My new enemy

148 14 6
                                    

Door weekt doe ik de deur open, 'Pap, Mam Lucas'? Is daar iemand? Geen reactie, 'Oke ik ben home alone', het eerste wat ik ga doen is douche en even lekker na denken, met vlugge passen loop ik naar boven en beland ik mijn gezellige redelijk grote kamer, de muren zijn lila met wit en er staan terquoise en roze spullen in, op de grond licht een grote zachte mat waar ik soms op slaap, hij is zo snoezig, ik pak mijn laptop van mijn bureau en zet hem aan, en log in op instagram om wat foto's van Rivka en mij te posten, na een poos pak ik mijn handdoek en loop naar de badkamer, ik laat de warme stralen over mijn lichaam heen lopen en sluit mijn ogen, heerlijk dit.

 Na een lange tijd van zingen na denken, en nog eens zingen loop ik het douch hokje uit en droog me af, ik doe een grijze jogging broek aan en een blauwe sweater van mijn broer Lucas,  Ik besef ineens dat Lucas vandaag gaat logeren bij zijn vriendin en mijn ouders voor een paar dagen weg zijn, omg ik ben alleen waarom ben ik dat nu al vergeten, ik borstel mijn haren en loop mijn kamer in, als ik in de spiegel kijk heb ik lichte blosjes op mijn wangen van het heten water en pak mijn mobiel die knippert door dat ik een sms-je heb, ik ga zitten op mijn fluffy tapijt in kleermakers zit en open het sms-je,

'Mila, je ziet er goed uit als je net uit de douch komt'. Ik schrik en sta op en kijk uit het raam, niemand te bekennen, snel doe ik mijn gordijnen dicht en kijk van wie het sms-je komt, natuurlijk, ombekend nummer. ik voel mijn mobiel in mijn handen trillen en open het volgende sms-je. 'Je gordijnen sluiten helpt echt niet hoor'. ik begin snel te ademen en kijk onder mijn bed. Niemand, ik kijk overal in mijn kamer, niemand. 'Waar je ook bent, you're my new enemy now, en je komt hier niet zonder schrammen mee weg'. Zeg ik in het niets. m'n mobiel trilt weer, 'Kijk eens achter je lieve Mila'. Mijn hart staat een seconde stil, langzaam draai ik me om en zie niemand, dan zie ik mijn hulpeloze laptop op mijn bureau staan, er heeft zich uit het niets een schermpje geopent, op het beeldscherm zie ik iemand met een masker op, 'Doe maar wat ik zeg'. Zegt het vreemde maskerfiguur, en hij haalt een mes te voorschijn, nog voor hij zijn zin af kan maken sla ik mijn laptop met een hard klap dicht.

In love with my stalker, or not?Where stories live. Discover now