KONTROL

Episode 2 / Chapter 2

ANG NOTE NG #SUZYPH (FEELINGERA PO AKO):

So Hi guys! Sorry kung ngayon lang ako nagupdate! Medyo busy eh! Tska busy ako manuod ng minecraft videos (yep, adik ako minsan hehehe) at manuod din ng k-drama. So, na-enjoy niyo po ba story ko este yung Chapter 1? Comment and Vote! Thank you!
--
2- UNFADED MEMORIES, YOGURT DRINK
SOMEONE'S POV [FOR HOSHI'S FLASHBACK]

Dumaan ako ng convinience store para dun na lang mag-dinner. Tinatamad na ako kumain sa bahay.

I bought canned softdrinks at dalawang sandwhich bread. Bilumili na rin ako ng noodles pamapinit ng tiyan. I wore my headphones and stated eating.

Since yung mga table sa store ay nakaharap sa labas ay kita ko yung mga taong dumadaan sa harap ng store. May nakita rin akong isang lalaking dali daling tumatakbo habang may humahabol sa kanya na dalawang lalaki. May fun run ba? Disperas na ng gabi ah. :/

Dali dali kong inubos yung pagkain ko at lumabas para sundan yung mga lalaking nagfa-fun run e-este naghahabulan. May nararamdaman kasi akong hindi normal. (Anudaw?)

Hindi ko na sila nakita na tatlo pero may nakita akong lalaki na mukhang zombie sa kabilang kalsada. W-wait, s-si Eyeliner! Bakit siya duguan?! O_O

Sisigawan ko sana siya nang may sumigaw at may truck na bumunggo sa kanya. Ano daw pangalan? Neil? N? Basta may N. AH EWAN PERO, OH MY GOD! SI EYELINER! O_O

Dali dali akong nagdial ng emergency number at agad na lumapit kay Eyeliner. May lumapit din na grupo ng mga lalaki sa kanya. Hindi ko sila pinansin kasi mas inaalala ko si eyeliner.

"Wag kayong magalala, tumawag na ako ng ambulance. /tingin kay eyeliner/ eyeliner, gumising ka naman oh. Wag mo akong iwan." Nang may dumating nang ambulance ay umalis na ako habang umiiyak. Sasama na sana ako sa kanila kaso, dalawa lang daw yung pwede. Hindi ko ba alam bakit ako naiiyak. Siguro, naiiyak ako kasi nawalan nanaman ako ng kaibigan. Kahit kedyo weird siya pero yung approach niya sa akin dun sa music shop, sobrang ganda ng pakiramdam at parang gusto talaga ako kung sino ako. Kaso, w-wala na.

I put on my headphones and started to walk away and rode a bus.

HOSHI'S POV

"Wag kayong magalala, tumawag na ako ng ambulance. /tingin kay eyeliner/ eyeliner, gumising ka naman oh. Wag mo akong iwan."

May babaeng lumapit sa kanya. Hindi ko parin maaninag mukha niya kasi di niya kami pinapansin. Nakatakip kasi yung buhok niya. Sinabihan niya kami na tumawag na siya ng ambulance. Pagkarating nung ambulansya ay pinasakay ko muna sina Yuri at nagpaiwan dito para makausap yung babaeng tumatawag sa kanya nng eyeliner.

Yun ata yung muse ni Nell. Kakalabitin ko sana siya para makausap nang makasakay na siya ng bus. I tried to chase the bus pero fail. Di ko nakita mukha niya. Sumakay nalang ako ng taxi at pumunta sa hospital kung nasaan si Nell.

END OF FLASHBACK

Umiyak nalang ako ng umiyak habang yakap yakap yung puntod ni Nell.

Nell, kung naririnig mo man ako ngayon sana makinig ka hah, may speech ako;

Nell, gagawin ko lahat para makita ko yung muse mo. Alam mo ba, pumunta siya sa patay mong katawan. Siya rin yung tumawag ng ambulance para isagip ka. Pumunta rin ata siya ng burol mo pero ang problema, di ko alam anong itsura niya. Palaging nakatakip yung buhok niya sa mukha niya. Nung libing mo naman nakashades siya. Nalaman ko naman na siya yun dahil sa keychain na pusa na nasa bag niya. I promise Nell, hahanapin ko siya para sayo dahil muse mo siya. Muse pala ng ating banda. I'll do everything para makilala ka niya, tayong Last Romeos.