Starting Over Again | Completed √

2

Thomas: Dun ka ba sa dorm niyo ng WVT?

Ako: Ay, hindi. Pag weekends, dun ako sa Papa ko umuuwi.

Thomas: Saan ba siya nakatira?

Ako: Sa Pampanga.

Thomas: What? In Pampanga?

Gulat na gulat yung mukha ni Thomas. Bahala siya dyan, siya nagsabi na ihahatid niya ako eh!

Ako: Ay, hindi mo na pwede bawiin. tara na, hatid mo na ko. *smiles*

//

THOMAS

Tandaan mo nalang ang sasabihin ko sa'yo

Ang pag-ibig kong ito'y

Di magbabago, kahit malayo ka sa piling ko

Umula't bumagyo, ayos lang,

Huwag kang mangangamba, ayos lang,

Kumusta ka mahal ko ok ba?

Sana'y di pa rin nagbabago

Nasa labas pa lang kami ni Ara, naririnig na namin yung nagpapatugtog sa bahay nila. Maybe it's her dad. Pero pagkapasok ko sa bahay nila, nagwawala yung Daddy niya.

Ara: Theme song 'to ng Mama at Papa ko, Thomas. Pinapatugtog niya lang 'to kapag a.) Masaya siya or b.) Malungkot.

Tutulungan ko na sana tumayo 'yung Papa ni Ara dahil bagsak na sa sobrang daming nainom pero pinigilan ako ni Ara.

Ara: Ay ay ay ay! Hindi na. Okay na. May routine na kami ni Papa.

Bigla niyang kinausap yung Daddy niya.

Ara: Pa! Tatayo ha. One, Two Three!

Nagulat ako nun nung nakaya niya yung Daddy niya na alalayan papunta sa kwarto nila. Ang cool niya talaga. And nakita ko yung mga medals at certificates niya when she was highschool and elementary. I can't believe na valedictorian siya and consistent siya sa top. Grabe! Si Ara Galang ba to? Napaka-cute ng grad pics niya nung elem at high school! Hindi nagbago yung lips eh. Hahaha.

What do they say again? Intelligent is the new sexy.

(continuation of his letter)

Lalo mo 'kong pinahanga nung pinayagan mo 'kong makita ang mundo mo.

*flashbacks*

Ara: Ayan ka nanaman, Pa. Eh diba nga, moved on na tayo? Masaya na si Mama sa Spain. Tigilan na ang pagiging hopia. Pinag-usapan na natin 'yan. *smiles*

Ibang iba talag si Ara sa mga babaeng nakilala ko. Sobrang bait, down to earth, simple, maka-Diyos, maganda, lahat na. Napakaswerte ng lalaking mapapangasawa neto.

*end of flashback*

(continuation of his letter)

You are the by far the bravest girl I've ever met. Days, weeks, moths passed; I don't know if it's is because you opened your heart to me; kung ano ba ang mas malakas ang epekto-- yung kakulitan mo o 'yung dasal mo. Siguro nga matindi ka lang talaga magdasal.

*flashbacks*

Ako: Oh, kamusta 'yung audition mo sa Nativity?

Sinundo ko si Ara ngayon galing sa auditions. Sila Mika at Jeron kasi, pinagtripan na naman ako. Pero wala naman ako magagawa, nasasanay na din naman na ako kasama si Ara eh.

Pag upo ni Ara dito sa sasakyan, hindi niya mapigilan umiyak.

Ako: Why are you crying?

Ara: Kasi-- *sobs* hindi nila ako tinanggap--- *sobs* dahil--- hindi ko daw kamukha--- si Mama Mary!!

Iyak nang iyak si Ara. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o dadamayan ko siya kasi nakakatawa talaga si Ara umiyak, hindi ko inexpect na ganto siya kasi napaka tapang sa panlabas tapos nakita ko yung soft side niya.

Ako: Tahan na. Ano ka ba, madami pang opportunities!

Ara: Pero-- kase *sobs* mahalaga sa'kin tong role na to.

Ako: Okay lang 'yan. Hindi mo man nakuha 'yung role na 'yan, nakuha mo naman ako.

Napatigil si Ara sa pag iyak niya at biglang tumingin sa'kin.

Ara: Anong sabi mo?

Ako: Mahal na kita, Victonara. Kaya tumahan ka na dyan.

Ara: Totoo?

Napangiti ako sa kanya at tumango. Halatang na-gulantang siya sa mga sinasabi ko ngayon. Parang hindi siya makapaniwala eh.

Ara: Sinasagot mo na ako, Thomas?

Ako: Tayo na, Ara.

Matagal ding tumitig sa'kin si Ara bago niya na-process sa utak niya yung mga pangyayari.

Ara: Yes!!!

Nagulat ako sa pagsigaw niya.

Ara: Thank you, Lord!!! Promise, I will cherish this moment at pasasalamatan kita araw-araw!!! THIS IS THE BEST CHRISTMAS GIFT EVEEEEER!!!!!!!!!!!

(continuation of his letter)

More than three years and I thought we were good. More than three years going on forever... Or so I thought. Hindi ko lang alam kung bakit, kung pano, kung kailan nagsimula. Anong nangyari sa'ting dalawa? Bakit tayo naghiwalay? Bakit mo 'ko iniwan?

But today, I decided to let you be, and give you the space that you asked for. That's why I'm sending you this letter four years from today. You'll be 25 years old by then. You would've traveled the world. You would've met a lot of people. Sana nagawa mo na lahat ng gusto mo. Sana sapat na ang apat na taon para malaman mo na ako talaga ang para sa'yo. Magtitiis ako, Ara. Magtitiis ako knowing that one day, I'll be back in your life. And I will do anything it takes to win you back. I will never lose hope that we will eventually have our second chance. I will never lose hope.

//