// Stitches - Shawn Mendes //✁
.
QueenBslay's online
Mr.KnowItAll98: แอนนี่
Mr.KnowItAll98: ฉันรู้ว่าเธออ่านอยู่
Mr.KnowItAll98: พรุ่งนี้ทีมเพนกวินอาร์กติกจะลงแข่งกับทีมหมาป่าอลาสก้า
Mr.KnowItAll98: ฉันหวังว่าเธอจะมานะQueenBslay's offline
Mr.KnowItAll98: โอเค เยี่ยมไปเลย
'แม่เสือน้อยของผมนี่ใจร้ายชะมัด'
ผมเบ้ปากอย่างอารมณเสียขณะเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับตอนที่แนชและคาเมรอนพุ่งตัวเข้ามาคว้าคอผมเข้าไปกอดแน่นจนหายใจแทบไม่ออก แต่เพราะการกระทำเหล่านั้นจึงทำให้ผมหลุดหัวเราะออกมาโดยไม่ลืมที่จะต่อยที่อกทั้งสองคนแรงๆอย่างหยอกล้อครับ ก็อย่างที่เห็นเราสามคนเป็นเพื่อนสนิทกัน คงแทบไม่ต้องสงสัยเลยในข้อนั้น...
ผมยังเฝ้าคิดถึงแอนนี่ขณะที่กำลังสาวเท้าสวนทางกับนักเรียนทั้งหมดไปที่ประตูทางออก วันนี้จุดมุ่งหมายของเราไม่ใช่ห้องเรียน ถึงแม้ว่าหน้าตาเราจะจัดว่าเข้าข่ายเด็กเรียนดีได้อยู่จากระดับความฉลาดก็เถอะ แต่จุดมุ่งหมายของกลุ่มเราวันนี้มันคือสนามกีฬา ใช่ สนามกีฬาที่แดดเปรี้ยงและอบอ้าวจนรู้สึกถึงความร้อนแสบผิวนั่นแหละ
.
ครึ่งชั่วโมงหลังฝึกซ้อมเสร็จที่สนามของโรงเรียน ทั้งทีมหมาป่าอลาสก้าและโค้ชก็กระโดดขึ้นรถมุ่งไปสู่สนามแข่งจริงสำหรับคืนนี้ทันที
และเมื่อไปถึงสนามกีฬา สิ่งแรกที่ทุกคนทำก็คือการวิ่งเข้าไปอยู่ใต้ฝักบัวขนาดจิ๋วเพื่อจัดการล้างคราบเหนียวเหนอะจากเศษดินและหญ้าหร่อมแหรมตามใบหูและซอกผม ชโลมครีมสระผมและครีมอาบน้ำกลิ่นฟุ้งจมูกไปตามร่างกายอย่างรวดเร็วตามกันไปด้วยความเคยชิน
ผมเดินออกมาจากห้องอาบน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันรอบเอวไว้หลวมๆ ชำเลืองมองลอดไปที่ช่องล็อกเกอร์ถัดไปก็ปรากฏร่างของแนชผู้กำลังยืนเปลือยอกอยู่หน้าล็อกเกอร์ในห้องพักนักกีฬา เสื้อสีแดงเลือดหมูพร้อมฟ้อนท์ตัวพิมพ์หมายเลข 5 สีขาวตัวใหญ่ในมือของเขากำลังถูกหยิบขึ้นมาสวมทับบนตัวที่ยังมีน้ำเกาะพราวเป็นจุดๆ
YOU ARE READING
| Theory of Something |
Short Storyเพราะบางครั้งชีวิตก็อาจต้องการแค่ 'บางสิ่ง' Short Story by : SherlockSyn -