TBS : 3 (UNDER REVISION)

TBB : 30

Zelina's POV

''O? Kaylan kapa bumalik? Sana 'di kana lang bumalik.'' Mataray na bungaw saakin ni Rosercl habang naka tingin ng masama saakin. Agad ko naman siyang yinakap at hinalikan sa pisngi.

''Namiss kita. Bakit ang init agad ng ulo mo ah?'' nagtatakang tanong ko sa kanya pero umirap lang siya saakin. ''Nasaan nga pala si Cath?'' nagtatakang tanong ko.

''Wala. Iniwan niyo ako ni Cath kayong dalawa porket may love life etchavuva na kayo labas na ako sa kuwento niyo!'' inis na sabi ni Rosercl habang ng hahaba ang nguso.

''Ayos lang 'yan mukha naman maswerteng araw mo 'to ngayon.'' Sabi ko at ngumuso sa may kabilang side niya tamad naman na lumingon ang bruha. Pero mayamaya na palitan ng malawak na ngiti.

''Dyan ka muna Zelina ah? Lalapitan ko muna ang irog ko.'' Tukoy niya sa kaibigan ni Lance na si Jason na ngyon ay papunta sa office ng boss namin. Bigla tuloy pumasok sa isip ko si Lance mag iisang linggo na 'rin ng iwan ko siya at mukhang wala itong pakialam sa nararamdaman ko dahil hindi man lang siya nagpaparamdam.

Kahit ang mag sorry ay hindi niya magawa. Napaka sama talaga ng ugali nito napaka walang utang na loob matapos niya akong gawing tanga about sa akala ko na bumaksak talaga ang company ng daddy ko. Aba't napaka wala niyang puso. Napatigil ako sa pagtitipa ng keyboard ng biglang magsalita ang isang ka-officemate namin na si Sofia.

''Nasa loob po si Sir Maximillo.'' Sabi ni Sofia narinigi ko naman nag salamat ang isang lalaki at hindi ako puwedeng magkamali si Lance 'yon. Haggang akong kinabahan kung kanina ay parang gusto ko siya Makita ngayon pinapanalanggi ko na sana ay mag lunch break na para makaalis na ako sa office.

Pero mukhang hindi dininig ng langit ang panalanggin ko dahil ngayon ay nakatayo na si Lance sa harap ko at ang dalawang kamay ay nasa may bulsa nito. Naka suot lang ito ng simpleng v-neck shirt at ripped jeans mukhang hindi siya galing sa company niya.

''We need to talk Zelina.'' May halong autoridad ang pagsasalita niya dahilan para tignan ko siya at taasan ng isang kilay na sana ay hindi ko ginawa. Ibang iba kasi ang mga emosyon na nasa mata niya hindi ko alam kung ano ang unang babasahin sa mga 'yon sa sobrang dami.

''Magtititigan na lang ba kayo dyan haggang sa matunaw ang mga mata niyo? Hindi ikakayaman ng ekonomiya 'yan tabi.'' Narinig kong sabi ni Rosercl dahilan para mapunta sa kanya ang atensyon ko at ganoon din si Lance dahil bigla nalang niya akong hinila agad naman akong nagpumiglas sa hawak niya.

''Bitiwan mo ako Mariano!'' sigaw ko agad naman akong binitiwan ni Lance at magsasalita sana ako pero bigla na lang siyang lumuhod sa harapan ko. ''I'm sorry Zelina.'' Nagmamakaawang sabi ni Lance napa-iling na lang ako.

''Ganya ba talaga ang mga tao ngayon? Madali lang na humingi ng tawad? Ganoon na lang? Tapos anong akala mo? Papatawarin kita? Hindi ako ganoon Katanga Lance! Nasaktan ako. Nasaktan mo ang pamilya ko. Napakawalang puso mo alam mo ba 'yon? 'Akala ko hindi ka katulad ng iba. Pero nagkamali ako.'' Galit na galit na tinignan ko ang nakayukong ulo ni Lance isusumpa ko magsisisi siya ng sobra. At nagmamadali na akong umalis sa harap niya.

****

Lance's POV

''Ginawa ko ang lahat para mapatawad niya ako..Pero bakit haggang ngayon? B-bakit hindi niya ako mapatawad?'' sabay inom ko ng beer na hawak ko agad naman kumunot ang noo ko ng tignan ko ang kausap ko na nakatulala lang.

''F*ck you Nick anong ginagawa mo Dude bakit nakatingin ka lang sa kawalan?!'' gigil na tanong ko tinignan naman niya ako na parang ako na ang taong pinaka nakakaboring sa mundo base na sa tingin na binibigay niya saakin.

''Putcha ka 'rin ano?'' May halong inis na tanong ni Nick saakin. ''Alam mo ba anong oras na? Hoy tangna mo. 2 am na! Tapos akala ko napano ka. Letch emo umiinom ka lang pala dito nagsayang ako ng powers akala ko mag aala Superman ako na ililigtas ka sa pagkakahulog sa bulding o ano pa!'' inis na sabi ni Nick at tumunganga ulit.

''Nice sa lahat ng superman ikaw ang naka panjama.'' Pambabara ko sa kanya dahil kagaya nga kanina tinawag ko siya at nagulat ako ng mabilis na nakadating siya at naka panjama lang at simpleng sando.

''Nakaka sakit ka ng kagwapuhan alam mo ba 'yon?'' tanong saakin ni Nick na sinagutan ko lang ng iling. At nag simula nanaman siyang mag salita ng kung ano ano pero walang pumapasok sa isip ko kundi si Zelina na lang.

Si Zelina na ilang araw ko ng sinusuyo ay galit pa 'rin saakin nawawalan na ako ng pag-asa pa. Napabuntong hininga ako. Mukhang kaylangan ko na lang sigurong umuwi sa ngayon kaya sinabihan ko na umuwi na si Nick at ang anak naman ng hayop ang bilis lumabas ng bar iniwan ako ng kumag.

Naudlot ang pagpapasiya ko na umuwi ng biglang may maisip ako na isang ideya. Pero mukhang hindi naman magiging maayos ang planong 'yon dahil alam kong galit nag alit pa 'rin saakin si Zelina naalala ko ng bigyan ko siya ng mga rosas ay binato niya sa mukha ko.

'Yung teddy bear ginawa niyang basahan pinagpunas niya sa ibabaw ng maalikabok na lamesa ng isa niyang ka-officemate tapos kahapon pinag saraduan ako ng pintuan ng bahay nila pinahabol pa ako sa tatlong bulldog.

Napapa-iling na lang ako at tuloy tuloy na inom ang beer na hinahawakan ko nag order pa ako ng ilang beer haggang sa makaramdam ako ng hilo kinuha ko ang cellphone ko at sinubukan na tawagan si Zelina.

''Zelina??'' mahinang tawag ko sa pangalan niya sa kabilang linya pero walang nagsasalita.

''So-sorry na.'' hindi ko na pigilan ang mapasinok dahil sa dami na ng nainom ko. At mabigat na 'rin ang mata ko. At sa isang iglap naramdaman ko nalang ang katawan ko sa sahig.

-Rosercl

VOTE.COMMENT.FOLLOW ME. GODBLESS AND THANK YOU. :)