Haz duyduğumuz ılık yaz akşamlarında,
Mutluluktan aciz ruhumuzu,
Doğaya tapmışcasına
Dans ederdik.
Çünkü yeşilin kahverengi krallığına aittik.
Düşerken ağlardık,
Ölürken dans ederdik.
Dumanı, Cennete ulaşmış
O eski Ateşin etrafında.
Ruhlara inanırdın,
Gülünçtür ki, kendi ruhun ile beni korkuturdun.
Ve ben senden kaçmayı severdim.
Özgür olmaya çalışırdın.
Halbuki "özgürlük" kelimesinin içinde tıkılı kalmıştın.
Özgür olmak önemli değildi lakin bir zaten Tanrının deliliğine sahiptik.
Gece,
Uyumadan önce yıldızlara bakarken aklıma gelirdi kim olduğum.
Artık baktığım yerden
Venüs'ü görebiliyorum.
Bana parıldayışındaysa
Meltemleri anımsatan gülüşünü duyuyorum.
O ılık yaz akşamında.
