Beni bırakmak zorundaydın.
Rüzgarın saçlarımı dağıttığını hatırlıyorum.
Mistik konular, dudağındaydı.
Benden ilham alıyordun.
Kafamda yaşadığımı söylemiştin.
Koşmayı bırakmalı, uçmalıymışım.
Sana gülümsemiştim.
Beni kurtarmalıydın.
Minik piyano vuruşlarından haz alıyordun.
Tanrıları okuyordun.
Bana Morpheus olmak istediğini söylemiştin.
Sağırdın, müziğini duyamıyordun
Ben uçuyorum ve sen;
Düşüyorsun.
Sadece düşüyorsun.
Bilirsin,
Ben genellikle seni izlerim.
Teninin soğukluğunu gördüğümdeyse,
Gözlerimdeki korkuyu görmüştün
O halde neden gülüyorsun?
Melektim.
Beni yaratan Tanrıydın.
O halde soruyorum.
Neden gülüyorsun?
Neden gülerken ağlıyorsun?
