Chapter 55

335 11 0
                                    

TAEYEON's POV

Hating gabi na. Ngayong oras akong nagbabalak na tumakas.

Keys? Check.
Money? Check.
Phone? Check.
Pocket knife? Check.

I guess I'm all set now. Nagpalit ako ng damit. I wore colorful clothes. Yung binili ko sa mall nung tumakas ako. Because I only have black clothes. Pati undergarments black.

Okay na lahat. Pinagtali ko na yung dalawang malalaking kumot sa kama ko. Huminga muna ako ng malalim bago bumaba rito.

"Okay. I can do this. Fighting!"Bulong ko sa sarili ko.

After several minutes nakababa din ako. Kaagad kong dinampot ang mga gamit ko na hinagis papalabas kanina at tumakbo papalabas ng gate.

Agad akong sumakay sa sasakyan at  pinaharurot ito palabas ng subdivision.

Pinuntahan ko ang adress na nakasulat sa papel.

Huminto ako sa tapat ng isang malaking bahay. It's a beautiful house. It's colorful. Pero ang lungkot ng aura. Nakaramdam ako ng kirot sa puso ko na titigan ko ang bahay.

Nagdoorbell ako pero walang sumagot. Muntikan nakong matumba ng sandalan ko ang gate. Nakabukas naman pala.

Pinasok ko agad ang bahay.

"Woah."Ang kalat naman ng bahay na to. Yung totoo? Dito ba talaga ako galing?

May nakita akong portrait.

It's a portrait of me and the Steven guy. I stared at it for a few minutes. Then the next I knew was I am crying so hard.

"Sino yan?"Then I saw him. Nanlaki ang mata niya at mabilis na lumapit sakin.

"Jagiya."Umiiyak na sabi niya. Niyakap niya ko ng mahigpit. I need someone right now so I hugged him back.

"I apayo."I said as I cried harder. [It hurts]

"You'll be okay. Everything will."

That's the last thing I remember.

I opened my eyes when I felt someone caressing my cheek. I got startled so I quickly moved away. He's just 2 inches way from my face.

"Who are you?"I asked him. Well, I know him as Steven and that's it. That's all I know. I want to know, who is he and what he is to me, what are we and alot more.

I saw pain in his eyes.

"Steven. Steven Ho."I felt my heart beating so fast the moment he said his name and looked straight to my eyes.

"D-do you know m-me?"He sadly smiled then hugged me by my waist.

"My baby."Napakunot ang noo ko. Mabilis na tinulak ko siya palayo saken. Tumayo ako at inayo ang sarili ko.

"I need to go."I was about to leave the room when he grabbed my hand.

"No. I'll explain everything first. Wag mo na akong iwan ulit. Hindi ko kaya."

There's something inside that wants to stay. So I did.

He explained everything to me. Lahat ng kailangan kong malaman at maalala. But nothings happening. I just can't let myself believe him. Even though I want to.

"Eto. Naaala mo ba to? Eto yung oras na magkasama tayo dito sa bahay. Doing nothing just cuddling."May pinakita siyang picture saken kung saan nakayakap ako sakanya at nakaakbay siya saken.

Kumunot yung noo ko. I don't remember it.

Shit! Bakit kung kelan kailangan ko yung mga memorya na dumadaan sa utak ko dun sa nawawala! This is insane!

"I need to go. I want to talk to Blake."

"You can't! He won't let go of you again if you do!"

"But I need to clear things! Steven naguguluhan nako! Everything is weird!"

"No! You can't leave me again! I won't lose you again!"

"Steven.. I don't even know you."Natigilan siya sa sinabi ko. Too harsh? Maybe. But that's the truth.

Truth hurts.

"And I'm not Samantha. My name is Taeyeon. KIM TAEYEON."at umalis nako.

Tumayo nako at kinuha ang gamit ko at mabilis na umalis ng bahay na iyon.

Nadaanan ko ang isang lugar na tahimik habang pabalik ako.

Bumaba ako ng kotse at umupo sa   isang puno. Sariwa ang hangin dito. Paradise kumbaga. Mahangin, presko, tahimik, at higit sa lahat maganda.

Napatingin ako sa isang puno na hindi kalayuan sa kinauupuan ko. May nakadikit na papel. Nilapitan ko ang puno at kinuha ang papel.

'Late ako makaka-uwi mamaya. Don't wait for me.

PS: I love you always remember that.'


Napailing ako. Nilukot ko yung papel at bumalik na sa mansyon. Kay Blake.

"WHERE HAVE YOU BEEN?!"Yan kaagad ang bungad saken pagpasok ko palang ng mansyon. Im too tired to argue with him.

"Steven Ho."Casual kong sagot.

"WHAT?!"Gulat niyang sabi. "You heard me."

He sighed. Maybe he had enough of me.

"We'll start the fight tomorrow."

Then the next thing I knew is I was laying down on a tube. I tiredly opened my eyes.

"Sehun.."I said. I saw him laying in another tube. (Sehun and Sese and Kevin are the same person,oky?)

Then everything went black.

I Love You Forever (BaekYeon) [REVISING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon