Starting Over Again | Completed √

2

ARA

*continuation of flashback*

Two weeks na din after nung Students' Fair namin. Pero hindi ko na pinapansin si Thomas ngayon, medyo nagmukha kasi akong tanga sakanya eh. Ayoko na din magparamdam sa kanya kasi hindi niya naman binabalik yung feelings ko sa kanya. Hmp. Bahala siya.

Mika: Hoy Ara, bakit nga pala hindi ka na nagpapansin kay Thomas?

Cienne: Oo nga, ang tagal na. Ang sabi mo, he has one year to be free and enjoy himself. Wala pang one year, huy!

Nakita ni Mika na dumaan si Thomas kaya tinawag niya yung lalaking 'yon. Aba, kung 'di ko lang 'to kaibigan, sinabunutan ko na 'tong babaeng 'to.

Mika: Thomas!

Thomas: Uy, Mika.

Kinurot ko si Mika kase nahihiya na talaga ako dahil lumapit samin si Thomas.

Mika: Aray! Ano ba Ara?!

Ako: Anong ginagawa ko?

Mika: Ah, Thomas, san si Jeron?

Thomas: Nasa dorm na, papunta na rin ako dun eh. May date kayo?

Mika: Asa naman na yayayain ako nun.

Thomas: By the way, kamusta 'yung PCCL?

Cienne: Panalo kami.*smiles*

Thomas: Uy, congrats! Sige, alis na ko.

Paalis na sana si Thomas kaso etong si Mika kung hindi ba naman papansin, tinawag pa si Thomas!

Mika: Thomas, wait! Si Ara--

Tumalikod si Thomas.

Thomas: Ara, do you still want to use my grandma's house pawra sa thesis mo?

Tumango na lang ako. First time na magkusa siya ng ganun ah. Shet, napakapogi niya talaga. Ang conyo niya pa magsalita. Nakakainis! Pano ako magagalit niyan kung ganto siya palagi sa'kin?

+

Lola Torres: This house was built by my Father in 1945. Four generations na rin ng family namin ang tumira dito. My father put a lot of value in sports. That's why all of us became athletes. A lot of things have happened in this house. In World War II--

Mrs. Torres: Ma!

Lola Torres: Oh, bat ang tagal niyo? Did you bring the pudding?

Mrs. Torres: Yes ma, kinuha na po ni Thomas.

Thomas: Ara, parents ko. Ma, Pa, si Ara po.

I smiled and nagbless ako to show respect.

Thomas: Ara, you want some pudding?

Ako: Ah, no thanks. Busog pa ko. *smiles*

Nako Ara! Nagpapakipot pa! Tsss. So hard to get na ko sa lagay na yon?

Kinwentuhan pa ako ng lola ni Thomas about sa bahay nila. Sobrang iconic talaga ng bahay nila. Sabagay, mayaman kase.

+

Hindi namin namalayan yung oras sa sobrang daming kwento ng Lola ni Thomas. Grabe, parang kilalang kilala ko na sila.

Thomas: It's 10 o'clock. Three streets bago makapunta sa public transportation. Hatid na kita.

Ngumiti ako sa kanya at nagpacute.

Ara: Well, Thomas. If you insist, how can I resist?

Sumakay na ako sa kotse niya para wala nang bawian! Nako! Once in a lifetime to no!