Μετά από λίγο ησυχάζει και μου λέει...
«Μην ανησυχείς! Θα είναι πιο καλά εκεί.Εγω θα είμαι πάντα εδώ ότι με χρειαστείς δεν θα με χάσεις ποτέ!»
Και με παίρνει στην αγκαλιά του.
Δεν μπορώ. Ξεσπάω ξανά σε κλάματα.Τον αγαπώ πάρα πολύ και δεν θέλω να τον χάσω! Μου στάθηκε όταν δεν το έκανε κανένας άλλος. Ήταν εδώ για μένα και στα δύσκολα αλλά και στα εύκολα. Είναι ο καλύτερος.
«Ελα πάμε μια βόλτα έξω να ξεχαστούμε!» Μου λέει γλυκά.
«Ναι.Καλη ιδέα.» Λέω.
Σηκώνομαι, ντυμένη με τα προηγούμενα ρούχα και βάζω τα παπούτσια air force μου.
«Που πάτε παιδιά μου;» Ρωτάει η μαμά μου.
«Καμια βόλτα να πάρουμε λίγο αέρα..» Απαντάει ο Τζον.
«Να μου την γυρίσεις πριν τις 8 έχουμε ετοιμασίες!» Φωνάζει η μαμά μου καθώς απομακρυνόμαστε.
«Ποτε φεύγετε;» Ρωτάει ο Τζον με απορία.
«Αυριο απόγευμα δυστυχώς Τζον.»
«Α» Είναι το μόνο που λέει ο Τζον και κοιτάζει το πάτωμα αμέσως μετά..
Ένα ακόμη ταρακούνημα. Αύριο απόγευμα. Αύριο απόγευμα, θα φύγω μακριά από τον Τζον, από τους φίλους μου, το μέρος που λάτρεψα και μεγάλωσα! Γιατί να συμβαίνει αυτό;
Βγαίνουμε έξω από το σπίτι και περπατάμε στο δρόμο προς την παραλία.
«Παμε παραλία;»
Λέει αλλά εγώ δεν απαντάω.
«Σοφία; Μακους;»
Λέει ξανά μετά από λίγο.
«Εε ναι..ναι» Λέω.
«Εισαι αφηρημένη. Βγαλτο λίγο από το μυαλό σου και έλα να περάσουμε καλά όσο χρόνο έχουμε!Εγω θα είμαι εδώ πριγκίπισσα μου. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, και για εμένα είναι που θα σε χάσω αλλά μη το σκέφτεσαι για την ώρα. »
«Σαγαπω τόσο πολυ ρε Τζον δεν θέλω να σε χάσω!»
«Δεν θα με χάσεις! Θα είμαι εδώ. Θα σε επισκέπτομαι όταν μπορώ.»
«Αληθεια θα το κάνεις;» Ρωτάω ενθουσιασμένη.
«Ναι!Φυσικα!»
Ή χαρά που νιώθω είναι απερίγραπτη. Συνήθως όταν κάποιος μετακομίζει και πάει κάπου μακριά, οι φιλίες χάνονται όσο και αν προσπαθούμε για το αντίθετο. Όμως ο Τζον με διαβεβαίωσε πως αυτό το θα γίνει.
«Αωωω»
Μπαίνω μέσα στην μεγάλη του αγκαλιά. Νιώθω τόσο ασφάλεια σε αυτήν και παρηγοριά.
Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε σε ένα παγκάκι δίπλα από την θάλασσα και καθόμαστε.
Ο Ηλιος σιγά σιγά δύει και πολλά χρώματα κάνουν την εμφάνιση τους στον ουρανό. Έχω καιρό να βγω έξω.
Σε λίγο καιρό ανοίγουν και τα σχολεία. Ωχχ σχολείο. Που θα πάω σχολείο εκεί; Και αν δεν με συμπαθήσει κανένας; Τι θα κάνω ολομόναχη εκεί; Ωω θεέ μου:( Όσο και αν προσπαθω να μη τι σκέφτομαι δεν τα καταφέρνω. Μέχρι και ο ήλιος μου το θύμισε...
«Ελα πες κάτι!»
«Συγγνώμη βρε Τζον »
«Τι σκέφτεσαι;» Με ρωτάει αφού περνάει το χέρι του γύρω από τους ώμους μου.
«Πως θα είναι εκεί...το σχολείο, τους φίλους, όλα!» Του λέω.
«Μην ανησυχείς.Θα είναι μια χαρά. Είσαι τόσο τέλεια που θα γνωρίσεις κατευθείαν άτομα. Μην σε αγχώνει αυτό. »
Η ώρα πέρασε γρήγορα. Ο Τζον με έκανε πραγματικά να ξεχαστώ. Όταν η ώρα πήγε 7:30 ξεκινήσαμε για το σπίτι.
Άρχισε να γουργουρίζει η κοιλιά μου διότι δεν έχω φάει τίποτα όλη μέρα. Πως το ξέχασα; Με το που μπαίνω στο σπίτι ο Τζον φεύγει. Καληνυχτιστηκαμε και κάθισα στο τραπέζι. Βγάζω τις κρέπες από το ψυγείο και τις αλοιφω με μερέντα, που τόσο λατρεύω.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My step brother H.S (Υπό Διόρθωση) #Wattys2019BC
FanfictionΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ (ΜΗ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΩΡΑ, ΚΑΝΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ) Γεια. Είμαι η Σοφία.Ειμαι δεκαεπτά και οι γονείς μου αυτόν τον καιρό χωρίζουν, από ότι έχω καταλάβει.Ο κολλητός μου, ο Τζον, τον έχω γνωρίσει από το δημοτικό και είναι πάντα εδώ όταν...
