Μετά από λίγο ήρθε η μαμά μου δίπλα μου. Με βλέπει που εχω σκυμμένο το κεφάλι μου.
«Αγαπη μου πρέπει να το ξεπεράσεις. Εκεί θα ειναι καλύτερα. Κατάλαβε με.Ξερω πιο δύσκολο σου είναι τα αφήσεις όλα και να προχωρήσεις αλλά πρέπει! »
«Μαμα σε καταλαβαίνω απλώς είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο νομίζεις!Εδω μεγάλωσα εδώ έζησα!Εδω είναι οι φίλοι μου!»
«Ξερω αγάπη μου ξέρω.Και εκεί θα γνωρίσεις καινούργιους φίλους. Όλα θα πάνε καλά. »
«Θα το συνηθίσω μαμά, αλλά η αρχή είναι δύσκολη. Πήγαινε για ύπνο, ξεκουράσου. » Της λέω ήρεμα.
«Έγινε κορίτσι μου,καλό βράδυ. Θα μιλήσουμε αύριο. Σαγαπω» Μου λέει και με φιλάει στο μέτωπο.
«Καληνυχτα μαμά. Και εγώ »
Λέω αφήνοντας έναν αναστεναγμό.
Τελειώνω το φαγητό και πάω στο δωμάτιο μου. Φοράω πιτζαμες και παίρνω το κινητό μου. Αποφασίζω να μπω λίγο στα social media μεχρι να με πάρει ο ύπνος.Μετα από μισή ώρα περίπου να μάτια μου άρχισαν να βαραινουν ώσπου τελικά με πήρε ο ύπνος στο δικό του ταξίδι.
*ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ*
Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω το ρολόι. Η ώρα είναι 9:30 . Σηκώνομαι και κατεβαίνω κάτω. Σημερα είναι Πέμπτη, άρα η μαμά είναι στην δουλειά. Υπέροχα. Μονη σπίτι!
Φτιάχνω πρωινό και αφού τελειώσω πλένω τα πιάτα. Πρέπει να ετοιμάσω τα πράγματα μου για την Νέα Υόρκη. Παίρνω το τηλέφωνο στα χέρια μου και καλώ τον Τζον για βοήθεια.
...
«Αυτο να το πάρω;»
«Ναιι είναι πολύ ωραίο. Αυτό εδώ;» Με ρωτάει.
« Φυσικά. Αυτό είναι το αγαπημένο μου φόρεμα»
Η ώρα περνάει και ο Τζον με βοηθάει με τα πράγματα. Έχουμε τελειώσει με τα ρούχα, και τώρα ξεκινάμε με τις τσάντες βαφτικά κτλπ. Η μαμά γυρνάει στις 3 άρα υποθέτω πως πρέπει να τελειώσω πριν τις 3.
Όλα τα πράγματα έχουν μπει σε βαλίτσες εκτός από τα έπιπλα. Έχουμε μαζέψει τις πετσέτες, τις κατσαρολες τα πιάτα και όλα τα χρήσιμα αντικείμενα σε τσαντες και σακους. Είναι όλα έτοιμα. Η μαμά όπου ναναι θα έρθει.
«Παμε κάπου θέλω να σου δείξω κάτι!» Μου λέει ο Τζον.
«Εντάξει αλλά πάμε γρήγορα. Ή μαμά θα έρθει όπου να ναι»
Παίρνω τα κλειδιά και ακολουθώ τον Τζον. Το σπιτι του είναι πέντε λεπτά από Το δικό μου άρα φτάνουμε γρήγορα. Βάζει το κλειδί, το γυρνάει και μπαίνουμε μέσα. Παντου σκοτάδια. Μα καλά που είναι οι γονείς του; Και τι θέλει να μου δείξει μες τα σκοτάδια;
Ξαφνικά ανοίγει το φως και βλέπω παντού μπαλόνια και όλους τους φίλους μου με χαρτιά που γράφουν 'Θα μας λείψεις' 'Σαγαπαμε' 'Καλό ταξίδι' και διάφορα τέτοια.
Ένα δάκρυ κάνει την εμφάνισή του στο μάγουλο μου.
Τρέχω και τους αγκαλιάζω έναν έναν. Τόσο γλυκό όλο αυτό! Τους ευχαρίστησα άπειρες φορές. Υποσχεθήκαμε πως δεν θα χάσουμε επαφή, πως θα μιλάμε μεσω facebook ή κάτι τέτοιο.
Καθίσαμε εκεί γύρω στη μία ώρα και ύστερα γυρίσαμε σπίτι μου.Η μαμά είχε ήδη γυρίσει.
«Που ήσασταν εσείς;» Μας ρωτάει με ένα χαμόγελο στα χείλη.
«Μου κάνανε αποχαιρετιστήρια έκπληξη! Ήταν όλοι εκεί, με μπαλόνια και γλυκά και ένα σορό δώρα! Ήταν υπέροχο! » Της λέω μες την χαρά, κάτι που της το μεταδίδω κατευθείαν.
«Αωω τι γλυκό! Μπράβο στα παιδιά. »
«Ετοιμα τα πράγματα;» Αλλάζει το θέμα.
«Πανετοιμα.» Απαντάμε ταυτόχρονα
εγώ και ο Τζον.
«Αρα υποθέτω μπορούμε να ξεκινήσουμε σε λίγο που θα γυρίσει και ο μπαμπάς σου να τον αποχαιρετήσεις!»
«Εντάξει. Ναι»
Κοιτάω μέσα στα μάτια τον Τζον.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My step brother H.S (Υπό Διόρθωση) #Wattys2019BC
FanfictionΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ (ΜΗ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΩΡΑ, ΚΑΝΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ) Γεια. Είμαι η Σοφία.Ειμαι δεκαεπτά και οι γονείς μου αυτόν τον καιρό χωρίζουν, από ότι έχω καταλάβει.Ο κολλητός μου, ο Τζον, τον έχω γνωρίσει από το δημοτικό και είναι πάντα εδώ όταν...
