusto Kong matawa sa sagot ko.fuck!gusto ko lang namang ibalik ang nawawala niyang lovelife.

I saw him disappointed.I know dahil ang buong akala niya ay so Mae ang nagluto.well Kong di ako mag sisininungaling talaga ngang tama siya.

Agad na akong tumawa at inilapag ang maliit na papel na may numero sa ibabaw nang mesa niya.

"Give that a call"sabi ko habang naglalakad papuntang pinto.

"Don't waste the time for the second chances clent"sabi ko na ipinagtaka niya at tuluyan na akong lumabas rinig ko pa ang mga malulutong niyang mura lalo na ang pag sigaw niya nang pangalan mahal niya.

"Louise!"