The Devil's Naughty Bride

=Chapter 2=

The Devil's Naughty Bride

            =Chapter 2=

Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakatulog.

Nagising lang ako ng makarinig ako ng mga papalapit na yabag.

Mabilis akong umupo at pumunta sa sulok ng kwarto.

Sa unang pagkakataon nakaramdam ako ng takot. Takot na mamatay.

"Bakit hindi niyo pa siya pinatay?" sabi ng isang boses.

"Hinintay lang po namin kayo kamahalan." magalang na sagot ni Lord Christoff.

Kung ganoon nandito na ang Vampire King. Ibig sabihin nito malapit na akong mamatay. My heart started to beat faster.

"Patayin niyo na siya, hindi ko na kailangan pang nandito bago niyo siya patayin dahil sa ginawa niyang kasalanan." sabi ulit nung boses na narinig ko kanina, na ngayon alam ko ng pagmamay-ari ng Vampire King or the devil as they call him.

Ayokong umiyak, hindi ako umiiyak. Papatayin nila ako ng walang kasalanan kaya dapat I should held my head high.

Kaya tumayo ako sa lupa, kahit masakit pinilit ko. Pakiramdam ko bibigay ang mga paa ko pagkatayo ko.

Pero hindi ko inisip yun at tumigin sa mga taong papalapit sa kulungan kung nasaan ako.

Nandoon si Andrea at Lord Christoff kasama ang dalawang taong hindi ko kilala. Sa gitna nila- nakatayo ang lalaking sa tingin ko ay ang Vampire King o devil.

He was tall, really tall. His midnight black hair was dishevelled. He looked so intimadating. It was hard to ignore how good looking he was. Pero sa mga panahong ganito wala akong oras para pansinin yun lalo na at malapit na akong mamatay.

Nang makita niya ako, his black eyes concentrated on me with so much intensity.

Sa tingin palang parang pinapatay niya na ako.

Magrereklamo na sana ako, pero nakita ko si Andrea na magsasalita at nagbabalak buksan ang bibig niya. Pero wala saaming dalawa ang nakapagsalita, dahil ang devil ang nauna.

"Mine." I heard him whisper with posessiveness.

I heard the people around us gasp because of shock while other's eyes widen.

Para akong nabato sa kinatatayuan ko dahil sa narinig ko, I can't believe what i just heard.

This can't happen to me right? Hindi naman magiging ganito kalupit saakin ang tadhana diba?

I was brought out of my reverie nang maramdaman kong may nakahawak sa bewang ko. Ang mga kadena sa kamay ko wala na. At ang mga metal bar sa kulungan ko eh nakabaluktot na.

Nang tignan ko kung sino I was caught off guard when I saw his cold black eyes turned to warm blue.

He leans down to kiss my forehead.

I looked up and there I saw him smile.

"You don't know how long I waited for you, atlast I found you mate. MY BRIDE."

No! I can't be the Devil's Bride!

================================================================================

Author's note: Okay, alam ko wala siyang kwenta. Pasensya minadali lang 'to eh.