Lost It All//Dutch

12

Chantal Lisa Horan
De laatste week heeft Michael me geen moment alleen gelaten, altijd was er wel iemand bij me maar vandaag niet. Michael is nu samen met de rest aan het optreden en niemand is zo snel bij me backstage, behalve de meiden maat die weten van niks. Michael kijkt me vanaf het podium aan en ik gebaar dat ik naar de wc moet waarna hij knikt. De meiden kijken me even vragen aan maar snel zeg ik dat ik naar de wc moet waardoor hun ook knikken en zich weer naar het podium richten. Via verschillende gangetjes kom ik uiteindelijk bij dr uitgang uit. Een straat oversteken en ik ben bij het hotel. De vrouw achter de bali geeft me een glimlach voordat ik de lift instap en na een tijdje Michaels en mijn kamer inkom. Uit mijn koffer haal de brief die ik op zijn bed lig en mijn telefoon pak. Snel stuur ik hem een berichtje dat ik heb overgeven en maar naar het hotel ben gegaan. Dit ziet hij wel zodra hij klaar is met optreden. Ik loop de badkamer in waar ik het bad vol laat lopen met water. Ondertussen loop ik terug naar mijn koffer en haal daar alles uit. Dit gaat moeilijk worden voor Michael dat weet ik maar ik kan het gewoon niet meer aan. Natuurlijk ik hou van Michael maar dit lukt me niet meer. Ik had dit natuurlijk ook ergens anders kunnen doen maar dan zou Michael het gelijk weten dat ik niet op de hotelkamer was, hij zou het hebben gevraagd bij de bali. Uit een van de zijvakjes haal ik de collar en doe deze om mijn nek. Het hartje valt in mijn nekholte en voelt koud aan. Alsof het weet wat ik van plan ben. Uit een ander zijvakje pak ik een paar slaappillen die ik naar binnen slik en daarna ga ik terug naar het bad waar ik mezelf in laat glijden. Het water is koud maar dat maakt me niet uit, binnen een uur is mijn lichaam net als het water koud.
Langzaam maar zeker voel ik de slaappillen beginnen te werken. ,,Het spijt me Michael maar ga door met leven en vergeet mij." Ik sluit mijn ogen en laat me verder in het water glijden terwijl de slaap mijn lichaam overneemt en het water toch langzaam maar zeker mijn longen binnenglijdt.