Lost It All//Dutch

10

Chantal Lisa Horan

Angst dat is alles wat ik nu voel. Angst of het deze keer wel lukt.
Angst of iemand me tegenhoud voordat ik ook maar iets kan doen.
Angst voor de haters.
Angst voor wat Michael gaat doen als ik er niet meer ben.
Bang voor de dood.
Bang voor de reacties van de haters als het niet lukt.
Bang voor de reactie van Michael als het niet lukt.
Angst voor zoveel en bang voor zoveel.
Met trillende benen sta ik op de rand van het perron. De eerste trein die straks voorbij rijd spring ik onder. Ik kijk om me heen en in dan in de verte zie ik een klein meisje dat wild aan haar moeders jas staat te trekken terwijl ze naar mij wijst. Waarom zou ze naar me wijzen haat zelfs zij me? Ik spits mijn oren en luister naar de stem van het meisje. ,,Mama mama dat is Chantal mag ik haar haren? Mama mama waarom staat ze over de streep dat mag ze toch niet? Mama mama luister je wel? Mama mama kijk nou! Mama mama, dat is het vriendinnetje van Mikey. Mama mama mag ik met haar op de foto?" Het meisje blijft maar naar me wijzen terwijl ze om aandacht van haar moeder roept. ,,Mama mama waarom staat ze zo dicht bij het einde van de tegels. Wil ze hetzelfde doen als papa?" Pam daar is de steek in mijn hart. Tranen beginnen nu geluisloos over mijn wangen te stromen terwijl de wijzers van de klok doortikken. Vaag hoor ik het geschreeuw van het meisje, vaag hoor ik de trein aankomen en vaag hoor ik de ringtone van mijn telefoon. Ik kijk naar het meishe terwiijl de trein steeds dichterbij komt en dan begin ik te rennen maar niet van het perron af nee ik ren naar het meisje. Mensen kijken me in schok na als ik voor ze voorbij rennen en iedereen lijkt stik te staan terwijl ik nu met de trein meeren. Ik begin sneller te rennen en sneller te rennen totdat ik het meisje in mijn armen heb. Met mijn rug naar de treinen toe voel ik hoe de trein voorbij sjeest en verderop met piepende remmen op stilstand komt. Het meisje dat net nog zo hard om de aandacht van haar moeder gilde huilt het nu uit in mijn armen terwijl ik mijn eigen tranen ook niet kan tegenhouden. ,, Meisje beloof me een ding ga nooit naar dan ook nooit over de gele streep als de trein eraan komt en nog niet tot stilstand is gekomen."
,,Okay Chantal. Je bent echt geweldig. En jij moet niet voor een trein springen zoals mijn papa deed. Je bent te goed voor deze wereld en jij en Michael zijn echt te schattig samen."
,,Hoe oud ben je?" Het meisje houd haar hand omhoog met drie vingers in de lucht wat mijn hart onderhand echt laat breken. ,,Clarissa daar ben je! Wie is dat?"
,,Mama dit is Chantal zij heeft me gered van de trein. En ze is mijn grote voorbeeld. Haar vriendje is Mikey van five seconds of summer mama." Nu pas zie ik dat ze een 5sos shirt over haar roze rokje heeft. ,,Mevrouw als u het goed vind zou ik uw dochter mee nemen naar de jongens zodat ze hun kan ontmoeten. Ik heb net van haar gehoord dat ze haar vader is kwijt geraakt door een trein en ik vind dat ze het verdiend om de jongens te ontmoeten en dat ze naar het concert mag van vanavond. U kan natuurlijk honderd procent mee."
,,Ik weet het."
,,Mama alsjeblieft! "
,,Goed dan." Clarissa begint vrolijk op en neer te springen en ik voel mijn telefoon overgaan. ,,Hallo?"
,,Gelukkig Chantal je neemt op. Waar ben je? Moet ik je op komen halen?"
,,Graag. Ben op het station en heb jullie jongste fan bij me." Ik hoor Michael in de lach schieten voordat hin zegt ,,Kom eraan."